Μάτια μου, έτσι όπως φθινοπωριάζει έρχονται πιο έντονα οι μνήμες. Είναι σαν να γεύομαι το φιλί σου μες στη ψύχρα και να κουμπώνω στην αγκαλιά σου. Μίσεψες νωρίς,
Πόσο μακρινά φαντάζουν όλα… Τίποτα δε θυμίζει πια το παρελθόν. Σαν αχνές κουκίδες πια από ψηλά οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μας και αποκαíδια στάχτες οι
Η ζωή αρχίζει μετά τα 40 λένε, όμως δεν ισχύει το ίδιο για όλους. Βλέπετε πως ακόμα και σ’ αυτό οι άνδρες υπερέχουν. Αν μια γυναίκα δηλαδή περάσει
Η ώρα πλησιάζει 21:00. Περιμένω την καλή μου νεράιδα να έρθει να με σουλουπώσει για το σημερινό πάρτι του πρίγκηπα (όχι πως έχω ανάγκη, ένα μικρό ρεκτιφιέ για
Υπάρχουν φορές που η στιγμή δεν θέλεις να τελειώσει. Ο χρόνος δεν σου φτάνει για να χαράξεις βαθιά μέσα σου την εικόνα, τα λόγια, την αίσθηση της στιγμής.
Πλησιάζω. Όλο και πλησιάζω. Ένα βήμα τη φορά. Το βλέμμα μου βυθίζεται μέσα στο δικό σου. Βαριανασαίνω. «Είσαι το κέντρο του κόσμου. Mόνο εσύ…» νιώθω να σου φωνάζει
Δεν ήρθες απόψε, ούτε χθες. Βραδιάζει και το μόνο που περιμένω είναι το σφίξιμο στο στομάχι. Αυτό το γνώριμο και βασανιστικό σφίξιμο που φέρνει η απουσία σου, περιμένοντας
