Κάθε άνθρωπος έχει την δική του ιστορία να αφηγηθεί. Κάποιοι πασχίζουν να την κρύψουν στα βαθιά. Τους καταλαβαίνεις όμως από τη ματιά. Από εκείνο το βαθύ θλιμμένο βλέμμα και τον πόνο που παλεύουν με κόπο να κρύψουν στα σωθικά, όχι για να μην ανακαλύψεις και δεις, αλλά μη τυχόν καιContinue Reading
Νύχτωσε… οι ήχοι μετριάζουν, αποσύρονται, κοπάζουν, ατονούν. Παραμερίζουν τον πολύτιμο χώρο στο σκοτάδι, για να σκεπάσει τρυφερά το φως. Η σιγή θεριεύει ύπουλα και επιτακτικά, θυμίζοντάς σου όλα εκείνα που θέλεις να ξεχάσεις. Ένα μπερδεμένο κουβάρι σκέψεων και πόνου έχει αρχίσει να ξετυλίγεται πάλι απόψε. Μια κραυγή σκίζει την απραγίαContinue Reading
Ταξιδεύω με ένα τρένο κι αυτό είναι το τρένο της ζωής μου. Σε κάθε αφετηρία κι ένας καινούριος προορισμός. Σε κάθε βαγόνι και μια ιστορία, μια περιπέτεια που άλλοτε είχε καλό και άλλοτε κακό τέλος. Συνεπιβάτες μου σε αυτό το ταξίδι η οικογένειά μου, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι. Άνθρωποι σημαντικοίContinue Reading
Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Πόσα “σ’ αγαπώ”, πόσα “συγνώμη”, πόσα “ας το ξεχάσουμε”, πόσα “σε θέλω”, αργοπεθαίνουν σε κουτάκια του μυαλού, με την ταμπέλα “αργότερα”; Πόσες αγκαλιές που λαχταράς, πόσα φιλιά που ποθείς, πόσες συγνώμεςContinue Reading
«Έχει καταντήσει μάστιγα πια, αυτές οι χωρισμένες να κυκλοφορούν ελεύθερες στην κοινωνία μας! Δεν φτάνει που δεν κατάφεραν να κρατήσουν το έτερον ήμισυ, δεν φτάνει που δεν στάθηκαν αντάξιες των προσδοκιών των συζύγων και του σογιού, δεν φτάνει που δεν άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε, τώρα ζητάνε και ταContinue Reading
Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα, δουλειά, παιδιά, σπίτι κ ένα σωρό υποχρεώσεις που μας έχουν κουράσει. Υπάρχουν όμως πολλά μικρά και καθημερινά πράγματα που μπορούν να μας φτιάξουν τη μέρα το πρωί, να μας αλλάξουν τη διάθεση αργότερα ή και γιατί όχι να μας χαλαρώσουν το βράδυ ύστερα από μιαContinue Reading
Στη θάλασσα να ψάξεις να με βρεις. Εκεί, στο απέραντο γαλάζιο. Κάτω στην ακροθαλασσιά, ανάμεσα στον αφρό των κυμάτων θα στέκομαι αγέρωχη, στιβαρή, στολισμένη με τις απότομες πτυχές και τις άγαρμπες ρωγμές μου, απομεινάρια περασμένων θαλασσοταραχών. Πληγές αθέατες και κρυμμένες χαρακιές χωρίς ουλές, χωρίς σημάδια, με μια άυλη υπόσταση πουContinue Reading
Απλώνω το χέρι χωρίς φόβο. Μαζεύω ψιχάλες βροχής στη χούφτα μου. Θέλω να νιώσω… Πόσο θέλω να νιώσω εκείνο το άγγιγμα της βροχής! Να γίνει νερό, να ταξιδέψει στο διψασμένο μου κορμί. Σφαδάζει σαν τρομαγμένο ζώο μέσα μου, η φωνή εκείνης της έρημης πλανεύτρας και το ταξίδι της φωνής τηςContinue Reading
Στημένες παρτίδες με κρυμμένους άσσους. Σκοτεινά μονοπάτια με καλοστημένες παγίδες. Αδιέξοδοι λαβύρινθοι με παραπλανητικούς μίτους. Μαχαίρια μέσα σε αγκαλιές. Σπασμένα γυαλιά μέσα σε φιλιά. Μίσος μέσα σε χαμόγελα. Κακία μέσα σε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη… Αν ήξερες πόσα βράδια έτρεμα κουλουριασμένη σε σκοτεινές γωνίες! Αν ήξερες πόσο πόνο μου πρόσφερανContinue Reading