[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσεις το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης; Συνηθίζεται αλήθεια ποτέ η απουσία; Συνηθίζεται ποτέ η σκέψη πως όλοι οι απόλυτα δικοί σου, κάποια στιγμή δεν θα σου κρατούν το χέρι; Μετά τα πόσα φευγιά, καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η ζωή; Ένας κύκλοςContinue Reading
Σαν να ένιωσα τους χτύπους της καρδιάς μου να σταματούν και την αναπνοή μου να κόβεται απότομα. Κι έφτανε μόνο να δω την οθόνη του κινητού μου ν’ αναβοσβήνει και τον αριθμό σου να χορεύει κοιτώντας με θαρρείς κοροϊδευτικά. Έπιασα το τηλέφωνο στα χέρια μου και προσπάθησα να το συνειδητοποιήσω.Continue Reading
Δεν ήρθα για να σου πάρω, στο έλεγε κάθε μου πράξη. Δεν ήρθα για να σου κλέψω, στο έλεγε κάθε μου βλέμμα. Ψυχή ήρθα να σου δώσω, χρώματα να σε γεμίσω, φως να σου χαρίσω. Τι ένιωσες; Τι κατάλαβες; Τι συνειδητοποίησες; Ποιος ξέρει… Γκρέμισα τα τείχη μου, χαλάρωσα τις άμυνέςContinue Reading
Κι ίσως κάποτε με μια προδοσία από εκεί που δεν το περίμενες κι μ’ ένα “άρον άρον, σταύρωσον αυτόν”, με συνοπτικές διαδικασίες βρέθηκες μ’ έναν σταυρό στην πλάτη ν’ ανεβαίνεις γολγοθάδες. Κι ίσως κάποτε μάτωσες και λύγισες, με μόνο σου παράπτωμα ότι πίστεψες σε κάποιους που δεν άξιζαν. Κι ίσωςContinue Reading
Παράξενο δεν είναι; Εσύ εκεί κι εγώ εδώ, μετά από τόσα “σ’ αγαπώ”, μετά από τόσες αγκαλιές, μετά από τόσα κοινά ηλιοβασιλέματα. Μετά από τόσες υποσχέσεις, τόσα όνειρα, τόσα μοιράσματα… Έγιναν αναμνήσεις πια όλα τα “μαζί” μας. Αναμνήσεις που ο χρόνος τις χαϊδεύει και σιγά σιγά τις ξεθωριάζει. Αναμνήσεις πουContinue Reading
Περίεργα πλάσματα είμαστε οι άνθρωποι! Αυτή η ανακούφιση που γεμίζει την ψυχή μας όταν τελειώνει μια ιστορία που δεν μας έκανε ευτυχισμένους, πώς το μυαλό την κάνει γλυκιά ανάμνηση κάθε που νιώθουμε μόνοι; Σαν παραμορφωτικός καθρέφτης η μοναξιά, έρχεται και μεγεθύνει κάθε χαμόγελο, έρχεται και κάνει μικρό, σχεδόν αόρατο κάθεContinue Reading
Τελείωσε μωρό μου. Αυτό ήταν. Βγάλε την μάσκα σου και έλα να τα πούμε πίσω, στα καμαρίνια. Βάλε και ένα ποτό, θα σου χρειαστεί. Τσιγάρα έχω εγώ, μην αγχώνεσαι. Κάθισε λοιπόν άνετα και έλα να κάνουμε παρέα τον απολογισμό μας. Μόνο υποσχέσου μου, πως δεν θα αραδιάσεις πάλι δικαιολογίες καιContinue Reading
Πόσα “θέλω” σου δέχτηκα για να σε έχω στη ζωή μου και πόσα “σ’ αγαπώ” κράτησα σιωπηλά να μην στα πω και χαθείς… Το βράδυ που έκανα την ευχή μου σε εκείνο το αστέρι, δεν φαντάστηκα ότι θα ζούσα την εκπλήρωση της επιθυμίας μου με τόσο πόνο. Έναν πόνο πουContinue Reading
Θυμάμαι ακόμα εκείνον τον παράξενο ήχο στο κινητό που σε εκνεύριζε. Ήταν σαν να σε χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα. Θυμάμαι εκείνο το αυτοκίνητο που τόσο μισούσες, αλλά δεν μπορούσες να το αποχωριστείς, γιατί ήσουν συναισθηματικά δεμένος. Θυμάμαι εκείνο το φευγαλέο βλέμμα σου όταν διασταυρώνονταν με το δικό μου, σαν να μουContinue Reading
Κολυμπούσα σε μια θάλασσα ευτυχίας. Μόλις μου είχες κάνει το πιο σημαντικό δώρο, το πιο σπάνιο… “για πάντα”. Αναπάντεχα συνάντησα μια νέα φίλη, που μου ανακοίνωσε ενθουσιασμένη τον έρωτά της για έναν άνδρα σημαντικό, άξιο, ταλαντούχο, έναν έρωτα που την πνίγει, που θέλει οπωσδήποτε να ζήσει με κάθε θυσία, ένανContinue Reading
“Στάθηκε μπροστά της και την κοίταξε στα μάτια. Χαμήλωσε το βλέμμα του και γέλασε με σιγουριά. Εκείνη σιωπηλή και με τους χτύπους της καρδιάς να ανεβαίνουν, ήξερε ότι ποτέ δεν θα άκουγε αυτό που επιθυμούσε τόσο”… Περνούσε ο καιρός και η καρδιά της γέμιζε αγάπη για εκείνον. Ήταν μέρες πουContinue Reading
Έκλεινα τα 16, όταν ο πατέρας μου μετά από πολλούς εκβιασμούς και γκρίνια, μου πήρε τελικά εκείνο το δερμάτινο μπουφάν. Το “πέτσινο” όπως έλεγε… Εκείνη η δεκαετία το επέβαλε με τον τρόπο της. Η χαρά μου απερίγραπτη και φυσικά μια μαγκιά να με διακατέχει! Η μόνη στιγμή που το αποχωρIζόμουν,Continue Reading
Άραγε τι γεύση έχει η προδοσία; Έχει μυρωδιά; Μήπως έχει και άγγιγμα; Μπορείς να ΄χεις για πάντα τ΄ όνειρο κλεισμένο στην καρδιά, δεν μπορείς όμως να το φυλακίσεις στο κελί της καθημερινότητάς σου. Όταν κουραστεί, θα φύγει, θα ψάξει γι΄ άλλες αγκαλιές, πιο πρόθυμες, πιο προσιτές και ίσως τελικά έτσιContinue Reading
Κι αν αναρωτιέσαι τι κάνω… ακόμη εδώ, αγκαλιά τα βράδια με σκέψεις, αναμνήσεις και παλιές φωτογραφίες. Να θυμάμαι, να προσπαθώ να ξεχάσω. Να ανάβω φώτα, να σβήνω λάθη. Εδώ, αγκαλιά με τις αγκαλιές που ξέχασες, αγκαλιά με τα λόγια που φτηνά πούλησες, αγκαλιά με τα “σ’ αγαπώ” που λέρωσες. Κι ανContinue Reading
Ο χρόνος γιατρεύει λένε. Επουλώνει τις πληγές, τις χαϊδεύει απαλά καθώς περνάει, κάνοντάς τες μικρές, πιο μικρές, ακόμη πιο μικρές, μέχρι που στο τέλος μένουν μόνο οι ουλές, να σου θυμίζουν πως κάποτε πόνεσες πολύ. Ο χρόνος θεραπεύει λένε. Αγγίζει τις μνήμες, τις λειαίνει, τις απαλύνει και σιγά σιγά τιςContinue Reading
Άνοιξα τα μάτια μου μετά από πολλές ώρες που είχα πέσει σε λήθαργο. Η νάρκωση που μου είχαν κάνει, με έκανε να χάσω την αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Μόλις άρχισα να συνέρχομαι, κοίταξα γύρω μου, για μια στιγμή δεν ήξερα που βρίσκομαι. Φόβος και απόγνωση με κατέβαλαν. ΔενContinue Reading
Απέδρασα! Μύρισα προς στιγμή τον αέρα της ελευθερίας. Θύματα και θύτες των ίδιων μας των εαυτών! Αιώνια φυλακισμένοι σε ένα κλουβί, με ανοιχτή την πόρτα να κελαηδάμε! Υπάρχουν εκείνοι που συνεχώς μοιρολογούν για τα σίδερα της φυλακής τους. Με συνεχή κατηγορίες για τους άλλους για την παραμονή τους εκεί, αποποιούμενοιContinue Reading
Είναι κι εκείνες οι στιγμές που κλείνομαι στον μικρόκοσμό μου και φυλακίζω μέσα μου κάθε πόνο, κάθε φόβο, κάθε συναίσθημα. Εκείνες οι στιγμές που κατεβάζω ρολά, γιατί δεν μπορώ, δεν αντέχω να μιλήσω. Εκείνες οι στιγμές που δεν θέλω να μοιραστώ όσα με διαλύουν. Εκείνες οι στιγμές που κλειδώνω στηνContinue Reading
Ποιος πόνος άραγε να είναι πιο δυνατός, ο ψυχικός ή ο σωματικός; Ο συνδυασμός και των δύο, κάνει την σιωπή να τρυπάει με μια κραυγή. Μια κραυγή που κανείς δεν είναι εκεί να την ακούσει. Σε αυτό τον πόνο είσαι μόνος σου, κανείς δεν θέλει στα δύσκολα να σε βλέπει.Continue Reading
Τι χρειάζονται οι συγγνώμες πριν το αντίο; Τι χρειάζονται τα λόγια παρηγοριάς και τα θλιμμένα βλέμματα; Δεν πρόκειται να κάνω χρήση του πόνου μου, για να κερδίσω χρόνο κοντά σου. Ούτε μπορώ, ούτε και θέλω να σε κρατήσω, αφού δεν θέλεις να μείνεις. Μη με ρωτάς τι νιώθω, πώς αισθάνομαιContinue Reading