Τα μάτια έκλεισα και αμέσως η φαντασία του μυαλού μου με πήγε σε ένα ταξίδι χωρίς λογική. Πολλές φορές όταν αφήνομαι, το μυαλό μου με πάει σε άγνωστα

Μέσα στα όνειρα χάθηκα, εκεί που η λογική δεν έχει θέση. Το συναίσθημα και το υποσυνείδητο χορεύουν, στον ορίζοντα όλα μαύρα και γύρω γύρω πέφτει χρυσή βροχή. Κάπως

Πόσο εύκολο είναι νομίζεις, να ξεφύγεις απ’ την προδιαγεγραμμένη πορεία σου; Πόσο εύκολο είναι να εναντιωθείς σ’ όσα έφτιαξαν, σ’ όσα όρισαν, σ’ όσα σχεδίασαν για σένα; Πόσο

Η παιδική ηλικία των περισσοτέρων από εμάς, ήταν συνυφασμένη με τα όνειρα. Όνειρα μικρά, καθημερινά, όνειρα μεγαλεπήβολα, όνειρα ελπιδοφόρα, γεμάτα φαντασία, χαρά και προσμονή για την επίτευξή τους.

Το υποσυνείδητο ξεκινάει το παιχνίδι με το μυαλό. Ξεκινάει ένα ταξίδι σε μονοπάτια που θα ήθελες να περπατήσεις. Σε μονοπάτια που φοβήθηκες να σταθείς. Τα απέφυγες και έτρεξες

Όνειρα, τι όμορφο πράγμα! Χαμογελάς όταν τα κάνεις, σου φαίνονται εύκολα και θέλεις γρήγορα να γίνουν πραγματικότητα. Οι σκέψεις ταξιδεύουν μόνο στην θετικότητα. Όλα λάμπουν μέσα σου και

Τι κι αν μας λένε πως πεθαίνει τελευταία, τι κι αν όντως ίσως και να το πιστεύουμε… Πρέπει να δούμε μεν τη σκληρή πραγματικότητα, αλλά να μην επαφίουμε

Κάποτε έβλεπα όνειρα και νόμιζα ότι ήταν η φαντασία του μυαλού μου, τα βράδια όταν έκλεινα τα μάτια και άφηνα το κορμί μου να το πάρει ο Μορφέας.

Κάποτε είχα ένα όνειρο, που κάποια στιγμή έγινε πραγματικότητα. Τώρα κατάλαβα πως ήταν μια απλή επιθυμία, γι’ αυτό πλέον ζητάω πολλά από τα όνειρά μου, επιλέγω τι είναι

Είναι αυτός ο φόβος του λάθους, που σε τραβάει πίσω! Είναι αυτός ο φόβος, που σ’ αφήνει στα ίδια. Είναι αυτός ο φόβος, που σε κρατάει σε αδράνεια

Ξύπνησα μάτια μου και άρχισα να σε ψάχνω. Στην κουζίνα είναι ακόμα το ποτήρι με τον καφέ σου, στο δωμάτιο το μαξιλάρι σου, άδειο σαν το κενό στην

Ξέρεις τι μου λείπει πιο πολύ; Μια βόλτα μαζί σου με το αυτοκίνητο. Με ανοιχτό παράθυρο, το τραγούδι που αγαπάς να ακούγεται στα ηχεία και μπροστά μας ένας