2009. Η γέννηση του γιου μου, ήταν η ολοκλήρωσή μου σαν γυναίκα. Ένα όμορφο, παχουλό, ροζομάγουλο μωρό, ομόρφαινε την αγκαλιά και την ζωή μου πια. Δεν είχα αμφιβολία
Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο χωριό, κοιμόμουν με την αγαπημένη μου γιαγιά. Κάθε χρόνο και κάθε βράδυ το ίδιο παραμύθι, ένα παραμύθι για την πονηριά και ανυπακοή. Δεν
Να βρω έναν τρόπο να σε κάνω δυνατό. Δυνατό από μέσα όμως. Όχι απλά σκληρό. Ανθεκτικό. Να βρω έναν τρόπο να ακούς το σώμα σου, το ένστικτό σου.
Διαβάζω κάπου ”Όταν κάτι κατακτάει το παιδί, αρνούμαστε να το βοηθήσουμε”. Καταλαβαίνω το πόσο σημαντική είναι η αυτονομία. Για την ακρίβεια, όχι μόνο καταλαβαίνω, αλλά νομίζω ότι αποτελεί
“Βάλε το μπουφάν σου, για να μπορέσεις το βράδυ να δεις ταινία…” “Μάζεψε τα παιχνίδια σου, για να φας το γλυκό σου…” “Συμμάζεψε το δωμάτιο σου, για να
Ήσουν έτοιμος. Και το ένιωσα. Ήταν τέτοια ώρα όταν είπα στον μπαμπά σου “Μην ετοιμάζεσαι για τη δουλειά αύριο, εγώ αύριο θα γεννήσω”. Στις 2.20 ξεκίνησαν οι πόνοι.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερα παιδιά έχουν διάγνωση που αναφέρει ότι αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Πρόκειται για ένα μεγάλο σύνολο από διαταραχές, οι οποίες σε αρχικό στάδιο ασκούν
Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό, όταν έμαθα πως θα γίνω μητέρα. Δεν είχα φανταστεί ποτέ τον εαυτό μου να έχει την ευθύνη για κάποιο άλλο άτομο. Δεν είχα σκεφτεί
Προχτές ήμουν σ’ ένα καφέ της παραλίας, που έβλεπα τον ήλιο να παιχνιδίζει μέσα απ’ τα δέντρα. Και τότε άρχισαν να περνάνε παρέες – παρέες μπροστά μου. Οι
Είναι συγκινητική η προσπάθεια των γονιών να ενημερωθούν, να διαβάσουν, να ακούσουν. Δίνει ελπίδα για το μέλλον και δείχνει πολλά για την θέληση τους να γίνουν καλύτεροι γονείς.
Όταν θα μεγαλώσεις και θα ψηλώσει ο κορμός σου τόσο για να με χωράει η αγκαλιά σου, μάλλον δε θα με προτιμάς να με αγκαλιάζεις. Σε φαντάζομαι με
Έχουν περάσει 20 χρόνια που έφυγες από την ζωή μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την ημέρα. 13 Δεκεμβρίου. Έξω χιονίζει, έχω πρακτική στον παιδικό σταθμό. Από το
“Όταν κάνεις παιδί θα καταλάβεις!” η πιο χιλιοειπωμένη σου ατάκα. Πόσες φορές την άκουσα απ’ τα χείλη σου! Κι όλα τα φοβάμαι, πονάω, ανησυχώ, αγωνιώ, φροντίζω… ρήματα που
Αδύναμη και λίγη. Έτσι αισθάνομαι τις φορές που δεν καταφέρνω να διαχειριστώ τα νεύρα μου. Θυμώνω και αισθάνομαι ότι μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Και μετά από
“Γιατί πάλι άφησες τον φίλο σου να σε πληγώσει; Γιατί στεναχωριέσαι τόσο πολύ που μπορεί να μη σε θέλει για φίλο; Να μην ακούς κανέναν! Ποιος είναι αυτός
Το τσιγάρο αποτελεί το δικό μου τρόπο διαφυγής. Τις περισσότερες φορές ίσως στα μάτια μου να αποτελεί τη μόνη λύση είτε για να ξεφύγω από κάποιο προβληματισμό μου,
Χθες πάλι σκεφτόμουν πόσο έχω αλλάξει από τη μέρα που σε γέννησα. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν όταν γίνεσαι γονιός. Αυτή η αγάπη που σε ξεχειλίζει όταν κοιτάς το παιδί
Όσο και αν διακρίνω τον εγωκεντρισμό του παιδιού μου στην πορεία της ζωής του, μου είναι δύσκολο να καταλάβω ότι ο εγωκεντρισμός ενός παιδιού ουσιαστικά ξεκινάει από τον
Αν είσαι έγκυος ή έχεις βρέφος και έχει google – αρει κάποια στιγμή μια ερώτηση που αφορά κάτι από αυτά, ο αλγόριθμος θα αρχίσει να σου πετάει ότι
ΕΣΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΝΑ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ… «Μαμά… είμαι ένα παιδί σαν
View More
