Είναι και κάτι βράδια, που κουλουριάζεσαι κι αγκαλιάζεις τον εαυτό σου δυνατά, προσπαθώντας από κάπου να βρεις ζεστασιά. Κουλουριάζεσαι και σφίγγεις τα χέρια σου γύρω απ’ τον εαυτό σου, σε μια προσπάθεια να γίνεις μικρός, όσο το δυνατόν πιο μικρός, ένα μικρό κουβαράκι, θαρρείς κι έτσι θα μπορέσεις να κρυφτείςContinue Reading
Προβλήματα, δυσκολίες, αναποδιές… όμως εσύ πολεμούσες δίχως να τα παρατήσεις, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή όλα θα έφτιαχναν. Περίμενες διαρκώς τη στιγμή πως κάτι θα άλλαζε στη δύσκολη και ανιαρή ζωή σου, μα δεν ερχόταν. Φανταζόσουν την στιγμή που η ξεγνοιασιά θα έδιωχνε τη σκοτούρα, τη στιγμή που η ευημερία θαContinue Reading
Άγγιγμα, αυτό το μοναδικό χάδι που σε κάνει να ξυπνάς, να βλέπεις ότι τελικά τίποτα δεν τελειώνει. Ένα τέτοιο άγγιγμα ένιωσα κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Ένα βράδυ που το αεράκι φυσούσε δροσερά και ένα φεγγάρι που φώτιζε όλη την πλάση, αυτό το βράδυ με άγγιξες και είδα την ζωήContinue Reading
Η παιδική ηλικία των περισσοτέρων από εμάς, ήταν συνυφασμένη με τα όνειρα. Όνειρα μικρά, καθημερινά, όνειρα μεγαλεπήβολα, όνειρα ελπιδοφόρα, γεμάτα φαντασία, χαρά και προσμονή για την επίτευξή τους. Πολλά από εκείνα τα όνειρα μας συντροφεύουν ακόμα, άλλα εξαϋλώθηκαν στο χρόνο και ξεχάστηκαν και άλλα πάλι, καλά κρυμμένα, ψάχνουν την ευκαιρίαContinue Reading
Το υποσυνείδητο ξεκινάει το παιχνίδι με το μυαλό. Ξεκινάει ένα ταξίδι σε μονοπάτια που θα ήθελες να περπατήσεις. Σε μονοπάτια που φοβήθηκες να σταθείς. Τα απέφυγες και έτρεξες μακριά. Τα όνειρα ήρθαν να σου θυμίσουν ότι αυτό το μονοπάτι δεν χάθηκε. Πάντα θα περιμένει να βρεις την δύναμη να τοContinue Reading
Για σένα που οι λέξεις δεν σε χάιδεψαν και δεν σε αγκάλιασαν, μα έγιναν κοφτερές λεπίδες στην καρδιά. Για σένα που σε μείωσαν, σε επίκριναν, σε υποτίμησαν και σε έκαναν να σκύψεις το κεφάλι, νιώθοντας ότι δεν αξίζεις την ευτυχία και την χαρά. Για σένα που δικαιολόγησες και έπεισες εαυτόνContinue Reading
Κανείς δεν αμφιβάλει για την καταστροφική πορεία του ιού. Για τους εκατοντάδες συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, για εκείνους που ταλαιπωρήθηκαν βιώνοντας τον, αλλά και για όλους εκείνους που άλλαξαν τη ζωή τους, προσαρμόζοντάς την στα νέα δεδομένα της εποχής. Ατενίζοντας όμως όλα όσα έχουν μέχρι τώρα περατωθεί,Continue Reading
Μήνας Νοέμβρης. Μια μέρα βροχερή και κρύα που ταίριαζε γάντι στην κατά τ’ άλλα τέλεια ζωή μου. Τα χρόνια που προηγήθηκαν δοκίμαζαν τις αντοχές μου και τα όρια μου συνεχώς. Δεν ξέρω αν τελικά σκλήρυνα τόσο μέσα μου και τίποτα δεν με άγγιζε ή αν έφτασα στο σημείο της παραίτησης.Continue Reading
Επιλογές που έκανες θεωρώντας ότι αυτό ήταν το σωστό, γιατί σε γέμιζαν έλεγες, γιατί ένιωθες γεμάτη, γιατί ερωτεύτηκες κι ας είχες ερωτευτεί το λάθος! Γέμισες τον εαυτό σου με ψέματα και αυταπάτες, με κούφιες ελπίδες και ανεκπλήρωτες στιγμές! Η ανασφάλεια και ο φόβος κυρίευαν το μέσα σου, τρέμοντας στην ιδέαContinue Reading
Πες μου εαυτέ μου, γιατί; Γιατί άφησες να σε πάρει η τρικυμία; Γιατί δεν άπλωσες τα πανιά σου να επιβιώσεις στα πιο μεγάλα κύματά σου; Βούλιαξες και χάθηκες στον πάτο της πιο μαύρης θάλασσάς σου. Σε παρέσυρε η αδυναμία σου και άφησες την καρδιά σου εκτεθειμένη σε ένα δρόμο χωρίςContinue Reading
Νοέμβρης… μπήκαμε βαθιά στου φθινοπώρου την αύρα. Στα δάση, στα πάρκα τα χρώματα έγιναν χρυσοπράσινα, με μια νότα πορτοκαλί και κίτρινο. Από τα πεσμένα φύλλα, που συνθέτουν ένα τοπίο που αποτελεί έμπνευση για κάθε καλλιτέχνη. Η μυρωδιά αυτή την εποχή είναι αυτό που αγαπώ. Είναι όταν η βροχή ακουμπάει τοContinue Reading
Τι κι αν μας λένε πως πεθαίνει τελευταία, τι κι αν όντως ίσως και να το πιστεύουμε… Πρέπει να δούμε μεν τη σκληρή πραγματικότητα, αλλά να μην επαφίουμε τις σκέψεις και τις θελήσεις μας απλά σ’ αυτή και μόνο σ’ αυτήν. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει” έλεγαν οι Αρχαίοι ΗμώνContinue Reading
Παιδεύτηκες από την πρώτη στιγμή που ήρθες σ ‘αυτόν τον κόσμο. Παλεψες πολύ! Τα κατάφερες! Οι δυσκολίες όμως συνεχίζονται για εσένα και δείχνουν ότι θα κουβαλάς μεγάλο σταυρό στην πλάτη σου. Και είσαι μόλις 11 μηνών… Όλη η προσοχή τώρα σ’ εσένα! Να σου δοθεί ασφάλεια! Προστασία! Οφείλουμε σεβασμό σεContinue Reading
ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10…. Φτου και βγαίνω… Ένα παιδί μετράει με κλειστά τα μάτια σε μια γωνιά, με το μέτωπο ακουμπισμένο σε έναν τοίχο, μέχρι τα υπόλοιπα παιδιά να προλάβουν να κρυφτούν ώστε να καταφέρουν να μην ανακαλυφθούν. Ελευθερία, αγνότητα, αθωότητα, ανεμελιά. Τα χαχανητά, η αγωνία και τα πειράγματά μεταξύContinue Reading
Πόσο μακρινά φαντάζουν όλα… Τίποτα δε θυμίζει πια το παρελθόν. Σαν αχνές κουκίδες πια από ψηλά οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μας και αποκαíδια στάχτες οι φωτιές που είχαν ανάψει στις καρδιές μας. Συναισθήματα, λόγια, υποσχέσεις θαμμένα βαθιά στην άμμο του μυαλού. Σαν να μη υπήρξαν ποτέ, ανύπαρκτηContinue Reading
Έπιασε το αδύναμο, γερασμένο χέρι της και το φίλησε στοργικά. “Πόσο σ’ αγαπάω!” της ψιθύρισε όπως την κοιτούσε να κοιμάται γαλήνια. Χάιδεψε με το βλέμμα της κάθε σπιθαμή του προσώπου της, κάθε καμπύλη, κάθε κοιλότητα, κάθε ρυτίδα, κάθε σημάδι. Άγγιξε απαλά το μέτωπό της και ασυναίσθητα της ξέφυγε ένας αναστεναγμός.Continue Reading
Έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω της κι πέταξε τα κλειδιά της στον καναπέ. Έβγαλε τις γόβες της κι αναστέναξε ανακουφισμένη. Έβγαλε το σακάκι και το πουκάμισό της, ξεκούμπωσε την φούστα της, την άφησε να πέσει στο πάτωμα κι έπιασε τα μαλλιά της σ’ έναν πρόχειρο κότσο. “Τι μέρα κιContinue Reading
Εγώ δεν είμαι απ’ αυτό τον κόσμο, το ξέρεις ή μόνο εγώ το ζω; Δεν την μπορώ την μιζέρια, την κακία, το Εγώ. Ταξιδεύω αλλού, σ’ άλλη διάσταση. Ακουμπάω πάνω σου, αλλά χάνομαι μέσα μου. Ο νους τριγυρνάει ελεύθερος. Η ψυχή αναστενάζει. “Πόσο ακόμα θα με κρατάς φυλακισμένη;” μουρμουρίζει κάθεContinue Reading
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν είναι όλες οι ζωές ίδιες. Δεν έχουν όλοι την ίδια αφετηρία, την ίδια πορεία, τα ίδια εφόδια. Δεν αντιμετωπίζουν όλοι τα ίδια προβλήματα και δεν στέκονται απέναντι σε όσα περνάνε, με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές; Δεν έχουν όλοιContinue Reading