Πολέμησε! Μην τα παρατάς και πιστεύεις πως οι αντοχές σου τελείωσαν ή λήγουν, όπως σ’ άφησαν να λήξεις εσύ, ως ένα επιβεβαιωμένο γραμμάτιο. Συνθηκολογείς μόνο με τον εαυτό
Έπεσαν οι πρώτες στάλες της βροχής. Και οι στάλες έγιναν ποτάμι. Ένα ποτάμι που τα πήρε όλα μαζί του. Με τα ορμητικά νερά, έφυγε όλη η βρωμιά. Μήπως
Κάποτε είχα ένα όνειρο, που κάποια στιγμή έγινε πραγματικότητα. Τώρα κατάλαβα πως ήταν μια απλή επιθυμία, γι’ αυτό πλέον ζητάω πολλά από τα όνειρά μου, επιλέγω τι είναι
Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου, μουδιάζει το σώμα σου, ιδρώνουν οι παλάμες σου και οι σφυγμοί κοντεύουν να σπάσουν, μα ένας κόμπος δένεται στον λαιμό
Στη θάλασσα να ψάξεις να με βρεις. Εκεί, στο απέραντο γαλάζιο. Κάτω στην ακροθαλασσιά, ανάμεσα στον αφρό των κυμάτων θα στέκομαι αγέρωχη, στιβαρή, στολισμένη με τις απότομες πτυχές
Της γύρισες την πλάτη έτσι απλά, έφυγες τη στιγμή που σε χρειαζόταν περισσότερο. Έφυγες μακριά της δίχως εξηγήσεις. Έφυγες κρυφά, κλέβοντας τις ελπίδες της. Έφυγες τόσο άνανδρα. Τώρα
Σε μια αναδρομή του παρελθόντος, θα αναγνώριζες πως οι περισσότερες αποφάσεις σου επηρεάστηκαν από την ανάγκη της αποδοχής των πράξεων σου, από την ανάγκη της επιβράβευσης των κατορθωμάτων
Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι που πέρασαν πολλά, μα δεν σταμάτησαν να προχωρούν. Εκείνοι που η ζωή τους δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, μα δεν το έβαλαν κάτω.
Όταν χωρίσαμε, ένιωθα σαν να πέθανε κάτι μέσα μου. Δεν ήταν λίγα τα χρόνια που ζήσαμε μαζί… Έκλεισα τα παντζούρια στο σπίτι μας, δεν ήθελα να ξέρω αν
Είμαι μόνη μαμά! Δεν είμαι πια το κοριτσάκι σου, που με έπαιρνες αγκαλιά και όλα λύνονταν στην στιγμή. Τώρα πρέπει να σταθώ στα πόδια μου, να κάνω πράγματα
Είμαι από εκείνα τα κορίτσια που τα αντέχουν όλα. Έχω τον τρόπο μου πάντα να τα καταφέρνω και τις περισσότερες φορές χωρίς κανένα χέρι βοηθείας. Είμαι σίγουρη ότι
Από εσένα γυναίκα, έμαθα τι σημαίνει ζωή. Από τα μάτια σου έμαθα τι σημαίνει υπομονή και αδάμαστη θέληση για την κατάκτηση των στόχων σου. Κάτω από τα νεύρα
