Ξέφτισε κι αυτό το καλοκαίρι. Μια ψευδαίσθηση ο χρόνος. Πώς το περίμενα! Πόσα ονειρευόμουν να κάνω! Με κοιτούσες με την άκρη του ματιού και μου ‘λεγες “Θα χαθούμε
Ξέρεις, εκείνη την ώρα την μυστηριακή του ηλιοβασιλέματος, να σε κρατάω απ’ το χέρι και να ζήσω μια συναυλία μαζί σου. Να μου χαμογελάς και να σιγοτραγουδάμε αυτά
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα πως γύρισα στο παλιό μας σπίτι. Κι εκεί που ήταν κάποτε ο δρόμος μας, υπήρχε ένα τείχος που είχε κυκλώσει τα πάντα. Το φως δεν
Είναι στιγμές που σε κοιτώ και αναρωτιέμαι ποιος είσαι. Με την άκρη του ματιού μου, προσπαθώ να σε αναγνωρίσω. Ένας ίσως διαφορετικός άνθρωπος στο πέρας του χρόνου. Είσαι
