Δάκρυα στάζουν στην ψυχή, δάκρυα μαραίνουν την καρδιά. Στο μαξιλάρι ακούμπησα τον πόνο μου, να μην με βαραίνει για άλλη μια φορά να μοιραστώ τις σκέψεις. Σαν το

Σε γνώρισα σε μια ανύποπτη στιγμή, σε μια συνέντευξή μου για δουλειά. Μόλις τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, οι καρδιές μας ξέρανε ότι βρέθηκαν για έναν και μόνο λόγο,

Τρέχω να σε προλάβω σκέψη μου, μα όλο με προδίδεις. Στέκομαι στον καθρέφτη και παλεύω να δω πού είναι το ψέμα. Μόνο χαμόγελο εισπράττω. Το ξέρω ότι κάπου

Σε προκαλώ να έρθεις! Και μην το διανοηθείς καν ότι θα περιμένω σαν ήσυχη γατούλα στο σπίτι να φανείς. Έλα να με βρεις! Κάνε κάτι στη ζωή σου

Σε θέλω! Όταν τα μάτια μου βυθίζονται στα δικά σου, όταν μ’ αγκαλιάζεις κι η θέρμη του κορμιού σου ζεσταίνει την καρδιά μου, όταν μου χαμογελάς και γεμίζει

Μου λείπεις; Μα όχι! Δεν μπορεί να σου λείψει κάτι που φαντάστηκες! Όνειρα και ιστορίες γεμάτες ερωτικό τρόμο. Γλύκα της στιγμής, με συνοδεία ένα πένθιμο ταμπούρλο με χίλιες

Η ευγένεια της ψυχής βρίσκεται στις πράξεις. Δεν είναι μόνο στα σωστά λόγια, είναι στο βλέμμα, μέσα στα μάτια που είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Οι κινήσεις του

Και κάποια στιγμή κατάφερα να κάνω βήματα ουσιαστικά και σταθερά. Κατάφερα να συνηθίσω τις ανηφόρες και ν’ απολαμβάνω τις ευθείες. Κατάφερα να βλέπω πιο καθαρά τα μονοπάτια και

Μάτια μου, έτσι όπως φθινοπωριάζει έρχονται πιο έντονα οι μνήμες. Είναι σαν να γεύομαι το φιλί σου μες στη ψύχρα και να κουμπώνω στην αγκαλιά σου. Μίσεψες νωρίς,

Σε μια εποχή που το να κρίνουμε τον άλλον είναι το μόνο εύκολο, μια μόδα θα έλεγα, το να κρίνουμε όμως τον εαυτό μας φαντάζει τραγικά δύσκολο… Πώς μπορείς

Το γυμνό κορμί σου ανήκει μόνο σε εκείνον που έχει δει την ψυχή σου γυμνή. (Charlie Chaplin) Στην εποχή μας, έχει κυριαρχήσει η άποψη πως ένας άνθρωπος πρέπει

Αγάπες ονειρεύτηκα σε πάθη και λάθη μπλέχτηκα. Έρωτες γεύτηκα σε ενθουσιασμούς αναλώθηκα. Τι να την κάνω μια ζωή χωρίς να νιώθω με όλο μου το είναι; Να αισθάνομαι

Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Εγώ με τη βία δεν πρόκειται να σε κρατήσω. Και ο Θεός ο ίδιος έτσι και αλλιώς, από αγάπη θέλει να έρθεις κοντά

Αυτόν που μπορείς κοντά του να είσαι ο εαυτός σου, είτε φιλικά είτε ερωτικά, κρατά τον γερά. Τι γίνεται όμως αν τελικά χαθεί αυτός ο άνθρωπος από την

Με τι μετριούνται οι απουσίες; Με δάκρυα, αναστεναγμούς, αναμνήσεις, σβησμένα αποτσίγαρα; Με τι μετριέται ο πόνος; Με αναπάντητα “γιατί”, ανομολόγητα “σ’ αγαπώ”, ανεκπλήρωτα όνειρα, μισοάδεια ποτήρια με αλκοόλ;

Αλήθεια είναι, είμαι καλός ακροατής. Θα σε κοιτάξω στα μάτια και θα καταλάβω την ψυχή σου. Θα νιώσω ακόμα κι αυτά που δεν λες, πίσω απ’ τις κουβέντες

Ας μην μιλάμε για συναισθήματα αφού δεν αντέχεις. Αφού το “σ’ αγαπώ” μου σε τρόμαξε, άστο στην άκρη, πες ότι δεν το ‘πα, κάνε πως δεν το άκουσες

Σε ένα παλιό συρτάρι φύλαξα ότι έμεινε από σένα. Σε μια προσπάθεια να κρατήσω τις αναμνήσεις ζωντανές. Κλείδωσα φωτογραφίες που θύμιζαν το χθες, αντικείμενα που αποδείκνυαν την ύπαρξη

Ξέφτισε κι αυτό το καλοκαίρι. Μια ψευδαίσθηση ο χρόνος. Πώς το περίμενα! Πόσα ονειρευόμουν να κάνω! Με κοιτούσες με την άκρη του ματιού και μου ‘λεγες “Θα χαθούμε

Δεν είναι ότι πιστεύω στο κάρμα, στη θεία δίκη, στην ισορροπία του σύμπαντος που κάπως, κάπου, κάποτε θα έρθει για να τιμωρήσει κάθε αδικία και να αποδώσει στον