Πόσα πρέπει να ανεχτείς για να πεις φτάνει, ξενέρωσα; Μήπως στην εποχή που ζούμε δεν ανεχόμαστε πολλά και ξενερώνουμε με την πρώτη διαφωνία; Ξενέρωσα μετά από πολλές προσπάθειες, όταν προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, όταν κάθε φορά πρέπει να δικαιολογούμαι. Ξενέρωσα να δίνω από την ψυχή και να βλέπω γύρω μου άτομα να το θεωρούν υποχρέωση. Ξενέρωσα με καθετί ψεύτικο, ακόμα κι αν το βλέπω και στον εαυτό μου. Ακόμα κι αν ξεπερνάω όρια γιατί θέλω κάποιον πιο ευτυχισμένο και από μένα, ναι ξενερώνω με τον άσχημο τρόπο, με το ότι δεν υπάρχει κατανόηση και το ποσό εύκολα κάποιοι άνθρωποι σβήνουν το παρελθόν σαν να μην σε ήξεραν ποτέ.
Αλλά τι λέω, το συμπέρασμα είναι δεν ήθελαν ποτέ να σε γνωρίσουν, ήταν δίπλα σου μόνο γιατί κάτι ήθελαν, μόλις τελείωσε αυτή η ανάγκη, έφυγαν και εσύ έμεινες ξενερωμένος. Ξενερωμένος γιατί την πάτησες για άλλη μια φορά, όχι μετανιωμένος για αυτά που έκανες. Γιατί όποιος κάνει πράγματα μέσα από την ψυχή του δεν μετανιώνει ποτέ, όσο άσχημα κι αν του φερθεί κάποιος. Ξενέρωσες; Ε και τι, μάλλον γίνεται συνήθεια…
Άνδρεα Αρβανιτίδου