Είχε σπάσει το κεφάλι μου για το τι έπρεπε να κάνω εκείνη την ημέρα που η ζήλεια με έπνιγε. Να ξεσπάσω ή να λιώσω στη μοναξιά μου; Και αυτός ο φόβος τι θα γίνει αν στα πω; Θα φανώ λίγη; Θα γίνω ρεζίλι; Και χτυπάει το τηλέφωνο, φοράω τη μάσκαContinue Reading
Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Πόσα “σ’ αγαπώ”, πόσα “συγνώμη”, πόσα “ας το ξεχάσουμε”, πόσα “σε θέλω”, αργοπεθαίνουν σε κουτάκια του μυαλού, με την ταμπέλα “αργότερα”; Πόσες αγκαλιές που λαχταράς, πόσα φιλιά που ποθείς, πόσες συγνώμεςContinue Reading
Όλη μας η ζωή, τώρα που το σκέφτομαι, είναι λόγια. Λόγια που βγήκαν από μέσα μας σε κατάσταση οργής και μας πλήγωσαν, λόγια για τα οποία μετανιώσαμε τη στιγμή κιόλας που τα είπαμε. Λόγια που πλήγωσαν άλλους, που φανέρωσαν το έντονο αίσθημα της αδικίας, λόγια που σα σαϊτιά καρφώθηκαν στηνContinue Reading