Ίσως να στα έχω πει… ίσως και πάλι όχι…. Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να ειπωθούν, αλλά και πολλές ενδόμυχες σκέψεις που δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις. Υπάρχει ο έρωτας που δεν μπορεί να εξελιχτεί σε αγάπη και η αγάπη που δεν μπορεί να γίνει πράξη. Υπάρχουν τα δεσμά των φυλακών Διαβάστε περισσότερα…
Δε χρειάζονται λόγια… άσκοπες λέξεις που στερεύουν τα συναισθήματα. Ένα βλέμμα αρκεί να διαβάσεις τα πάντα! Το παρελθόν, το μέλλον, τις πιο βαθιά κρυφές σκέψεις, τις πιο ανομολόγητες επιθυμίες και όλα εκείνα τα απόκρυφα “θέλω” που δεν τολμάς να αποκαλύψεις ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Τις φοβίες και τις Διαβάστε περισσότερα…
Ως κοριτσάκια, γαλουχηθήκαμε και μεγαλώσαμε με παραμύθια. Μ’ όλες εκείνες τις πριγκίπισσες που περιμένουν τον πρίγκιπα να έρθει να τις σώσει. Από τη ζωή τους, από το σπιτικό τους, από το κάστρο τους, από τα μάγια της κακιάς μάγισσας, από την ίδια τους την καθημερινότητα. Στο πρόσωπο κάθε αγοριού, αναζητούσαμε Διαβάστε περισσότερα…
Χρόνια τώρα ψάχνεις τη διέξοδο από τη φυλακή σου… Είναι στιγμές, που η σκόνη και η μούχλα νοτίζει το μέσα σου και βήχεις ακατάπαυστα από τη δυσοσμία και τη συνήθεια. Μόλις αρχίσεις να ζορίζεσαι, χάνεις το οξυγόνο σου, ασφυκτιάς, ψάχνεις απελπισμένα τρόπους διαφυγής, σχεδιάζεις την απόδραση σου. Σε τοίχους, σε Διαβάστε περισσότερα…
Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι με το καθάριο βλέμμα, που σε κοιτάν στα μάτια και νιώθεις την αλήθεια τους να σου μιλάει; Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι με την στιβαρή κορμοστασιά και το βάρος του λόγου τους να σε κατακλύζει; Που πάσχιζαν ο ένας για τον άλλο και βοηθούσαν με Διαβάστε περισσότερα…
Είναι απελευθερωτικό να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και μόνο μαζί σου νιώθω ελεύθερη… Αυτή η προσμονή, είναι το ναρκωτικό που κυλάει στις φλέβες μου, που μου δίνει οξυγόνο και πνοή για ζωή. Μια γλυκιά καθημερινή συνήθεια. Αναμένω την κάθε στιγμή, την κάθε ματιά, το βλέμμα σου… Αυτό το Διαβάστε περισσότερα…
Χωρισμένη μαμά της διπλανής πόρτας… Αγωγές, δικαστικοί κλητήρες, διαζύγιο, αναγκαστική αλλαγή οικογενειακής στέγης και δύο παιδιά. Δεν γνωρίζω να χωρίζει κανείς, επειδή απλά σηκώθηκε ένα πρωί και δεν ήξερε τι να κάνει και είπε «Τι να κάνω μωρέ σήμερα για να έχει ενδιαφέρον η μέρα μου; Ας χωρίσω!» Ένας χωρισμός Διαβάστε περισσότερα…
Αραχνοΰφαντα τα λόγια, που σου επέτρεπαν να ταξιδεύεις στον ονειρικό κόσμο της προσδοκίας και της μεταμέλειας. Να συγχωρείς, να ελπίζεις και να ξαναπροσπαθείς. Μεταξένιες εκείνες οι λέξεις, που σου περιέπλεξαν τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ζωή χαμένη σε στιγμές περασμένες, χωρίς επιστροφή. Συνήθιζες να τα σπρώχνεις όλα κάτω από το Διαβάστε περισσότερα…
Δυο σκιές σφιχτά αγκαλιασμένες στο σκοτάδι, φωτίζουν τα σύννεφα και διεκδικούν το μερίδιο του δικού τους ουρανού… Δυο ψυχές σιγοψιθυρίζουν το ρυθμό της δικής τους αγάπης, δύο φράσεις απλά, “σ’ αγαπώ” και “μου λείπεις”. Δυο φιλιά σφραγίζουν και υγραίνουν το μισοξεχασμένο πάθος τους. Η αγκαλιά που βεντουζάρει και δεν αφήνει Διαβάστε περισσότερα…
Αγαπημένε μου εαυτέ καλημέρα… ήθελα απλά να σου πω, πόσο σε αγαπώ και πόσο μου έχεις λείψει. Θέλω να σου ζητήσω ταπεινά συγνώμη, για όλες τις φορές που σε άφησα μόνη. Τις στιγμές εκείνες, που με χρειαζόσουν πιο πολύ. Για όλες εκείνες τις φορές που σε παραμέλησα, που δεν συνειδητοποίησα Διαβάστε περισσότερα…
Ποτέ δεν μου άρεσε ο κυνισμός, η μάζα, οι πολλοί… Υποκρισία, προσωπεία, συμφέρον, οχλαγωγία, επικρίσεις, διακρίσεις… Πάντα είχα ένα δικό μου κομμάτι ουρανό, που πήγαινα όταν ήθελα να ξεφύγω, να με βρω… Μια ασυμβίβαστη ονειροπόλα, που έλπιζε στον κόσμο που είχα φανταστεί! Ίσως μια ουτοπία, ένα όνειρο απατηλό, αλλά είναι Διαβάστε περισσότερα…
Ξύπνησα κακόκεφη σήμερα. Ίσως είναι η κούραση των τελευταίων ημερών, χρόνων πες καλύτερα, ίσως είναι και αυτές οι επίμονες σκέψεις που έρχονται απρόσκλητα κάθε βράδυ και δεν αφήνουν το μυαλό και το σώμα να ξεκουραστούν. Τουλάχιστον ο ήλιος είναι στην θέση του, χαρίζοντας το φως του και την ζεστασιά του Διαβάστε περισσότερα…