Ξέρεις… είναι σχεδόν 2 μήνες που οι σκέψεις πήραν το δρόμο τους για να μπορέσω να συνεχίσω. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν το ότι ήρθες και εσύ στη ζωή μου… Δεν ξέρω αν η τύχη μου ήταν να μπορέσω να περάσω αυτό το Γολγοθά, αλλά δεν με νοιάζει πια. Πόσο τυχερήContinue Reading
Με σκότωσα, γιατί τον αγαπούσα! Όταν η λογική εξαφανίστηκε και στη θέση της μπήκε η παράνοια, εκεί η δεύτερη μου φύση είχε γίνει η απόλυτη θολούρα και ο εξευτελισμός. Ένας κόσμος κενός! Δεν ήξερα τι σημαίνει γελάω… Αυτή η καθημερινότητα είχε γίνει εθισμός! Να τσακωθώ, να χάσω τον έλεγχο μεContinue Reading
Ελεύθεροι δολοφόνοι ανάμεσά μας, με καθαρά χέρια και όπλο τη νεκρωμένη ψυχή τους! Ποιο δικαστήριο μπορεί να δικάσει αυτούς που άφησαν ζωντανούς νεκρούς ανθρώπους που αγάπησαν και δολοφονήθηκαν ψυχικά με αποτέλεσμα μια ζωή καταδικασμένη στο σκοτάδι; Ο δολοφόνος που με σκότωσε, με άφησε ζωντανό να παλεύω με το ψέμα, μεContinue Reading
Θέλω να σας πω μια ιστορία, από εκείνες που τιμωρούν τους άδικους ανθρώπους, από εκείνες που έχουν πολλή ανασφάλεια και τραύματα… Σας το έχω ξαναπεί, δεν φταίει κάποιος αν τον έμαθαν πως η αγάπη είναι κάτι περίεργο και ότι πληγώνει. Φυσικά και όλοι έχετε κλάψει και πονέσει για σχέσεις πουContinue Reading
[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.)] Η πληγή που άνοιξες, ακόμα να κλείσει και ο καιρός που περνάει την κάνει πιο βαθιά… Ξέρεις, μαζί σου είχα μάθει πάντα να βάζω ένα μεγάλο τσιρότο πάνω της και να συνεχίζω, μα τώρα την άφησα έτσι να τη βλέπω και να την βλέπεις καιContinue Reading
[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)] Οι μισοί από εμάς δεν μεγαλώσαμε με πολλές αγκαλιές, ίσως να μην μεγαλώσαμε καν σωστά, να ήρθαμε σε αυτή τη ζωή από λάθος ή οι συνθήκες στη πορεία να μας άφησαν να είμαστε συναισθηματικά μισοί. Λένε ότι οι αγκαλιές είναι το φάρμακο στη θλίψη, στηνContinue Reading
Κυριακή… Ξημέρωμα Κυριακής… Την μισώ αυτή την μέρα! Δεν δουλεύω και μου θυμίζει πιο έντονα τις αποτυχίες μου! Ψήνω καφέ και ανάβω τσιγάρο. Από την τρέλα μου χτυπάω το κεφάλι μου στο ντουλάπι. Βρίζω ό,τι έχει μείνει όρθιο! Την τύχη μου μέσα! Και από το παράθυρο με λοξή ματιά βλέπωContinue Reading
Μια βραδιά αγάπης… Πέρασαν χρόνια, μετά από πολλές φουρτούνες και πόνο, μέχρι τη στιγμή που το σύμπαν έδωσε λίγη θετικότητα. Φίλοι και γνωστοί είχαν πάντα την ίδια θέση, “Φύγε! Δεν πάει πουθενά, δεν θα βγει κάτι!”. Αδυναμία; Ανασφάλεια; Πότε δεν ήξερα. Μέσα μου όλα ήταν αλλιώς. Καβάλα στο ροζ συννεφάκιContinue Reading
Ζήλεψα την ευτυχία από όλες τις ταινίες που στην εφηβεία μου παρακολουθούσα αναγκαστικά δίπλα στους γονείς μου. Έμεινα με εκείνη την εικόνα ότι στο τέλος κερδίζει ο έρωτας και η αγάπη. Στη δική μου οθόνη, δυστυχώς το φινάλε δεν ήταν ωραίο και η πρωταγωνίστρια πέθανε πρώτη κάπου στα μισά, απόContinue Reading
Η εκδίκηση μόνο κακό κάνει. Είναι για τους αδύναμους, αυτούς που η ψυχή τους είναι άδεια και δεν γεμίζει με τίποτα. Στο δήθεν και στο πουθενά, ζωές κλεισμένες σε βιτρίνα και από πίσω σαπίλα. Αν ζεις για την εικόνα σου στον έξω κόσμο μόνο, λυπάμαι, είσαι τραγικός. Να πέφτεις, ναContinue Reading
3.15 το μεσημέρι, αφόρητη ζέστη, τα τζιτζίκια σου παίρνουν το κεφάλι και πρέπει να βγεις έξω να πας σε συνέντευξη, γιατί η ανεργία σου έχει ξεπεράσει το όριο. Ένας κόμπος στο λαιμό και πάρα πολλοί άλλοι κόμποι στα αχτένιστα για καιρό μαλλιά. Το βλέμμα δεν τολμούσε να σηκωθεί μπροστά στο καθρέφτηContinue Reading
Κανείς δεν θα μπορέσει ξανά να με πληγώσει με ψέματα και συμπεριφορές! Μόνο εγώ άφησα όλους εσάς να πάρετε τον εαυτό μου και να τον κόψετε χιλιάδες κομμάτια και να ταΐσετε στις άρρωστες ψυχές σας! Κανένας έρωτας δεν έχει το δικαίωμα να σε κάνει κομμάτια, γιατί έρχεται για να ζήσεις!Continue Reading
Και με μια κίνηση συμπάθειας, ακούμπησε τις άκρες των μαλλιών μου με τα δάχτυλά της. Δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει, δεν ήξερα καν το όνομα αυτής της γυναίκας, το μόνο που θυμόμουν ήταν το κενό, αυτό που η άπνοιά μου με έριξε μέσα… Μήνες τα μάτια δεν άφηναν τονContinue Reading
Κάπου άφησα την καρδιά μου και την ψάχνω σαν τρελή μέρες, μήνες τώρα. Μάτια που θόλωσαν από τα δάκρυα και μια ντροπή να σε λούζει που ξεφτιλίστηκες να ζητάς σημασία… Πόσο δειλή ήμουν; Φοβήθηκα την μοναξιά. Ποιος; Εγώ; Άκου κάτι καρδιά. Καλά ήταν, ήρθε η ώρα να δείξεις αντοχή. ΜεγάλωσεςContinue Reading
Στοίχημα με τον εαυτό μας όλοι έχουμε βάλει. Οι λόγοι αρκετοί… μια πεποίθηση ότι θα τα καταφέρουμε, μια αποτυχία που δε περιμέναμε και ένα κουράγιο να συνεχίσουμε. Φίλος και εχθρός ο ίδιος μας ο εαυτός. Κριτής και θεατής στο ίδιο μας το έργο. Σκεφτήκαμε πολλές φορές πως η ζωή είναιContinue Reading
Κλείνω τα αυτιά μου στην αλήθεια! Δεν αντέχω να ακούω! Χιλιάδες πληγές μέσα μου από “αλήθειες”… Δεν είναι λύση να ζεις με απωθημένα. Νιώθουμε άτυχοι μπροστά στο αληθινό. Η ευθύνη μοιράζεται στα δύο, σε αυτόν που έκανε το ψέμα αλήθεια, αλλά και το αντίστροφο… Λαχταρά η ψυχή να νιώσει ταContinue Reading
Τσουπ! Καλωσορίσατε κύριε Έρωτα! Τι μας φέρατε; Ααααα υπέροχα! Μας φέρατε έναν άνθρωπο που δεν μιλάει, δεν εκφράζεται και πρέπει να λύσουμε τον γρίφο! Κουράστηκα ήδη… Ψάχνω ώρες, μέρες, μήνες να αποκρυπτογραφήσω κάθε κίνηση, κάθε λέξη και όλο ερωτεύομαι και όλο μπερδεύομαι. Άραγε νιώθει; Και αν ναι, τι; Αυτή η περίπτωσηContinue Reading
2009. Η γέννηση του γιου μου, ήταν η ολοκλήρωσή μου σαν γυναίκα. Ένα όμορφο, παχουλό, ροζομάγουλο μωρό, ομόρφαινε την αγκαλιά και την ζωή μου πια. Δεν είχα αμφιβολία ότι με αγαπάει ο Θεός! Δεν είχα εύκολη ζωή από τα παιδικά μου χρόνια και δεν ξέρω αν αυτά που είχα περάσει,Continue Reading
Είμαι μια γυναίκα δυνατή, που δεν συμβιβάζεται σε μίζερες καταστάσεις. Το έκανα πολλάκις και δεν αξίζει! Στη ζωή δεν είναι λίγες οι στιγμές που έφεραν πόνο, αλλά και μεγάλη χαρά… Είμαι ένα πολυεργαλείο που μπορεί τα πάντα, αρκεί να με “χρησιμοποιήσει” κάποιος σωστά. Είμαι άψογη σύζυγος, δίπλα σε ένα υπέροχοContinue Reading
Με ρώτησες “τον αγαπάς ακόμα;”. Δεν απάντησα, κατέβασα το βλέμμα και έφυγα με βήχα ταχύ. “Πώς είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο; Δεν φαίνεται;” σκέφτηκα… Θυμός και στεναχώρια. Πώς γίνεται να σβηστεί κάτι τόσο δυνατό; Πώς να ξεχάσω; Δεν θέλω να ξεχάσω! Ήταν η πιο όμορφη εμπειρία της ζωήςContinue Reading