Μάνια, το ήσυχο κορίτσι του κάμπου, με εκείνο το φωτεινό και αστραφτερό χαμόγελο, που θαρρείς όταν σου χαμογελούσε, έλαμπε το σύμπαν πλάι σου. Μεγαλωμένη σε χωριό, αλλά με αέρα πόλης, οι σκέψεις της και οι πράξεις της ένα μίγμα της συγχώνευσης αυτής. Οπτικά τίποτα δεν μαρτυρούσε την καταγωγή της, μιαContinue Reading
Αυτό το πρωινό ξύπνημα, σαν το κουδούνι της κολάσεως! Το ξυπνητήρι και τα νεύρα, έχουν κάνει τα μαλλιά σαν άχυρα! Τι να φορέσω πάλι; Δεν έχω τίποτα! Και ανοίγοντας την ντουλάπα, με πλακώνει μια στοίβα ρούχα που δεν θέλω να διπλώσω παρόλο τον ψυχαναγκασμό μου. Όσο σκέφτομαι τι θα τραβήξωContinue Reading
Περάσαν χρόνια… Ζήσαμε τόσα πολλά μαζί μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, θαρρείς μεγαλώσαμε απότομα! Είναι δυνατόν να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου τόσο νωρίς; Είναι δυνατόν άλλοι να ψάχνουν χρόνια και εμείς να βρεθήκαμε τόσο νωρίς, τόσο ταιριαστά μαζί; Ήμασταν μικροί και οι δυο, μα η αγάπη μας ήτανContinue Reading
Κάτω από την ξερακιανή επιδερμίδα και το καμπουριασμένο της ανάστημα, μπορούσες ακόμα να διακρίνεις εκείνη την κομψή ομορφιά που έκρυβαν επιμελώς οι κακουχίες, συνάμα με τα απομεινάρια της βίαια χαμένης παιδικότητας και αθωότητάς της. Διάδοχος εκείνων που προφανώς δεν έπρεπε να γίνουν γονείς. Είναι από εκείνες τις αδικίες της ζωήςContinue Reading
Είχε συνηθίσει στη ζωή της κι έδινε πάμπολλες ευκαιρίες, μόνο και μόνο επειδή ήλπιζε σε μια καλή της τύχη κι άλλο τόσο στην καλή της τη μοίρα. Μα δεν φτάνουν ούτε οι μοίρες, ούτε τα ευχολόγια, αν οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιήσουμε και δε διαλευκάνουμε μέσα μας όλα τα σκοτεινά καιContinue Reading
Ούτε καν το είχα φανταστεί, ούτε καν το είχα ονειρευτεί. Ούτε καν μπορούσα να σκεφτώ ότι μέσα σε τόσους χιλιάδες ανθρώπους θα υπήρχες εσύ! Το κάλεσμα της μοίρας όμως δυνατό. Το ακολούθησα στα τυφλά. Αυτή ορίζει το πεπρωμένο. Διαμεσολαβητής της μοίρας ένας κοινός μας φίλος που το έμαθα αργότερα. ΌτανContinue Reading
Το τραπέζι ήταν σχεδόν έτοιμο. Φόρεσα το μαύρο στενό φόρεμά μου και σήκωσα τα μαλλιά μου ψηλά σε κοτσίδα να τονίζεται το πρόσωπο μου. Από κάτω, τα κόκκινα εσώρουχά μου κρυμμένα μόνο για αυτόν. Η ώρα κόντευε εννιά, η αγωνία μου στο κόκκινο και η καρδιά μου χτυπούσε εκτός τουContinue Reading
Ξυπνάω με τον ήχο απ’ τα ξύλα. Ο πατέρας κάθε πρωί τα έκοβε και τα έχωνε στη φωτιά, στην ξυλόσομπα με μείον πέντε βαθμούς έξω. Ήταν το έναυσμα για να ξυπνήσω. Μουδιασμένη μες στα σκεπάσματα, αναρωτιέμαι πώς θα αντικρύσω πάλι την παγωνιά και θα βαδίσουμε προς το σχολείο, που απείχεContinue Reading
[Γράφει η Έφη Χαλκέα] Το φως του δειλινού ήταν μαγικό, τότε τον είδε να κάθεται στην άκρη της πισίνας γυμνό με τα πόδια του να κρέμονται μέσα στο νερό. Τα μαλλιά του μακριά και γκρίζα, περιποιημένο γκρίζο μούσι, ολόγυμνο και μαυρισμένο. Τον πλησίασε αθόρυβα βουτώντας στο νερό. Της άρεσε, πήγεContinue Reading
Μπορεί να έχεις θελήσει σαν τη καλοκαιρινή γη ανοιγμένη από την δίψα, έναν άνθρωπο για βροχή σου; Μήνας φθινοπώρου, με απρόβλεπτες μέρες και στιγμές ακριβώς, όπως κάθε ζωή. Δύο άγνωστοι σε μια τυπική συνάντηση για δουλειά. Μιλήσατε με τις ώρες πέρα από το τυπικό. Εκεί μπλέξανε οι τροχιές σας. ΗContinue Reading
[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Ένιωθε περήφανος που δίπλα του είχε αυτή την γυναίκα! Ήταν το τρόπαιό του, η απόλυτη, η προσωπική του επιτυχία σαν αρσενικό. Όταν τον συνόδευε, φούσκωνε το στήθος του σαν παγώνι. Η ζήλια στα μάτια των αρσενικών, του γεννούσε το συναίσθημα μιας προσωπικής δικαίωσης των στόχων του,Continue Reading
[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Κανένα λάθος δεν έπρεπε να κάνω μαζί του! Τον είχα διαβάσει από τις κινήσεις, είχα αναλύσει μια προς μια τις λέξεις του, είχα ερωτευτεί το στυλ του! Και εκείνος εκεί, γνωρίζοντας την δύναμη της γοητείας, να χρησιμοποιεί κάθε βλέμμα κάθε κίνηση κάθε λέξη, κατά της καρδιάςContinue Reading
Όπως εκείνη βρισκόταν καθισμένη γυμνή πάνω στο έπιπλο του καθρέφτη φορώντας ακόμη τις μαύρες, ψηλοτάκουνες γόβες της κι έμπηγε βαθιά τα νύχια της στην πλάτη του, εκείνος μπαινόβγαινε δυνατά και γρήγορα μέσα της. Με τα χείλη του αντάμωναν τα βογγητά που έβγαιναν απ’ τα μισάνοιχτα χείλη της. Δεν την φιλούσε,Continue Reading
Όλα ξεκίνησαν από μία μαύρη, μακριά τρίχα στο πάτωμα… Γκρεμίστηκε, κάθισε στο κρεβάτι και την κοίταζε. Την έπιασε στο χέρι της, την τέντωσε και κοίταξε το μήκος. Πληγώθηκε, ένα μικρό δάκρυ έκανε να βγει από το μάτι της, αλλά δεν το άφησε. Έκανε ένα τσιγάρο να ηρεμήσει. “Θα τα κάνωContinue Reading
Πέρασε κιόλας ενάμιση μήνας από τότε που λείπεις. Ένα ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου. Τόσο καιρό χωρίς ιδιαίτερη επικοινωνία και τώρα σε περιμένω να γυρίσεις με πολύ αγωνία. Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει, τα λεπτά περνάνε βασανιστικά αργά. Το τηλέφωνό σου νεκρό και εγώ το μόνο που θέλωContinue Reading
Δεν είχε τον έρωτα δίπλα της. Το αποφάσισε όμως, ντύθηκε, φόρεσε ένα ανάλαφρο φουστάνι, έβαψε κόκκινα τα χείλη της, πήρε από το χέρι τον εαυτό της και βγήκε. “Μπορείς! Κάν’ το!” έλεγε. Γύρισε, κοιτάχτηκαν στα μάτια και βρέθηκαν σε ένα κυκλαδίτικο μπαλκόνι με θέα την θάλασσα. Αγαπημένο μέρος, έρωτας καιContinue Reading
Ευτυχώς τα μικρά κοιμήθηκαν εύκολα σήμερα! Ήταν κουρασμένα μετά το πάρτι του Νικολάκη και μετά το μπάνιο, τα πήρε ο ύπνος σχεδόν αμέσως. Η Κλαίρη έπλυνε τα πιάτα, άπλωσε τα ρούχα, τακτοποίησε τα πεταμένα παιχνίδια και κοίταξε το ρολόι. 23:15. “Πάει κι η σημερινή μέρα…” σκέφτηκε. Βγήκε στο μπαλκόνι. ΜέσαContinue Reading