Είναι κι αυτές οι φοβίες που τις κουβαλάς πάντα μέσα σου, ένα βαρύ φορτίο στην ψυχή σου! Φεύγουν, ξαναέρχονται, μα ποτέ δεν εξαφανίζονται. Ποτέ σου δεν δέχτηκες την απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου, τον θάνατό του και όσο μεγαλώνεις, αυτή η φοβία γίνεται τεράστια! Ποιοι θα σε αφήσουν και ποιους θα αφήσεις εσύ πίσω… Φοβάσαι που μεγαλώνεις, δεν σου αρέσει και όχι γιατί θα κάνεις ρυτίδες ή θα αλλάξει το σώμα σου, αλλά γιατί αναπολώντας το παρελθόν, βλέπεις πως χάθηκαν πολύτιμα χρόνια γιατί πήρες αποφάσεις “στο πόδι”, χωρίς να σκεφτείς την κατάληξη, αλλά πολύ παραπάνω τις συνέπειες! Δεν μιλούσε η λογική, μόνο η καρδιά, ο παρορμητισμός και το συναίσθημα!

Όμως λες και κάποιος από εκεί “ψηλά” σε φυλούσε, το ένιωθες κι ακόμη το νιώθεις ότι είναι εδώ. Και είναι ο φύλακας άγγελός σου! Όλοι έχουμε έναν φύλακα άγγελο, αρκεί να πιστέψουμε ότι υπάρχει! Ο δικός μου ήταν εκεί σε κάθε μου κατήφορο, όταν είπα “δεν υπάρχει άλλο, πέφτω στο κενό, καταρρέω!”. Και βρήκα μία δύναμη που ούτε εγώ πίστευα ότι υπάρχει μέσα μου και το φως του άνοιξε τα μάτια μου και βγήκα απ’ την πλάνη! Θυμάμαι κάποτε ένα πολύ σημαντικό άτομο στην ζωή μου, μου είχε πει “δεν αποδέχομαι τον θάνατο, γιατί η πίστη μου δεν είναι βαθιά και μεγάλη, ότι ήρθαμε στον κόσμο για μια και μοναδική φορά και πως ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!”.