Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι που ξέρουν ν’ αγαπούν… Εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπούν και να δίνονται ολοκληρωτικά, που το “εμείς” καταπίνει το “εγώ” τους και όταν νιώσουν, ξέρουν να βάζουν εσένα πάνω απ’ όλα κι όλους. Εκείνοι που αν σ’ αγαπήσουν, σε κάνουν κέντρο του κόσμου και της ψυχήςContinue Reading
“Εμείς κάποτε δεν είχαμε κινητά και ίντερνετ. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στις αλάνες. Εμείς κάποτε σεβόμασταν τους μεγαλύτερους, είχαμε όρια. Εμείς κάποτε είχαμε ηθικές αξίες και ιδανικά… Σήμερα είναι όλα τόσο αλλιώς! Η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο απ’ τις πολύ μικρές ηλικίες και έννοιες όπως ο σεβασμός και η ηθική είναιContinue Reading
Και πώς γίνεται αλήθεια, στην εποχή της τεχνολογίας, της τόσο εύκολης επικοινωνίας, να είμαστε μια κοινωνία τόσο μόνων ανθρώπων; Επιδερμικές επαφές, σχέσεις βολέματος, εύκολοι χωρισμοί, πρόχειρα δοσμένα “σ’ αγαπώ” κι άμεσες αντικαταστάσεις. Υπάρχουν και κάτι “για πάντα” που μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας, μα μοιάζουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τονContinue Reading
Αν ήξερες μονάχα πόσο πολύ θα ήθελα να σε πονέσω, να σε κάνω να υποφέρεις, να σε κάνω να διαλυθείς… Αν ήξερες πόσο θα ήθελα – για μια μόνο στιγμή – να σε κάνω να νιώσεις ό,τι ένιωσα, να καταστραφείς όσο καταστράφηκα, να υποφέρεις όσο υπέφερα… Για μια στιγμή μονάχα,Continue Reading
Είναι κι εκείνοι οι έρωτες που ακόμη κι αν κρατήσουν λίγο, αφήνουν το σημάδι τους μέσα σου. Είναι εκείνες οι αγάπες που άγγιξαν ανέγγιχτες μέχρι τότε χορδές της ψυχής σου, είναι εκείνα τα αισθήματα που σαν ανεμοστρόβιλος ανακάτεψαν το είναι σου, είναι κι εκείνα τα μάτια που το μπόρεσαν καιContinue Reading
Και κάνοντας πια τον απολογισμό σε ό,τι μας αφορούσε, κατέληξα πως ήμασταν μια εξαρχής τελειωμένη υπόθεση, δυο δρόμοι που παρέμειναν παράλληλοι και που δεν υπήρχε περιθώριο να ενωθούν πουθενά, σε καμία διασταύρωση. Γιατί ήταν όλα λάθος από την αρχή, μια αρχή που ξεκινούσε από μέσα μας. Γιατί προσπαθήσαμε να πορευτούμεContinue Reading
Θέμα: Μοναξιά. Θέμα που απασχολεί ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων σήμερα, πράγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περίεργο στην εποχή της τεχνολογίας, της τόσο “εύκολης” επαφής. Γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως κάποτε, που για να γνωρίσεις κάποιον θα έπρεπε να τολμήσεις να τον πλησιάσεις, να υιοθετήσεις το πιο γλυκόContinue Reading
Όλοι λένε για την ιδανική σχέση που ψάχνουν και περιμένουν σε όλη τους τη ζωή. Αν περιμένουν να την βρούνε, ας μου σφυρίξουν κλέφτικα. Το ιδανικό δεν υπάρχει και πλανάσθε πλάνην οικτρά, αν περιμένετε να το βρείτε. Το ιδανικό δεν υφίσταται, το ιδανικό το χτίζεις σιγά σιγά από τα θεμέλιάContinue Reading
Γνωστή ιστορία… Άνθρωπος γνωρίζει άνθρωπο (άσχετο ποιος πλησιάζει ποιον), υπάρχει αμφότερο ενδιαφέρον (άσχετο αν είναι το ίδιο κι απ’ τις δυο πλευρές) και παίρνεται η απόφαση (κοινή συναινέσει) να δοκιμάσουν το αποτέλεσμα της δικής τους… εξίσωσης. Γιατί ok, μπορεί να λένε πως ο έρωτας δεν είναι μαθηματικά, αλλά χημεία, όμωςContinue Reading
Το τραγουδήσαμε, το χορέψαμε, το ουρλιάξαμε κάποτε, στα νιάτα μας. Έδινε πόνο ο Σπύρος Σπυράκος κι εμείς από κάτω το βιώναμε με πάθος. Κι ήρθε κι έγινε μότο κι ήρθε κι έγινε πιστευτό κι ήρθε κι έγινε καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που σε τίποτα δεν θυμίζει το κατά τ’ άλλα τόσοContinue Reading
Τρυφερή, δοτική, συγκαταβατική. Λάθος με μέτρησες… Γλυκιά, κατανοητική, υπομονετική. Λάθος με μέτρησες… Ανεκτική, ανθεκτική, στωική. Λάθος με μέτρησες… Είμαι όλα αυτά, αλλά δεν είμαι μόνο αυτά. Και όχι, στιγμή δεν υποκρίθηκα, δεν έκρυβα δόλια την “άσχημη” πλευρά μου. Κι όχι, στιγμή δεν προσποιήθηκα, δεν χαντάκωνα τεχνηέντως τα ελαττώματά μου. ΕίναιContinue Reading
Κανόνας το μέτριο, κανόνας το χλιαρό, κανόνας το “υπό προϋποθέσεις”. “Κανόνες” και “πρέπει” και “μέχρι εκεί” και “θα δούμε” και “ίσως” και… λέξεις που ο έρωτας δεν πρέπει να ξέρει, λέξεις που ο έρωτας δεν πρέπει να μπορεί να καταλάβει. Γιατί αν δεν καίγεσαι, αν δεν ποθείς μέχρι το τέρμα,Continue Reading
Αλλάζουν οι άνθρωποι, τους αλλάζουν οι καταστάσεις, τα βιώματα, η ίδια η ζωή. Δεν ξέρω αν λέγεται ωριμότητα, προτιμώ να το λέω “θωράκιση εαυτού”, γιατί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, όλοι καταλαβαίνουμε πως ο εαυτός μας είναι ο μόνος που θα είναι δίπλα μας να μας κρατά το χέρι ό,τιContinue Reading
Κι αφού αγάπησα κάθε σκοτάδι της ψυχής σου, αφού λάτρεψα κάθε ναυάγιο της καρδιάς σου, αφού αγκάλιασα τρυφερά κάθε πληγή σου… κι αφού χάιδεψα κάθε πόνο σου, αφού άγγιξα απαλά κάθε φόβο σου, αφού φίλησα γλυκά κάθε δάκρυ σου… Κι αφού εσύ πιο απών κι απ’ τους απόντες, θυμήθηκα πωςContinue Reading
Εκεί που μου έγραφες “μου έλειψες, θέλω να σε δω!”, εκεί που μου έγραφες “ξέχασα τα γυαλιά μου στο σπίτι σου, στο τραπεζάκι του σαλονιού”, εκεί που μου έγραφες “θα ήθελα κι απόψε να κοιμόσουν στην αγκαλιά μου όπως χτες!”… Εκεί που μου έγραφες “δεν θα προλάβω να σε δωContinue Reading
Το τέλος ήταν θέμα χρόνου. Εκεί μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια ψέματα, προδοσίες, πισώπλατα μαχαιρώματα – όλα δικά σου!-. Και χώρισαν οι δρόμοι κι οι ζωές μας. Κόψαμε τα αισθήματα στα δυο, ο καθένας πήρε ό,τι του αναλογούσε κι αποχωρήσαμε. Φορτωμένη με πληγές, πληγωμένα “σ’ αγαπώ” και τσακισμένο εγωισμό, πήραContinue Reading
Θα καταλάβει κάποια στιγμή… θα καταλάβει, όταν δει από απόσταση πόσο είχε αγαπηθεί από σένα, θα καταλάβει όταν ο καιρός περνάει και θα έρχονται στο νου του οι στιγμές σας, θα καταλάβει όταν κυλά ο χρόνος και δεν δει σε κανένα βλέμμα τόση λατρεία όταν τον κοιτάζει. Θα καταλάβει ότανContinue Reading
Μαθαίνω πως ρωτάς για μένα, δείχνεις ν’ ανησυχείς για το πώς είμαι, για το αν τα καταφέρνω… Μαθαίνω πως ρωτάς για μένα, δείχνεις πως νοιάζεσαι για το πώς προχωράω, για το πώς συνεχίζω κι είναι το βλέμμα και ο ήχος της φωνής σου γεμάτος ειλικρινές ενδιαφέρον και αληθινό νοιάξιμο. ΜαθαίνωContinue Reading
Να ερχόταν λέει μια στιγμή, μια μικρή, ασήμαντη στιγμή, που να σε έβλεπα ξανά μπροστά μου… Να ερχόταν λέει μια στιγμή, μια μικρή, τυχαία στιγμή, που το βλέμμα μου θα διασταυρωνόταν με το δικό σου. Μια στιγμή μονάχα, να μπορούσα να κλέψω λίγο απ’ το φως των ματιών σου, μιαContinue Reading
Και στάθηκες μπροστά μου αρματωμένος με πληγές, ανασφάλειες, πόνους και προδοσίες που σου χάρισε το παρελθόν. Στάθηκες μπροστά μου και μου έτεινες το χέρι. “Ας προχωρήσουμε μαζί…” μου είπες. Χάιδεψα τις πληγές σου, αγκάλιασα τις ανασφάλειές σου, φίλησα τους πόνους σου, νανούρισα τις προδοσίες σου. Και δεν με τρόμαξαν οιContinue Reading