[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Εδώ και χρόνια, άνθρωποι βολεμένοι σε μια κατάσταση, χωρίς να ζουν, απλά υπάρχουν, γιατί δεν τολμάνε να κάνουν αυτό το κάτι παραπάνω για να φτάσουν στην ευτυχία που τους αξίζει. Η μορφή μου έχει τυλιχτεί μέσα σε μια γκρίνια από ανθρώπους που θεωρούν τα πάντα δεδομένα,Continue Reading
[Γράφει η Μάριελ] Σου στέλνω ένα SMS, γιατί νομίζω το έχεις ανάγκη. Ξέρω πόσο δύσκολα έχεις περάσει, βρέθηκα και εγώ εκεί. Μα άκου, ξέρω ότι είναι αυτές οι στιγμές της απελπισίας, αφόρητες, που σε πνίγει το δίκιο, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Γιατί κάποιοι αποφάσισαν να σεContinue Reading
[Γράφει η Δέσποινα Γρηγοριάδη] Είναι και εκείνες οι γυναίκες, που βρέθηκε ο σωστός άνθρωπος δίπλα τους. Κι υπάρχουν και εκείνες, που δυστυχώς θα ήθελαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να μην γνώριζαν ποτέ ό,τι κράτησαν με όλη τους την ψυχή. Τύχη… κάτι αόριστο κι όμως υπήρξε μέσα στην ζωήContinue Reading
[Γράφει η Μαρία Σταυρίδου] Μέρες προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως απλώς ήμουν πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσα να χαλαρώσω. Η ένταση και η κούραση της ημέρας είχαν πειράξει τα νεύρα μου και ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. Στριφογύριζα για ώρες πάνω στο κρεβάτι, μέχρι που η κούραση με νανούριζεContinue Reading
[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Δυσκολεύομαι κάπως να προσαρμοστώ και οι καταστάσεις απαιτούν την αμέριστη προσοχή μου! Κάποιες φορές, τα πρωινά, κοιτάω στον καθρέπτη και βλέπω την μορφή μου αγέλαστη. Κάνω μορφασμούς χαζούς, να γελάσω έστω και με το ζόρι, να δω πώς είναι να χαμογελάς χωρίς λόγο, όπως τα παιδιά!Continue Reading
[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Μοναξιά… η λέξη που με συνοδεύει απ’ τη μέρα που άνοιξα τα μάτια μου σ’ αυτό τον κόσμο. “Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε γιαβρί μου!” έλεγε η γιαγιά μου. Πόσο δίκιο είχε! Απ’ το κλάμα του νεογέννητου μέχρι το ρόγχο του θανάτου, μια στάση δρόμος. ΠαλεύωContinue Reading
[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Υπάρχει όμως μια στιγμή που όντως είναι αργά. Είναι η στιγμή που ο θάνατος ψιθυρίζει στο αφτί σου και το τέλος είναι κοντά. Είναι η στιγμή που τίποτα δεν γυρίζει πίσω, ο χρόνος σταματάει και τα λάθη περνάνε από μπροστά μας. Και επειδή κανείς δεν ξέρει πότεContinue Reading
[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσεις το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης; Συνηθίζεται αλήθεια ποτέ η απουσία; Συνηθίζεται ποτέ η σκέψη πως όλοι οι απόλυτα δικοί σου, κάποια στιγμή δεν θα σου κρατούν το χέρι; Μετά τα πόσα φευγιά, καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η ζωή; Ένας κύκλοςContinue Reading
[Γράφει η Stella] Το φροντιστήριο των παιδιών απέχει αρκετά από το σπίτι, οπότε όση ώρα κάνουν μάθημα, περιμένω στο αμάξι. Τώρα με το άνοιγμα των σχολείων, τα εξωσχολικά και την καθημερινότητα, είναι εκείνες οι δύο μοναδικές πολύτιμες ώρες της εβδομάδας που είναι μοναχά για πάρτη μου. Που έχω την πολυτέλειαContinue Reading
Είδα στα μάτια της τον φόβο, ήθελε την ασφάλεια του τώρα, χωρίς κανείς να της την προσφέρει. Το ρίσκο το θεωρούσε κάτι κακό, δεν είχε πίστη στον εαυτό της και εκεί ξεκινάνε όλα. Ο φόβος πάντα φρέναρε κάθε κίνησή της και έτσι κλεινόταν πιο πολύ στον εαυτό της. Η καθημερινότητάContinue Reading
Άηχες κραυγές κι ένα “μου λείπεις” που στέκεται εκεί, στο λαιμό και εμποδίζει τα λόγια να βγουν απ’ τα χείλη. Αθόρυβα ουρλιαχτά κι ένα “γιατί” που αμίλητο μένει όσα δάκρυα κι αν προσφέρεις θυσία μπροστά του. Είναι κι αυτές οι αγάπες που αρνείσαι να κάνεις λέξεις, αρνείσαι να μοιραστείς κομμάτιαContinue Reading
Κυριακή… Ξημέρωμα Κυριακής… Την μισώ αυτή την μέρα! Δεν δουλεύω και μου θυμίζει πιο έντονα τις αποτυχίες μου! Ψήνω καφέ και ανάβω τσιγάρο. Από την τρέλα μου χτυπάω το κεφάλι μου στο ντουλάπι. Βρίζω ό,τι έχει μείνει όρθιο! Την τύχη μου μέσα! Και από το παράθυρο με λοξή ματιά βλέπωContinue Reading
Πόσες θάλασσες θα πρέπει να κολυμπήσω, πόσες πληγές να αποκτήσω, για να σταματήσεις να με κρίνεις σε κάθε μου προσπάθεια για να σηκωθώ ξανά; Βάλτωσες σε μια ζωή γεμάτη “πρέπει”, σε μια καθημερινότητα που σε έπνιξε, άφησες τα όνειρα γιατί δεν πίστεψες και τώρα μόνο κρίνεις ό,τι εσύ δεν κατάφερες.Continue Reading
Σεπτέμβρης, ο μήνας που μας κάνει να θυμόμαστε τις φρέσκιες αναμνήσεις μας από το καλοκαίρι που ζήσαμε. Με ανεμελιά με τις μπαταρίες που γεμίσαμε και που ξεκουράσαμε το μυαλό μας. Η πρώτη ψύχρα που μας κάνει να κλείνουμε το παράθυρο, που μας κάνει να τραβάμε το σεντόνι για να σκεπάσουμεContinue Reading
Όλοι κάποια στιγμή, ίσως άθελά μας, υπήρξαμε αχάριστοι, με την ζωή που θεωρήσαμε δεδομένη, με στιγμές που χάσαμε γιατί δεν εκτιμήσαμε το τώρα, μα κυρίως αχάριστοι γιατί δεν καταλάβαμε μηνύματα και μαθήματα που ήρθαν μέσα από δυσκολίες. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα κι αν περάσουν δύσκολα, μέσα από ασθένεια, μέσαContinue Reading
Να αγαπάς την ζωή, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι. Είναι ένα από τα πράγματα που μας κρατάνε ζωντανούς… Ελπίζουμε στις καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν. Και θα ‘ρθουν. Ίσως ακούγεται αρκετά ονειροπόλο, αισιόδοξο ή και άπιαστο ακόμη, διότι απορροφάμε τόσο έντονα την γεύση της καθημερινότητας απ’ όλα εκείνα που φέρνει, πουContinue Reading
Κυρτώνει λίγο λίγο η πλάτη απ’ το βάρος. Σωρός τα προβλήματα, στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο κι έρχονται ώρες που γονατίζεις. Μα αντέχεις, λίγο ακόμη αντέχεις λες… Αν μοιράζεσαι λένε τη στεναχώρια, κόβεται στα δυο και ελαφραίνεις, μα έλα που από καιρό κατάλαβες πως κανείς δεν είναι γύρω σουContinue Reading
Δεν είναι μόνο η ποιότητα του φορέματος που φοράει μία γυναίκα. Είναι περισσότερο η αυτοπεποίθηση με την οποία το υποστηρίζει. Όταν χορεύεις με το φόρεμά σου προσπαθώντας να ξυπνήσεις τα πιο βαθιά ερωτικά μου ένστικτα, τότε με κάνεις να σε αγαπώ περισσότερο. Γιατί μου δείχνεις ότι δεν παραιτείσαι από τοContinue Reading
Πόσες φορές κληθήκαμε να πούμε συγνώμη σε άλλους ανθρώπους; Πολλές φορές για να μην στεναχωρήσουμε κάποιον, άλλες γιατί φταίγαμε. Τελικά όμως η συγνώμη μήπως έπρεπε να είναι προς τον εαυτό μας; Πότε ζήτησε κάποιος συγνώμη στον ίδιο του εαυτό; Η μόνη συγνώμη πρέπει να είναι προς εμάς. Δεν φροντίζουμε τηνContinue Reading
-Φεύγω…-Στο καλό! Άραγε ποιος ξέρει προς τα πού πέφτει εκείνο το καλό; Ποιο μονοπάτι είναι το λάθος ή το σωστό; Ποιος δρόμος θα σε κατευθύνει στην επιθυμητή τη διαδρομή; Οφείλω να ακολουθήσω εκείνα τα “πρέπει” ή τελικά εκείνα που επιθυμώ; Απλά τα πράγματα λοιπόν. Άσε με να κάνω λάθος! ΆσεContinue Reading