Κάποτε κουλουριαζόταν στην αγκαλιά σου και γινόταν μικρή, μια σταλιά, ένα μικρό κουβάρι να χωρέσει μέσα στα χέρια σου. Κάποτε αποκοιμιόταν με το κεφάλι της στο στήθος σου,
Ποιος να το ‘λεγε όταν σε γνώρισα, ότι θα ξεπλήρωνα όλα τα λάθη στους έρωτες μιας ζωής μαζί σου; Μαύρο πέπλο σκέπασε κάθε συναίσθημα που ένιωσα εξαιτίας σου.
Επιλογές που έκανες θεωρώντας ότι αυτό ήταν το σωστό, γιατί σε γέμιζαν έλεγες, γιατί ένιωθες γεμάτη, γιατί ερωτεύτηκες κι ας είχες ερωτευτεί το λάθος! Γέμισες τον εαυτό σου
Πες μου εαυτέ μου, γιατί; Γιατί άφησες να σε πάρει η τρικυμία; Γιατί δεν άπλωσες τα πανιά σου να επιβιώσεις στα πιο μεγάλα κύματά σου; Βούλιαξες και χάθηκες
Όνειρα, τι όμορφο πράγμα! Χαμογελάς όταν τα κάνεις, σου φαίνονται εύκολα και θέλεις γρήγορα να γίνουν πραγματικότητα. Οι σκέψεις ταξιδεύουν μόνο στην θετικότητα. Όλα λάμπουν μέσα σου και
Είναι πολλές οι γυναίκες που είτε είναι σε μία σχέση, είτε σε ένα γάμο, νοιώθουν την ανάγκη να δίνουν συνέχεια. Έχουν την τάση να αναλαμβάνουν τόσες πολλές ευθύνες,
Απογοήτευση, θυμός, πικρία. Ανησυχία, άγχος, φόβος κι άλλα πόσα συναισθήματα δεν κατακλύζουν το μέσα σου, για όλα αυτά που θέλεις, ποθείς, αλλά έχεις κουραστεί να περιμένεις! Για όλα
-Έλα, κάτσε λίγο εδώ να τα πούμε. Τόσο καιρό έχω να σε δω. Πώς είσαι; -Καλά λέω, αλλά… -Πάντα θα υπάρχει ένα “αλλά”. Ξέρεις, τότε στα ‘χα δώσει
Ένα παιδί που χαμογελάει με το τίποτα, που εμπιστεύεται εύκολα, που ενθουσιάζεται με το παραμικρό. Ένα παιδί που αγαπάει αληθινά και άδολα, που δεν κάνει δεύτερες σκέψεις για
