Όταν βγήκα από το γραφείο του δικηγόρου, ξαφνικά θυμήθηκα τα λόγια του πατέρα μου, που πάντα συνήθιζε να με συμβουλεύει και λίγο πολύ να με κατηγορεί για το πόσο αθεράπευτα ευκολόπιστη και δοτική ήμουν με τους ανθρώπους. Πόσο δίκιο είχε τελικά… Μπήκα στο έρημο σπίτι μ’ ένα αίσθημα αποτυχίας βαθιάContinue Reading
Κλείναμε και οι δυο τα 16, όταν τελείως απροσδόκητα σου εξομολογήθηκα πως ήμουν ερωτευμένη μαζί σου. Ένα ανόητο πάρτυ συμμαθητών, δυο ποτήρια βότκα παραπάνω στο άδειο στομάχι και η ζημιά δεν άργησε να γίνει… Θυμάμαι πως όταν με συνόδεψες στο σπίτι, δεν είχα το κουράγιο να σε κοιτάξω στα μάτια.Continue Reading
Ήρθες στη ζωή μου όταν όλα είχαν βυθιστεί στην απελπισία και στον φόβο. Είχα καταφέρει να επιβιώσω από έναν Δαίμονα που κατατρέχει τις γυναίκες συνήθως στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής τους, που χτυπάει το σύμβολο της θηλυκότητάς τους και τις καταρρακώνει, μα αισθανόμουν μισός άνθρωπος. Κουρασμένη, αδύναμη και τοContinue Reading
Για κάποιον διαολεμένο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Πανεπιστήμιο, αντιπάθησα έναν και μόνο άνθρωπο, την παιδική σου φίλη. Φυσικά όταν την πρωτογνώρισα ακόμη δεν γνωριζόμασταν και δεν είχα ιδέα για την πολύχρονη φιλία σας. Είχαμε ήδη βγει τέσσερα ραντεβού, ότανContinue Reading
Το ξέρω πως όλοι οι δεσμοί δεν καταλήγουν στο “ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…”, δεν φανταζόμουν όμως πως εμείς οι δυο θα χάναμε κάθε επαφή. Για δυο ολόκληρα χρόνια ήμασταν αχώριστοι, από εκείνο το ξημέρωμα που καταφέραμε να οργανώσουμε την πιο πετυχημένη παρουσίαση για το νέο προϊόν της εταιρίαςContinue Reading
Δε ξέρω πώς καταλήξαμε τρεις γυναίκες πικραμένες, θυμωμένες και κυρίως πληγωμένες, να βρισκόμαστε κάθε Παρασκευή απόγευμα στο καφέ των εφηβικών μας χρόνων, να τα πίνουμε και να βρίζουμε τους άνδρες. Η αλήθεια είναι πως σταθήκαμε άτυχες, ως παρέα είχαμε αποτύχει οικτρά στην εύρεση “αγάπης”. Φυσικά δεν ήμασταν άμοιρες ευθυνών, γεγονόςContinue Reading
Το ήξερα πως το λάθος ήταν μόνο δικό μου. Ήμουν σε μια ηλικία που μπορούσα να διακρίνω τι ήταν λάθος και τι σωστό. Δεν είχα καμία απολύτως δικαιολογία, δεν θα έπρεπε να κάνω σχέση μ’ έναν παντρεμένο, δεν θα έπρεπε ποτέ ν’ αφεθώ σ’ αυτό το συναίσθημα, όσο έντονο καιContinue Reading
Μπήκα στο σπίτι μουδιασμένη παρότι διανύαμε τον πιο ζεστό Απρίλη των τελευταίων ετών. Έτρεμα ολάκερη! Μόλις μπήκα στο καθιστικό, αμέσως αναζήτησα το κουβερτάκι της τηλεόρασης. Άναψα ένα τσιγάρο και κουλουριάστηκα σε μια γωνιά, προσπαθώντας να συνέλθω. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να ζεστάνει το κορμί μου! Τίποτα! Η εικόνα σου δενContinue Reading
Είχα μόλις ντύσει νύφη την αγαπημένη μου αδελφή, την είχα συνοδέψει στον αγαπημένο της, την είχα καμαρώσει και τώρα δακρυσμένη επέστρεφα στο μικρό μου καταφύγιο. Μόνη, Πλημμυρισμένη από εκείνο το πολύτιμο αίσθημα που σου δίνουν οι ερωτευμένοι και σε κάνουν να λαχταράς και ν’ αποζητάς και εσύ το ταίρι σου.Continue Reading
Όταν άκουσα τα κλειδιά στην εξώπορτα, ήταν περασμένες τέσσερις το ξημέρωμα. Πετάχτηκα αμέσως τρομαγμένη χωρίς να έχω καν δει την κατάντια σου… Λερωμένος από λάσπη και αλκοόλ, με δυο μάτια που θύμιζαν κόλαση, κατάχλωμος και ταλαιπωρημένος, σαν να επέστρεφες από πόλεμο Τιτάνων. Μόλις με είδες, μούγκρισες και πέταξες με φόραContinue Reading
Ήρθε η στιγμή να ομολογήσω πως είχα φερθεί εγωιστικά. Ναι, εγωιστικά και τώρα έπρεπε να υποστώ τις συνέπειες. Όταν μου ζήτησες να σε παντρευτώ, ήξερα πως δεν ήθελες να συνεχίσω την καριέρα μου, ήθελες να κάνεις οικογένεια, παιδιά, μια ζωή με σταθερά δεδομένα. Τα δεδομένα της ελληνικής “πατροπαράδοτης” οικογένειας. ΠαρότιContinue Reading
Όταν σ’ άκουσα να μου λες πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου, για μια στιγμή αισθάνθηκα να μου φράζουν τα πνευμόνια… Όχι, αυτό δεν το περίμενα, δεν το φανταζόμουν καν! Πάντα σε θεωρούσα έναν πολύ καλό φίλο, έναν φίλο καρδιάς. Μπορούσα να σ’ εμπιστευθώ, να σου εξομολογηθώ τις πιο σκοτεινές σκέψειςContinue Reading
Έμεινα μέχρι το ξημέρωμα να κοιτάζω τις φωτογραφίες της “αγάπης” μας… Μια κοινή ζωή 4 ετών, μια γνωριμία σε γνωστό νησί του Αιγαίου, μια απρόσμενη συνάντηση στην πόλη και ένα ραντεβού που μας οδήγησε σε μια κοινή ζωή. Μέχρι που αποφάσισες πως δεν σου ταίριαζε. Πώς το είπες; ‘Εγκλωβισμένος… “ΑισθάνομαιContinue Reading
Μια φράση δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου κάθε φορά που σε σκέφτομαι… “Δεν ξέρω, ίσως θα έπρεπε πρώτα να ρωτήσω τη μητέρα μου…”. Όταν σε γνώρισα, το θεώρησα προτέρημα πως ήσουν τόσο δεμένος με την οικογένειά σου. Τότε δεν ήξερα, δυστυχώς στην πορεία έμαθα… Δεν είναι κακόContinue Reading
Γνωριστήκαμε στην τρίτη Γυμνασίου, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε αποχή, γιατί οι αίθουσες είχαν πλημμυρίσει και το κρύο ήταν αβάσταχτο μέσα στο σχολείο. Μας έδεσε το κοινό χιούμορ, ο χορός και η αγάπη για τα βιβλία. Καταλήξαμε δεκαπέντε χρόνια μετά να είμαστε αχώριστες, εγώ να ‘χω δημιουργήσει έναν μικρό εκδοτικό οίκοContinue Reading
Είχε συνηθίσει στη ζωή της κι έδινε πάμπολλες ευκαιρίες, μόνο και μόνο επειδή ήλπιζε σε μια καλή της τύχη κι άλλο τόσο στην καλή της τη μοίρα. Μα δεν φτάνουν ούτε οι μοίρες, ούτε τα ευχολόγια, αν οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιήσουμε και δε διαλευκάνουμε μέσα μας όλα τα σκοτεινά καιContinue Reading
Ούτε καν το είχα φανταστεί, ούτε καν το είχα ονειρευτεί. Ούτε καν μπορούσα να σκεφτώ ότι μέσα σε τόσους χιλιάδες ανθρώπους θα υπήρχες εσύ! Το κάλεσμα της μοίρας όμως δυνατό. Το ακολούθησα στα τυφλά. Αυτή ορίζει το πεπρωμένο. Διαμεσολαβητής της μοίρας ένας κοινός μας φίλος που το έμαθα αργότερα. ΌτανContinue Reading
Παιδιά δυο συνεταίρων… Ένα κλασικό μοτίβο της ελληνικής κοινωνίας που μας ήθελε μαζί, μια που τα οικονομικά μας συμφέροντα ήταν κοινά, μόνο που κανείς δεν μας ρώτησε αν η καρδιά συμφωνεί σε μια τόσο επιτυχημένη εμπορική συναλλαγή. Η δική μου δυστυχία; Ερωτευμένη μαζί σου από την πρώτη στιγμή που αισθάνθηκαContinue Reading
Όταν σε είδα να στέκεσαι στη γωνιά του δρόμου, για μια στιγμή τα ‘χασα. Ομολογώ πως δεν περίμενα να σε ξαναδώ στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στη γειτονιά μου, απ’ ότι φαίνεται όμως το θράσος σου δεν είχε εξαφανιστεί ακόμη. Δεν μπορούσα να προσποιηθώ πως δεν σε είχα δει,Continue Reading
Συνέχισες να στέκεσαι ακίνητος μπροστά στο παράθυρο. Δεν ήξερα αν έπρεπε να σ’ ενοχλήσω. Είχα καταλάβει πια πως ό,τι και αν έλεγα, απλώς δεν θα το άκουγες, όχι γιατί δεν ήθελες, μα γιατί δε μπορούσες. Ήμουν απόλυτα βέβαιη πως όλα αυτά που είχες ακούσει, σε είχαν σοκάρει. Για σένα ήτανContinue Reading