Έβγαλες από μέσα σου την εξομολόγησή σου, την αγανάκτησή σου. Τόλμησες να μου πεις αυτό που σε βαραίνει εδώ και καιρό. Δεν άντεξες, το έβγαλες από τη ψυχή σου, “Με πνίγεις! Δεν αντέχω άλλο, με ακούς; Δεν αντέχω!”. Κι η αλήθεια είναι ότι κι άλλες φορές μου το έλεγες μεContinue Reading
Πέρασαν μήνες από την τελευταία φορά που άκουσα την φωνή σου, που ένιωσα το άγγιγμά σου, που χάθηκα στην αγκαλιά σου. Κι από τότε όλο τριγυρνώ με το νου μου στην γειτονιά σου, σαν αερικό θέλω να μπω από την πιο μικρή χαραμάδα στο σπίτι σου, που ένιωσα ότι ήμουνContinue Reading
Η αρχή του τέλους λοιπόν, όταν το “εμείς” πάει περίπατο… τότε τα πράγματα δυσκολεύουν! Είναι σαν να ξέρεις πως αν βάλεις το βρεγμένο χέρι σου στην πρίζα, θα πας βόλτα στο “paradise”. Όσο και να το παλέψεις, σε μια σχέση που ο ένας σκέφτεται για δύο κι ο άλλος μόνοContinue Reading
Παράξενο δεν είναι; Εσύ εκεί κι εγώ εδώ, μετά από τόσα “σ’ αγαπώ”, μετά από τόσες αγκαλιές, μετά από τόσα κοινά ηλιοβασιλέματα. Μετά από τόσες υποσχέσεις, τόσα όνειρα, τόσα μοιράσματα… Έγιναν αναμνήσεις πια όλα τα “μαζί” μας. Αναμνήσεις που ο χρόνος τις χαϊδεύει και σιγά σιγά τις ξεθωριάζει. Αναμνήσεις που δενContinue Reading
Έκλεινα τα 16, όταν ο πατέρας μου μετά από πολλούς εκβιασμούς και γκρίνια, μου πήρε τελικά εκείνο το δερμάτινο μπουφάν. Το “πέτσινο” όπως έλεγε… Εκείνη η δεκαετία το επέβαλε με τον τρόπο της. Η χαρά μου απερίγραπτη και φυσικά μια μαγκιά να με διακατέχει! Η μόνη στιγμή που το αποχωρIζόμουν,Continue Reading
Κι αν αναρωτιέσαι τι κάνω… ακόμη εδώ, αγκαλιά τα βράδια με σκέψεις, αναμνήσεις και παλιές φωτογραφίες. Να θυμάμαι, να προσπαθώ να ξεχάσω. Να ανάβω φώτα, να σβήνω λάθη. Εδώ, αγκαλιά με τις αγκαλιές που ξέχασες, αγκαλιά με τα λόγια που φτηνά πούλησες, αγκαλιά με τα “σ’ αγαπώ” που λέρωσες. Κι ανContinue Reading
Ήθελα μόνο να σε ξαναδώ. Ν’ αντικρύσω τα μάτια σου. Να χαϊδέψω με το βλέμμα μου τις εκφράσεις του προσώπου σου, τα χείλη σου όταν χαμογελάς. Ήρθα λαθραία να δω αν τα μάτια σου λάμπουν όταν την κοιτάζεις κι αν όταν γελάει, φωτίζεται το πρόσωπό σου. Ήρθα να δω ανContinue Reading
Είναι κι αυτοί οι μπαμπάδες που δεν ζουν με τα παιδιά τους, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες καθημερινά μέχρι να έρθει η ώρα να τα δουν για λίγες ώρες, για λίγες μέρες της εβδομάδας… Είμαι υπέρ στο να έχει την επιμέλεια η μητέρα, αλλά το βασικό είναι η καλή συνεργασία / συνεννόηση τωνContinue Reading
Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που απομακρύνθηκαν απ’ την ζωή σου και που η έλλειψή τους, πονάει σαν καρφί στην καρδιά. Είναι αυτοί που επέλεξαν διαφορετικά, αφήνοντάς σε πίσω, αγκαλιά με αναμνήσεις. Είναι αυτοί που αμέτρητα ξενύχτια, αμέτρητα αποτσίγαρα, αμέτρητα δάκρυα, είχαν το όνομά τους. Είναι αυτοί που θεωρούσες τόσο σημαντικούς,Continue Reading
Για τα παιδικά της χρόνια δεν είχε και πολλά να πει. Δίσταζε κάθε φορά που κάποιος την ρωτούσε. Κλείδωνε και δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν έβρισκε το κουράγιο να εκφράσει με λέξεις τα συναισθήματά της. Δεν έβρισκε το κουράγιο να εκφράσει τον πόνο για τον χωρισμό των γονιών της. 11Continue Reading
Συνήθεια σε κάθε γνωριμία να δίνουμε το χέρι και να λέμε “Χαίρω πολύ!”. Χαιρόμαστε που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο για τον οποίο δεν ξέρουμε τίποτα, που δεν ξέρουμε τι θ’ αφήσει μέσα μας, τι θα μας δώσει, τι θα μας κλέψει. Χαιρόμαστε… εθιμοτυπικές μπούρδες! Στο τέλος θα δείξει αν χαρήκαμε, γιατίContinue Reading
Δεν κρατούν όλα για πάντα. Δεν είναι όλοι προορισμένοι να ζήσουν μαζί μέχρι το τέλος. Όταν κλείνει ο κύκλος μια σχέσης, το καλύτερο είναι να έρχεται ο χωρισμός για να γλιτώνουν κι οι δυο από μια αναπόφευκτη φθορά ψυχής. Ίσως καμιά φορά, το τέλος είναι ο μόνος δρόμος. Και μετά;Continue Reading
Τα γενέθλιά σου ποτέ δεν τα ξέχασα. Πάντοτε εκείνη την ημέρα σε σκέφτομαι (αν και αυτό το κάνω ασταμάτητα και τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας, μην ανησυχείς). Στο μυαλό μου υπάρχει πάντοτε το πρόσωπό σου, η φωνή που έμεινε αναλλοίωτη μέσα στα ίδια τα αυτιά μου. Τα γενέθλιά σου ποτέ δεν τα ξέχασα.Continue Reading
Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν ένα “σ’ αγαπώ” κι ένα “μ’ αγαπάς” ήταν αρκετά για να είναι δυο άνθρωποι μαζί! Πόσο πιο εύκολη και όμορφη θα ήταν η ζωή, αν η αμοιβαία αγάπη, ο αμοιβαίος έρωτας, αρκούσαν για να μπορούν δυο άνθρωποι να πορευτούν παρέα! Ακούγεται τρελό,Continue Reading
Προφανώς για όλα όσα μας συμβαίνουν, όσα ζούμε και αντιμετωπίζουμε, ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς. Μάθαμε κάποιοι να μεταφέρουμε ευθύνες και να ψάχνουμε για σωτήρες, αφού κάποτε δεν μπορέσαμε να διώξουμε όσα και όσους μας είχαν σε… τοξικό υγρό να αργοπεθαίνουμε. Λάθος μας τότε, λάθος μας και τώρα! Από την άλλη, ανεχτήκαμεContinue Reading
Ξύπνησα μάτια μου και άρχισα να σε ψάχνω. Στην κουζίνα είναι ακόμα το ποτήρι με τον καφέ σου, στο δωμάτιο το μαξιλάρι σου, άδειο σαν το κενό στην καρδιά μου. Κοιτάζω στο σαλόνι και βλέπω την γωνία σου χωρίς εσένα. Άραγε πού να ‘σαι; Με άφησες να ζω με την σκιάContinue Reading
Posts, likes, sms, inbox συνομιλίες… Χαζομάρες! Τίποτα δεν αρκεί και όλα μαζί ίσως απομακρύνουν περισσότερο. Αυτό που λένε τα μάτια από κοντά, τα συναισθήματα που δείχνουν, την αγάπη που εκπέμπουν, το άγγιγμα που αρκεί χωρίς λόγια, δεν αντικαθιστούνται με τίποτα από αυτά τα παραπάνω. Εκείνα πολλές φορές παρεξηγούν, εκνευρίζουν, μεταφέρουνContinue Reading
Θα γυρίζεις σε μέρη άγνωστα και μοναχικά, θα βρίσκεσαι σε παρέες αλλά θα είσαι μόνη. Θα με αναζητάς, αλλά δε θα μπορείς να με βρεις, θα έχω πια χαθεί. Θα ζητάς να καλύψεις το κενό που υπάρχει μέσα σου, αλλά ακόμη και αν γεμίζεις το κρεβάτι σου, μέσα σου θαContinue Reading
Κάποια στιγμή σκέφτεσαι πως δεν μετανιώνεις για τίποτα. Το ήθελες, το έζησες, το ένιωσες. Πως αν ξαναγινόταν από την αρχή το ίδιο θα έκανες, ακόμα κι αν ήξερες την συνέχεια. Κάποια στιγμή ακόμα νιώθεις… Ακόμα νιώθεις στα χείλη σου το φιλί, εκείνο που σε ταξίδευε με μάτια κλειστά. Ακόμα νιώθειςContinue Reading
Δύσκολα ή εύκολα, το “τέρμα” μας είναι γεγονός. Έφταιξες, έφταιξα, λίγη σημασία έχει πια, αυτό που μετράει είναι πως επιλέξαμε το “χώρια” απ’ το “μαζί”, αυτό που μετράει είναι πως αποφεύγουμε πια να διασταυρωθούν οι δρόμοι και τα βλέμματά μας, πως συμφωνήσαμε άηχα ότι το να μείνουμε μακριά ο έναςContinue Reading