Το σενάριο να μην πονέσεις, αποτελεί προφανώς επιστημονική φαντασία. Κι αυτός ο πόνος σαφώς, έχει πάντα πρόσωπο… συγκεκριμένα μάτια, συγκεκριμένη ψυχή. Μακάρι να μπορούσαμε να επιλέξουμε από ποιον θα έρθει το μαχαίρι, ποιος θα μας πληγώσει πολύ και θα πονέσει αφόρητα που μάλλον θα μείνει σημάδι ανεξίτηλο.Αν λοιπόν εμένα ερχόταν η σειρά μου και θα…

Και έρχονται από το πουθενά δύο μάτια λαμπερά. Δύο μάτια που πετούν φωτιές, που διεισδύουν βαθιά μέσα σου, χωρίς να σου πάρουν την άδεια. Δεν νιώθεις όμως αμηχανία, ούτε τρομάζεις, γιατί το αισθάνεσαι ότι μιλούν την γλώσσα σου. Και μια φωνή βαθιά, ζεστή, γνώριμη και αυτή. Μια φωνή σαν χάδι, που σου μιλά και νιώθεις…

Με έκανες να φοβηθώ την αγάπη. Με έκανες να φοβάμαι να μην πιστεύω σε μένα. Με έκανες να νιώθω σκουπίδι. Ναι, αυτό… Ήμουν μικρή και ονειρευόμουν. Πίστευα στην αγάπη αυτή που ονοματίζουν παντοτινή. Μα δεν ήταν μόνο φόβος, ήταν ένα κυνηγητό ώστε να την προλάβω. Τρόμαζα στη σκέψη ότι θα σε χάσω, ενώ δεν ήξερα καλά καλά…

Θυμάσαι ποια ήταν εκείνη η στιγμή που άλλαξε τη ζωή σου; Τα λόγια που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία σου; Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως αναλαμπή να σε καθοδηγήσει προς μια απόφαση που αποδείχτηκε σημαδιακή;Συνήθως είναι κάτι μικρό. Στις λεπτομέρειες εξάλλου κρύβονται όλα. Κι αυτές μας σημαδεύουν. Κι έρχεται από μια πηγή που δεν περιμένεις…

Δύσκολο να αποδεχθείς το τέλος. Δύσκολο να συμβιβαστείς με τις αλλαγές που φέρνει η διάλυση μιας σχέσης. Δύσκολο και δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνεις στον πειρασμό να επιστρέψεις. Όχι για να μείνεις. Για λίγο. Όσο χρειάζεται να πάρεις μια τζούρα αναμνήσεις, όσο χρειάζεται να έρθουν στο μυαλό σου τα όμορφα του τότε. Ξέρεις…

Ο χειμώνας πέρασε. Σιγά σιγά ήρθε η άνοιξη. Η άνοιξη, η πιο παραγωγική εποχή του χρόνου. Τότε που ανθίζει η πλάση. Τα πλάσματα ξυπνούν και οι άνθρωποι ερωτεύονται.Μακάρι να σε είχα ερωτευτεί την άνοιξη. Ίσως τότε να κρατούσε αυτός ο έρωτας. Ίσως τα βράδια του καλοκαιριού, με την πανσέληνο ψηλά να την χαζεύαμε μαζί αγκαλιά…

Σαν κόκκινο τριαντάφυλλο γεύτηκα το πρώτο σου φιλί. Δροσερό και ταυτόχρονα καυτό και τα αγκάθια του να πληγώνουν τα χείλη μου. Όσο κι αν μάτωναν ήθελα κι άλλο. Μέσα στα δικά σου πέταλα χάθηκα, μπήκα στην αγκαλιά σου και η μυρωδιά με αιχμαλώτισε. Με φυλάκισε μέσα σε μια άγνωστη ψυχή, με μια πληγωμένη καρδιά, από…

Δεν ήμουν ποτέ του λίγο. Πάντα του “όλα ή τίποτα”! Αυτό ζητούσα. Έτσι δινόμουν. Τέρμα το γκάζι! Χωράνε εξάλλου τα φρένα στον έρωτα; Σ’ ερωτεύτηκα. Σ’ ερωτεύτηκα και άφησα στα πόδια σου τους θησαυρούς της καρδιάς μου. Χωρίς πισινές, χωρίς φόβο. Όχι γιατί ήμουν σίγουρη πως θα τα εκτιμήσεις όλα αυτά, αλλά γιατί μόνο έτσι…

“Με θέλει, αλλά φοβάται!”, “Είναι ερωτευμένος μαζί μου, αλλά έχει ανασφάλειες!”… σκέψεις που προηγούνται των επίμονων προσπαθειών μας να καταφέρουμε το ζητούμενο. Να κάνουμε το αντικείμενο του πόθου μας να εκδηλωθεί. Αλήθεια όμως… είναι ο έρωτας, απ’ αυτά τα συναισθήματα που πρέπει να τραβήξεις απ’ τα μαλλιά για να βγουν στην επιφάνεια; Μήπως ο έρωτας…

Ξέρεις, κάποτε ήταν κι εκείνη το κοριτσάκι κάποιου. Η πριγκίπισσά του. Την έντυνε με ροζ τούλια και γλυκά φιλιά. Την σκέπαζε με μαλακές κουβερτούλες και ζεστές αγκαλιές. Την κρατούσε σφιχτά απ’ το χέρι και την μάθαινε να εμπιστεύεται τους ανθρώπους. Της τραγουδούσε δυνατά και την μάθαινε να αγαπάει τη ζωή. Της έκανε αστείες σκιές με…