Ακόμα μία ημέρα μακριά σου, αλλά αν είσαι χαρούμενη, αυτό με ευχαριστεί. Αν δε με βλέπεις και αυτό σε χαροποιεί, θλίβει τη ματωμένη μου η καρδιά η χαρά

Η αγάπη φαίνεται στα μικρά πράγματα, στις κοτομπουκιές που μου άφησες στο ψυγείο. Στο σημείωμα που γράφεις «έφυγα νωρίς, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω, να μου κοιμηθείς λίγο

Κι εκεί που θαρρείς πως έχεις βρει τα μονοπάτια σου, εκεί που λες πως έχεις βρει την σωστή ροή στη ζωή σου, εκεί που έχεις όλα τα κουτάκια

Υπάρχει άραγε άνθρωπος που δεν θέλει το καλύτερο, το περισσότερο, το ανώτερο; Υπάρχει άνθρωπος που δεν παλεύει για να κερδίσει, να αποκτήσει, να κατακτήσει όσα ποθεί; Ναι, όλοι

Απογοήτευση, θυμός, πικρία. Ανησυχία, άγχος, φόβος κι άλλα πόσα συναισθήματα δεν κατακλύζουν το μέσα σου, για όλα αυτά που θέλεις, ποθείς, αλλά έχεις κουραστεί να περιμένεις! Για όλα

Είναι αυτός ο φόβος του λάθους, που σε τραβάει πίσω! Είναι αυτός ο φόβος, που σ’ αφήνει στα ίδια. Είναι αυτός ο φόβος, που σε κρατάει σε αδράνεια

Είναι άραγε πάντα ο έρωτας ο λόγος που επιμένεις να μένεις σε μια σχέση που δεν σε κάνει ευτυχισμένο; Είναι πάντα τα δυνατά συναισθήματα που σε κρατούν σε

Ναι, ίσως τα καταφέρναμε να φτιάξουμε ένα “μαζί” δυνατό κι αληθινό. Ίσως και να το μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα “μαζί” βαθύ κι ουσιαστικό. Ίσως υπήρχαν οι πιθανότητες, μιας

Λίστες, προϋποθέσεις, απαιτήσεις… γεμίζουμε το μυαλό μας με πράγματα τόσο ανούσια καμιά φορά! Ζωγραφίζουμε στον μυαλό μας έναν άνθρωπο, φτιαγμένο από κουτάκια που πρέπει να γεμίσουμε για να

Θέλω να ντύσω την ψυχή μου με χρώματα, τέρμα πια η μιζέρια και η μαυρίλα! Όλα γύρω μου νιώθω πως γκρεμίζονται, αλλά θα μείνω εδώ αυτήν την φορά

Όλοι έχουμε ανάγκη να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται. Όλοι έχουμε ανάγκη από ώμους για να κλάψουμε, χέρια να μας σηκώσουν όταν πέφτουμε,