Όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει στη ζωή μας τουλάχιστον ένα τέλος. Σε μια φιλία, μια συνεργασία, μια σχέση, έναν έρωτα. Νιώθουμε ότι κάτι ωραίο τελείωσε και πολλά δυσάρεστα συναισθήματα
Είσαι κι εσύ που κρύβεις μέσα σου πληγές απ’ το παρελθόν που σε πονούν ακόμη. Είσαι κι εσύ που έκανες τις εμπειρίες, οδηγό για το μέλλον. Είσαι κι
Είναι και κάτι ιστορίες που μένουν χαραγμένες στην μνήμη σου για καιρό. Είναι και κάτι κύκλοι που αρνείσαι να κλείσεις μέσα σου. Κύκλοι μ’ ανθρώπους που το “μαζί”
Πόσο μακρινά φαντάζουν όλα… Τίποτα δε θυμίζει πια το παρελθόν. Σαν αχνές κουκίδες πια από ψηλά οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μας και αποκαíδια στάχτες οι
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα πως γύρισα στο παλιό μας σπίτι. Κι εκεί που ήταν κάποτε ο δρόμος μας, υπήρχε ένα τείχος που είχε κυκλώσει τα πάντα. Το φως δεν
Όσο κι αν μιλάμε για ισότητα των φύλων, όσο κι αν θεωρητικά άντρες και γυναίκες έχουν εξισωθεί στην κοινωνία, την εργασία και την οικογένεια, στο κομμάτι των σχέσεων
-Έλα, κάτσε λίγο εδώ να τα πούμε. Τόσο καιρό έχω να σε δω. Πώς είσαι; -Καλά λέω, αλλά… -Πάντα θα υπάρχει ένα “αλλά”. Ξέρεις, τότε στα ‘χα δώσει
Λένε πως αν το παρελθόν αποφασίσει να σ’ επισκεφτεί, θα βρει τον τρόπο. Θα βρει μια χαραμάδα να τρυπώσει στο μυαλό σου και να σου θυμίσει όσα είχαν
Δεν έχω ιδέα τι θέλω να γράψω, τι σημασία έχουν οι λέξεις για σένα, τι θέλω να σου μεταφέρω, τι να σου πω και τι θες να ακούσεις.
Υπάρχουν φορές που η στιγμή δεν θέλεις να τελειώσει. Ο χρόνος δεν σου φτάνει για να χαράξεις βαθιά μέσα σου την εικόνα, τα λόγια, την αίσθηση της στιγμής.
Σε μια αναδρομή του παρελθόντος, θα αναγνώριζες πως οι περισσότερες αποφάσεις σου επηρεάστηκαν από την ανάγκη της αποδοχής των πράξεων σου, από την ανάγκη της επιβράβευσης των κατορθωμάτων
Ξέρω, ίσως σου λείπει. Ξέρω, ίσως θυμάσαι συχνά το τότε. Ξέρω, ίσως στη μνήμη σου έχεις φροντίσει να κρατήσεις μόνο τα όμορφα. Ίσως όλα τα ζόρικα, όλα τα
Ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, λένε. Δεν φεύγουν εύκολα τα συναισθήματα, δεν σβήνουν εύκολα οι μνήμες. Θέλει χρόνο και προσπάθεια για να επανέλθεις σε μια καθημερινότητα που
Αλήθεια πόσα χρόνια έχουν περάσει; Θυμάσαι ή είναι τόσα, ώστε έχουν κάνει τη διαδρομή των αναμνήσεων, ξεχασμένο δρόμο στο υποσυνείδητο σου; Είναι περίεργο το πώς η μνήμη χαράζει
Αγκάθι καμιά φορά το παρελθόν κι εκείνες οι ιστορίες που έληξαν άδοξα και σε πλήγωσαν στο τότε, καμιά φορά σε τυραννούν ακόμη. Κι έρχονται κάτι βράδια που στο
Ακούμε συχνά να μας λένε να ζούμε το παρόν, να μη σκεφτόμαστε μόνο το παρελθόν και να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Πολλές φορές
