Μου λείπεις! Κι αν είναι κάτι που πονάει πιο πολύ απ’ αυτό, είναι που δεν θα μάθεις ποτέ το πόσο, γιατί ξέρω πως δεν σου αξίζει να ξέρεις… Μονάχα εγώ ξέρω πόσες φορές πάλεψα με τον ίδιο μου τον εαυτό και πόσες φορές κατάφερε να με νικήσει. Πόσα βράδια αποκοιμήθηκαContinue Reading
Άναψα πάλι τσιγάρο και χάθηκα μέσα στον καπνό του. Εκεί που πάντα κρύβεσαι, εκεί που πάντα σε ψάχνω… Πόσος καιρός έχει περάσει κι ακόμη ένα “μου λείπεις” τρεμοπαίζει μέσα μου κι όσο κι αν προσπαθώ, δεν λέει να σβήσει. Πόσος καιρός έχει περάσει κι ακόμη εκεί, να βασανίζει καρδιά, μυαλόContinue Reading
Σ’ όλα τα μάτια που με κοιτάζουν, κρύβονται τα δικά σου. Σε κάθε αγκαλιά που μέσα κλείνομαι, νιώθω τα χέρια σου. Το κάθε ξένο άγγιγμα, έχει κάτι από σένα… Με κλειστά τα μάτια έχω παραδοθεί στην δίνη του έρωτά σου. Ανήμπορη ν’ αντισταθώ, μεταφράζω κάθε λέξη με τη φωνή σου.Continue Reading
Συναισθηματικά φορτισμένες αυτές οι μέρες… Μια πλημμύρα θλίψης και λύπης με έχει κατακλύσει. Δεν ξέρω γιατί σε σκέφτομαι τόσο έντονα σήμερα. Το κενό της απουσίας σου ανασύρει τις βαθιά θαμμένες αναμνήσεις. Βρέξε! Βρέξε να ξεπλύνεις τα κατάλοιπα του αβάσταχτου πόνου και εκείνων των αναπάντητων γιατί. Πάει καιρός… ίσως και πάλιContinue Reading
Κι αν αναρωτιέσαι τι κάνω… ακόμη εδώ, αγκαλιά τα βράδια με σκέψεις, αναμνήσεις και παλιές φωτογραφίες. Να θυμάμαι, να προσπαθώ να ξεχάσω. Να ανάβω φώτα, να σβήνω λάθη. Εδώ, αγκαλιά με τις αγκαλιές που ξέχασες, αγκαλιά με τα λόγια που φτηνά πούλησες, αγκαλιά με τα “σ’ αγαπώ” που λέρωσες. Κι ανContinue Reading
Να ‘ξερες πόσο μου λείπουν οι στιγμές μας! Εκείνες οι μικρές, οι αδιόρατες που κοιταζόμασταν και κρυφογελούσαμε χωρίς να χρειάζεται να πούμε τίποτε. Άλλη αίσθηση είχε το ηλιοβασίλεμα. Η βουή της πόλης, τα σοκάκια που τριγυρνούσαμε, το κρύο που έτσουζε κι αγκαλιαζόμασταν σφιχτά να πάρουμε ακόμα μια ανάσα απ’ τηContinue Reading
Πάλι ξημέρωσε και για ακόμη μια φορά δεν βρήκα την καλημέρα σου στο κινητό μου. Σηκώθηκα με βαρύ κεφάλι πάλι σήμερα και ο καφές ήταν άθλιος. Άνοιξα την τηλεόραση και έπαιζε η ίδια εκπομπή. Νέα και ίντριγκες παντού και δεν ήσουν εκεί να σου πω “μισό λεπτό κάτι βλέπω” καιContinue Reading
Αναρωτιέμαι στα σκοτεινά, πόσο θα ‘θελα να σου μιλήσω, έτσι απλά μόνο να μ’ άκουγες για λίγο. Αλλά μετά προτιμώ τη σιωπή. Κι απ’ τους δυο. Να σε κοιτάζω και να με καταλαβαίνεις. Να με αγγίζεις και να σε νιώθω. Χωρίς κουβέντα, χωρίς αμηχανία. Σαν δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύContinue Reading
Δάκρυα στάζουν στην ψυχή, δάκρυα μαραίνουν την καρδιά. Στο μαξιλάρι ακούμπησα τον πόνο μου, να μην με βαραίνει για άλλη μια φορά να μοιραστώ τις σκέψεις. Σαν το σκοτάδι την εμφάνιση του κάνει, το συναίσθημα βγαίνει, χάνεται η λογική. Όλα πιο έντονα τα ζω, σε θέλω ακόμα πιο πολύ. ΣτηνContinue Reading
Έχω να δω την κόρη μου 15 χρόνια κι αυτό είναι από μόνο του ίσως η πιο τρομαχτική φράση που μπορεί να ξεστομίσει ένας γονιός. Το πιο τρομαχτικό όμως δεν είναι αυτό, το πιο τρομαχτικό είναι πως μπορώ να την ξεστομίζω αβίαστα και καμιά φορά δίχως ίχνος συναισθήματος. Δεν είναιContinue Reading
Με τι μετριούνται οι απουσίες; Με δάκρυα, αναστεναγμούς, αναμνήσεις, σβησμένα αποτσίγαρα; Με τι μετριέται ο πόνος; Με αναπάντητα “γιατί”, ανομολόγητα “σ’ αγαπώ”, ανεκπλήρωτα όνειρα, μισοάδεια ποτήρια με αλκοόλ; Πόσα “μου λείπεις” στέκονται στην άκρη της γλώσσας κι από φόβο, εγωισμό, δειλία, μένουν εκεί ακίνητα μέχρι το ξημέρωμα; Πόσα τηλέφωνα μετέωραContinue Reading
Όσο βαθιά κι αν κρύψεις τ’ ανομολόγητα, θα βρουν τον τρόπο να βγουν στην επιφάνεια και να σκοτεινιάσουν το μυαλό σου. Όση δύναμη κι αν ξοδέψεις για να τα θάψεις βαθιά μέσα σου, θα βρουν μικρές, ευάλωτες στιγμές να εμφανιστούν και να κατακλύσουν την σκέψη σου. Εσύ κι εγώ. ΔυοContinue Reading
Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που απομακρύνθηκαν απ’ την ζωή σου και που η έλλειψή τους, πονάει σαν καρφί στην καρδιά. Είναι αυτοί που επέλεξαν διαφορετικά, αφήνοντάς σε πίσω, αγκαλιά με αναμνήσεις. Είναι αυτοί που αμέτρητα ξενύχτια, αμέτρητα αποτσίγαρα, αμέτρητα δάκρυα, είχαν το όνομά τους. Είναι αυτοί που θεωρούσες τόσοContinue Reading
Είναι αυτό το αμετάκλητο του θανάτου, που σαν κόμπος στέκεται στο λαιμό και δυσκολεύει την ανάσα σου. Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που είχες τόσο ανάγκη και το φευγιό τους, γκρέμισε τον κόσμο σου… Ποτέ μια απώλεια δεν σε βρίσκει προετοιμασμένο. Ποτέ, ακόμη κι αν όλα έδειχναν πως ίσως θαContinue Reading
Έρωτας σε αναμονή. “Μ’ ακούτε; Σας συνδέω αμέσως!”. Και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ. Ίσως το πιο όμορφο συναίσθημα για τον εαυτό μας, είναι τελικά ένα “μπράβο ρε συ, τα κατάφερες και σήμερα!”. Ακούμπησα το βλέμμα στα μάτια σου και σε “είδα”. Κι αυτό που αντίκρισα, με χτύπησε σαν γροθιάContinue Reading
Χρόνια πριν, ήμουν μικρότερη τότε, δεν θυμάμαι ηλικία, δεν θυμάμαι χρόνο και τόπο, θυμάμαι μόνο να μπαίνεις στην ζωή μου και να τα κάνεις όλα άνω κάτω. -Χαμογέλα! μου είπες. Πόσο όμορφη είσαι Θεέ μου! -Μα είμαι άβαφη και τόσο κενή μέσα μου! -Είμαι εδώ μαζί σου. Ναι, μπορείς ναContinue Reading
Προσπάθησα ν’ αντισταθώ. Να μην ανοίξω τις πύλες της καρδιάς. Αλλά δεν τα κατάφερα. Λες και μ’ ένα μαγικό σου άγγιγμα τις διέλυσες. Κι απλώθηκε το φως μέσα μου. Κι αφού μας έλουσε, ήλθε η ώρα να φύγεις. Και τώρα; Γιατί να μου λείπεις τόσο πολύ; Θωρώ μες απ’ τοContinue Reading
Σαν άνθρωπος του κόσμου εδώ και πολλά χρόνια, τον τελευταίο καιρό ξαναβρήκα μια εκδοχή μου που είχα ξεχάσει. Εκείνη που ζούσα με τον εαυτό μου. Τότε που τον γνώρισα καλύτερα, τότε που τον αποδέχθηκα, τότε που τον κατάλαβα, τότε που τον εκτίμησα και πήρα απόφαση πως πρέπει να ασχοληθώ μαζίContinue Reading