Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πόλη αφιλόξενη, ζούσε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι. Απομονωμένο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, απολάμβανε την ευτυχία του και ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, είχε βρει το άλλο του μισό. Ζούσαν μια όμορφη ζωή, μακριά από όλα και όλους, προστατεύοντας έτσι τον έρωτά τους, θέλονταςContinue Reading
Από την μέρα που σε έχασα, είναι σαν να έχασα το φως μου. Όλα μαύρα γύρω μου, μέσα και έξω μου. Δεν νιώθω χαρά, μόνο λύπη. Θέλω μόνο να έρθεις να σε δω στον ύπνο μου, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω, να τα πούμε οι δύο μας όπως πάντα,Continue Reading
Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσεις το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης; Συνηθίζεται αλήθεια ποτέ η απουσία; Συνηθίζεται ποτέ η σκέψη πως όλοι οι απόλυτα δικοί σου, κάποια στιγμή δεν θα σου κρατούν το χέρι; Μετά τα πόσα φευγιά, καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η ζωή; Ένας κύκλος που κάποτε κλείνει. ΓιαContinue Reading
Συναισθηματικά φορτισμένες αυτές οι μέρες… Μια πλημμύρα θλίψης και λύπης με έχει κατακλύσει. Δεν ξέρω γιατί σε σκέφτομαι τόσο έντονα σήμερα. Το κενό της απουσίας σου ανασύρει τις βαθιά θαμμένες αναμνήσεις. Βρέξε! Βρέξε να ξεπλύνεις τα κατάλοιπα του αβάσταχτου πόνου και εκείνων των αναπάντητων γιατί. Πάει καιρός… ίσως και πάλιContinue Reading
Υπάρχει τελικά αυτός ο άλλος κόσμος; Πού πάνε οι ψυχές όταν φεύγουν; Είναι πάντα δίπλα μας ή επιλέγουν να γεννηθούν ξανά; Ερωτήματα που σε βασανίζουν όταν χάνεις ανθρώπους σημαντικούς από την ζωή σου. Πάντα αναρωτιόμουν τι γίνεται μόλις τα μάτια κλείσουν. Να υπάρχει άραγε το απόλυτο σκοτάδι; Να υπάρχει φωςContinue Reading
Μια μέρα που πριν ξημερώσει, πριν ο ήλιος ξεπροβάλει και δώσει μια καινούρια ελπίδα, ήρθε ο θάνατος, μια τέτοια μέρα να παίξει το δικό του παιχνίδι. Πρωταπριλιά ήταν όταν το άψυχό κορμί σου χάθηκε μέσα στην αγκαλιά μου και εκεί η καρδιά σου σταμάτησε να χτυπάει. Ένα κακόγουστο αστείο έγινεContinue Reading
Πώς μπορεί να χωρέσει το τελευταίο “αντίο” σε ένα ηχητικό μήνυμα; Το τελευταίο “σ’ αγαπώ” σε ένα γραπτό μήνυμα; Ζούμε σε μια εποχή που δεν μπορούμε να αποχαιρετίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν μας αφήνουν να δούμε τα μάτια τους. Έτσι κι εγώ ένα απόγευμα πήρα το τελευταίο της ηχητικόContinue Reading
Μια απώλεια που σε στιγμάτισε, δεν ξεχνιέται. Δεν σημαίνει ότι όταν την σκέφτεσαι σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, δεν προχωράς μπροστά. Όταν ένας άνθρωπος ήταν σημαντικός για σένα, εννοείται ότι σε συγκεκριμένες ημερομηνίες θα τον θυμάσαι και θα ανάβεις ένα κερί ή το καντήλι σου, για την ψυχή του. Αυτό δεν σημαίνειContinue Reading
Ξεχνάς άραγε πότε αυτόν που έφυγε για πάντα; Αυτόν που άφησε την ψυχή του να πετάξει ψηλά; Η απώλεια σε κάνει να αναρωτιέσαι πολλά πράγματα. Ψάχνεις το μεταφυσικό γιατί θέλεις να πιαστείς από κάπου. Άραγε είναι δίπλα μου ο φύλακας άγγελός μου; Σε μια απώλεια υπάρχουν τόσα στάδια που πρέπειContinue Reading
Σε γνώρισα σε μια ανύποπτη στιγμή, σε μια συνέντευξή μου για δουλειά. Μόλις τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, οι καρδιές μας ξέρανε ότι βρέθηκαν για έναν και μόνο λόγο, να αγαπήσω και να αγαπηθείς μέχρι θανάτου. Ένα χρόνο ήμασταν φίλοι, αλλά σε κάθε σου χαμόγελο, έβλεπα την δική μου ζωή. ΜιαContinue Reading
Αγάπες ονειρεύτηκα σε πάθη και λάθη μπλέχτηκα. Έρωτες γεύτηκα σε ενθουσιασμούς αναλώθηκα. Τι να την κάνω μια ζωή χωρίς να νιώθω με όλο μου το είναι; Να αισθάνομαι όλο το κορμί μου να ανατριχιάζει μόνο με την σκέψη σου. Πρώτες αγάπες που μένουν στην μνήμη σαν κάτι που δεν ολοκληρώθηκεContinue Reading
Σε ένα παλιό συρτάρι φύλαξα ότι έμεινε από σένα. Σε μια προσπάθεια να κρατήσω τις αναμνήσεις ζωντανές. Κλείδωσα φωτογραφίες που θύμιζαν το χθες, αντικείμενα που αποδείκνυαν την ύπαρξη μιας αγάπης, που στις δυσκολίες έγινε ακόμα πιο δυνατή. Ακόμα και χρόνια που πέρασαν, το συρτάρι ήταν εκεί. Το άνοιγα κάθε φοράContinue Reading
Είναι αυτό το αμετάκλητο του θανάτου, που σαν κόμπος στέκεται στο λαιμό και δυσκολεύει την ανάσα σου. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που είχες τόσο ανάγκη και το φευγιό τους, γκρέμισε τον κόσμο σου… Ποτέ μια απώλεια δεν σε βρίσκει προετοιμασμένο. Ποτέ, ακόμη κι αν όλα έδειχναν πως ίσως θα έπρεπεContinue Reading
Δεν ήρθες απόψε, ούτε χθες. Βραδιάζει και το μόνο που περιμένω είναι το σφίξιμο στο στομάχι. Αυτό το γνώριμο και βασανιστικό σφίξιμο που φέρνει η απουσία σου, περιμένοντας να ‘ρθει το ξημέρωμα. Όλες οι προσπάθειες που κάνω την ημέρα για να μην σε θυμάμαι, καταρρέουν το βράδυ. Κάθε πρωί γυρνώContinue Reading
Έχουν περάσει 20 χρόνια που έφυγες από την ζωή μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την ημέρα. 13 Δεκεμβρίου. Έξω χιονίζει, έχω πρακτική στον παιδικό σταθμό. Από το προηγούμενο βράδυ κάτι με τρώει μέσα μου, νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, το ξέρω, το νιώθω στο πετσί μου… Πηγαίνω στονContinue Reading
Στο τρίτο χτύπημα πετάχτηκε από το κρεβάτι. Η καρδιά της έτρεχε διακοσάρι. Τέσσερα δευτερόλεπτα ώσπου να το σηκώσει, δεκατέσσερα κακά σενάρια πέρασαν από το μυαλό της. Κοίταξε το ρολόι 3:13. Μήπως έπαθε κάτι το παιδί; Ο Γιώργος που επέστρεφε; Ή μήπως ο μπαμπάς της; Όχι, όχι σίγουρα η γιαγιά. ΣκέψειςContinue Reading
Αδιαμφισβήτητα οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες. Οι καταστάσεις είναι πρωτόγνωρες και σ’ ένα βαθμό τρομαχτικές. Ο φόβος για την δική μας υγεία, αλλά και των αγαπημένων μας, ο φόβος για όλες τις οικονομικές συνέπειες που θα έχει αυτή η κατάσταση στις ζωές μας, ο φόβος για το αύριο σεContinue Reading