Χρόνια πριν, ήμουν μικρότερη τότε, δεν θυμάμαι ηλικία, δεν θυμάμαι χρόνο και τόπο, θυμάμαι μόνο να μπαίνεις στην ζωή μου και να τα κάνεις όλα άνω κάτω. -Χαμογέλα!
Όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς. Δύο νέοι που γνωρίστηκαν κι ερωτεύτηκαν, αλλά ο έρωτας τους δεν έγινε αγάπη, αλλά δηλητήριο για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ήταν
Η ζωή μας ένωσε ξαφνικά, τυχαία, μοιραία; Μέναμε σχεδόν απέναντι. Δεν θυμάμαι την ημέρα που είπαμε ότι θα γίνουμε φίλες, θυμάμαι όμως τις μέρες που παίζαμε μαζί μέχρι
Νιώθω ότι όλα γύρω μου διαλύονται και εγώ εκεί μόνη και παγωμένη στέκω στην μέση του σαλονιού. Βλέπω τον καιρό να περνάει και η εικόνα μου αλλοιώνεται. Με
Έχουν περάσει 20 χρόνια που έφυγες από την ζωή μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την ημέρα. 13 Δεκεμβρίου. Έξω χιονίζει, έχω πρακτική στον παιδικό σταθμό. Από το
Θέλω να ντύσω την ψυχή μου με χρώματα, τέρμα πια η μιζέρια και η μαυρίλα! Όλα γύρω μου νιώθω πως γκρεμίζονται, αλλά θα μείνω εδώ αυτήν την φορά
Όταν χωρίσαμε, ένιωθα σαν να πέθανε κάτι μέσα μου. Δεν ήταν λίγα τα χρόνια που ζήσαμε μαζί… Έκλεισα τα παντζούρια στο σπίτι μας, δεν ήθελα να ξέρω αν
Νύχτα καλοκαιριού, περιμένω και φέτος να συναντηθούμε όπως και κάθε χρόνο. Να έρθεις, να σε δω, να σου μιλήσω, να πούμε τα δικά μας. Αλήθεια, πόσο κρίμα που
Είμαι μόνη μαμά! Δεν είμαι πια το κοριτσάκι σου, που με έπαιρνες αγκαλιά και όλα λύνονταν στην στιγμή. Τώρα πρέπει να σταθώ στα πόδια μου, να κάνω πράγματα
Ξύπνησα μάτια μου και άρχισα να σε ψάχνω. Στην κουζίνα είναι ακόμα το ποτήρι με τον καφέ σου, στο δωμάτιο το μαξιλάρι σου, άδειο σαν το κενό στην
