[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Εκεί που κουμπώνεις απόλυτα, εκεί που είσαι η πιο όμορφη εκδοχή του εαυτού σου, εκεί που αγαλλιάζει η ψυχή σου. Εκεί που νιώθεις πως ανήκεις απόλυτα, εκεί που νιώθεις πως γεννήθηκες για να κρυφτείς. Σ’ εκείνη την αγκαλιά που ομορφαίνει τον κόσμο σου, που ζεσταίνει τηνContinue Reading
[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσεις το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης; Συνηθίζεται αλήθεια ποτέ η απουσία; Συνηθίζεται ποτέ η σκέψη πως όλοι οι απόλυτα δικοί σου, κάποια στιγμή δεν θα σου κρατούν το χέρι; Μετά τα πόσα φευγιά, καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η ζωή; Ένας κύκλοςContinue Reading
Άηχες κραυγές κι ένα “μου λείπεις” που στέκεται εκεί, στο λαιμό και εμποδίζει τα λόγια να βγουν απ’ τα χείλη. Αθόρυβα ουρλιαχτά κι ένα “γιατί” που αμίλητο μένει όσα δάκρυα κι αν προσφέρεις θυσία μπροστά του. Είναι κι αυτές οι αγάπες που αρνείσαι να κάνεις λέξεις, αρνείσαι να μοιραστείς κομμάτιαContinue Reading
Κυρτώνει λίγο λίγο η πλάτη απ’ το βάρος. Σωρός τα προβλήματα, στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο κι έρχονται ώρες που γονατίζεις. Μα αντέχεις, λίγο ακόμη αντέχεις λες… Αν μοιράζεσαι λένε τη στεναχώρια, κόβεται στα δυο και ελαφραίνεις, μα έλα που από καιρό κατάλαβες πως κανείς δεν είναι γύρω σουContinue Reading
Κι ίσως καμιά φορά να σε μπερδεύει η σιωπή μου, να σε κάνει να πιστεύεις πως κατάφερες να με φέρεις με την πλάτη στον τοίχο, πως μ’ οδήγησες σ’ αδιέξοδο. Κι ίσως καμιά φορά το ήρεμο βλέμμα μου να σου προκαλεί σύγχυση και να σε κάνει να υποθέτεις πως στέρεψαContinue Reading
Έψαχνα καιρό να βρω τι ήταν αυτό που “κλωτσούσε” μέσα μου για το “μαζί” μας. Όλα φαινομενικά ήρεμα και τακτοποιημένα. Ένα “μαζί” που συμφωνήσαμε και σεβόμασταν. Ένα “μαζί” που δεν διατυμπανίζαμε, αλλά ούτε κρύβαμε. Ένα “μαζί” που έδειχνε αυτό που λέμε φυσιολογικό… Δυο άνθρωποι που περνούσαν καλά, που δεν απαγόρευανContinue Reading
Κι ίσως κάποια στιγμή έγινε για σένα πιο δεδομένη κι απ’ τα πιο δεδομένα σου. Κι αυτή κι όλη αγάπη κι η φροντίδα που απλόχερα σου χάριζε. Κι ίσως ένιωθες πως ξέφτισε το πάθος, πως ξεθώριασε ο έρωτας, πως ξέβαψε ο ενθουσιασμός κι έπαψε να είναι η προτεραιότητά σου. Κι ίσως κάποιαContinue Reading
Όλα τα βήματα που έκανα μετά το τέλος του “μαζί” μας, είχαν χρώματα και ήχους και αρώματα μεθυστικά. “Θέλω” που κατέκτησα, “μπορώ” που τόλμησα, “φοβάμαι” που προσπέρασα. Όνειρα που άγγιξα, στόχους που κατέκτησα κι αμέτρητα βλέμματα μπροστά, σ’ ένα μπροστά που δεν χωράς, που δεν υπάρχεις πουθενά. Μετά την πτώσηContinue Reading
Δεν είναι μπρα ντε φερ η σχέση μωρό μου. Δεν είναι αγώνας με τους δυο μας αντιπάλους. Δεν είναι η ουσία το ποιος θα επικρατήσει. Δεν έχει νόημα να βρεθεί ο πιο “δυνατός”. Αν θέλουμε να είμαστε μαζί, γι’ αυτό το “μαζί” θα πρέπει να παλεύουμε από κοινού κι όχιContinue Reading
Βαριά τσιγάρα, αποπνικτική μυρωδιά καπνού και φτηνά ποτά. Σκοτάδι και μοναξιά. Φόβος κι ανυπαρξία. Κενό και απόγνωση. Κι όλες οι αναμνήσεις, αδυνατούν ν’ αλλάξουν το σκηνικό, αδυνατούν να δώσουν χρώμα, αδυνατούν να σπάσουν αυτή τη σιωπή μέσα και γύρω μου. Σε κανένα τραγούδι δεν χωράς. Σε καμιά φωτογραφία δεν ξεχωρίζεις.Continue Reading
Μαθαίνεις πως βγαίνω, πως περνάω καλά. Μαθαίνεις πως κυκλοφορώ χαμογελαστή κι ανανεωμένη. Μαθαίνεις νέα μου και μαθαίνω πως απορείς για το πώς γίνεται να ξέχασα, πώς γίνεται να προχώρησα, πώς γίνεται να μην είμαι ακόμη φυλακισμένη στον έρωτά σου. Μάλλον δεν έχεις ενημερωθεί σωστά! Αρκεί μια δόση ξενερώματος για ναContinue Reading
Μέσα στη νύχτα, έσκισε στα δυο θαρρείς την σιωπή το ουρλιαχτό μου. Κι ήρθαν φωνές και κλάματα γοερά να συμπληρώσουν το μακάβριο σκηνικό. Κι έγινε ο νους μου ένα κουβάρι που μέσα του έκλεισε σκέψεις και πόνους και θυμούς κι ό,τι υπήρχε στην ψυχή μου. Και δεν ήταν λόγια αυτάContinue Reading
“Μάλλον θα φταίει η κούραση”, για τις φορές που σου μιλούσα κι απαντούσες απότομα. “Μάλλον θα φταίνε τα οικονομικά προβλήματα”, για τις ώρες που βούλιαζες στον καναπέ και δεν μου χάριζες ούτε βλέμμα. “Μάλλον θα φταίει ο μουντός καιρός”, που δεν είχες καμία όρεξη να βγούμε απ’ το σπίτι. Μαζί.Continue Reading
Μου λείπεις! Κι αν είναι κάτι που πονάει πιο πολύ απ’ αυτό, είναι που δεν θα μάθεις ποτέ το πόσο, γιατί ξέρω πως δεν σου αξίζει να ξέρεις… Μονάχα εγώ ξέρω πόσες φορές πάλεψα με τον ίδιο μου τον εαυτό και πόσες φορές κατάφερε να με νικήσει. Πόσα βράδια αποκοιμήθηκαContinue Reading
Σαν γνώριμο σου ακούστηκε το χτύπημα στην πόρτα. Τόσο γνώριμο, που έκανε την ανάσα σου να σταματήσει για δευτερόλεπτα. Κοίταξες πίσω σου κι είδες το σπίτι σου καθαρό, τακτοποιημένο. Όλα στη θέση τους, όλα συμμαζεμένα. Και στάθηκες μπροστά στην πόρτα και δείλιασες ακόμη και να κοιτάξεις απ’ το ματάκι. ΓιατίContinue Reading
Τι να το κάνεις το λίγο, όταν εσύ δίνεις τα όλα σου; Τι να το κάνεις το λίγο, όταν εσύ ποντάρεις τα πάντα σου; Για πόσο θαρρείς πως τα ψίχουλα θα είναι αρκετά να γεμίζουν την ψυχή σου, μια ψυχή που έχεις ανοίξει διάπλατα για να χαρίσεις όλα της ταContinue Reading
Και κοίτα που από εκεί που δεν το περιμένεις, έρχεται το χοντρό, ξανθό, φτερωτό μωρό με το βέλος ανά χείρας και σημαδεύει γελώντας όλα τα “αποκλείεται”, όλα τα “με τίποτα”, όλα τα “δεν είμαι σε φάση”, που με στόμφο ξεστομίζεις. Και τα πετυχαίνει. Ένα ένα. Και τα διαλύει, τα κάνειContinue Reading
Τυφλώνει ο έρωτας κι αυτά που βλέπει, τα συγχωρεί και γρήγορα τα ξεχνάει. Θυμώνει ο έρωτας, μα με αντάλλαγμα μια ζεστή αγκαλιά και δυο γλυκά φιλιά, λησμονεί. Χαρίζει χρώματα και μουσικές και μυρωδιές μεθυστικές κι εύκολα καταχωνιάζει σε σκοτεινές γωνιές τα άσχημα, με αντάλλαγμα στιγμές ευτυχίας. Και συνεχίζει το παραμύθι…Continue Reading
Και πώς ν’ αγαπήσεις, αν όχι ολοκληρωτικά; Και πώς να ερωτευτείς, αν όχι απόλυτα; Πώς να κρατήσεις πισινές, όταν το συναίσθημα χτυπάει κόκκινο κι η καρδιά σε διατάζει να αφεθείς; Πώς να μην ποντάρεις τα πάντα σου, όταν η καρδιά σε διατάζει να παραδοθείς; Κι αν καταφέρεις τελικά να συγκρατήσειςContinue Reading
Υπάρχει αλήθεια “σωστός” τρόπος ν’ αγαπάς; Υπάρχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές, πράξεις “κλειδιά” και κατάλληλα λόγια, για να εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου; Υπάρχουν “πρέπει” που οφείλεις να “υπακούς” και να τηρείς, για να δείχνεις όσα νιώθεις; Κι αυτά τα “πρέπει”, είναι για όλους τα ίδια; Είναι αντικειμενικές οι “σωστές” συμπεριφορές κι οιContinue Reading