Είχε σπάσει το κεφάλι μου για το τι έπρεπε να κάνω εκείνη την ημέρα που η ζήλεια με έπνιγε. Να ξεσπάσω ή να λιώσω στη μοναξιά μου; Και

Φεύγει η ζωή, μέρα τη μέρα λιγοστεύει κι εσύ με χίλιες δυο δικαιολογίες αναβάλεις να πεις όσα σε πνίγουν. Πόσα “σ’ αγαπώ”, πόσα “συγνώμη”, πόσα “ας το ξεχάσουμε”,

Όλη μας η ζωή, τώρα που το σκέφτομαι, είναι λόγια. Λόγια που βγήκαν από μέσα μας σε κατάσταση οργής και μας πλήγωσαν, λόγια για τα οποία μετανιώσαμε τη