Αραχνοΰφαντα τα λόγια, που σου επέτρεπαν να ταξιδεύεις στον ονειρικό κόσμο της προσδοκίας και της μεταμέλειας. Να συγχωρείς, να ελπίζεις και να ξαναπροσπαθείς. Μεταξένιες εκείνες οι λέξεις, που σου περιέπλεξαν τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ζωή χαμένη σε στιγμές περασμένες, χωρίς επιστροφή. Συνήθιζες να τα σπρώχνεις όλα κάτω από το Διαβάστε περισσότερα…
Δυο σκιές σφιχτά αγκαλιασμένες στο σκοτάδι, φωτίζουν τα σύννεφα και διεκδικούν το μερίδιο του δικού τους ουρανού… Δυο ψυχές σιγοψιθυρίζουν το ρυθμό της δικής τους αγάπης, δύο φράσεις απλά, «σ’ αγαπώ» και «μου λείπεις». Δυο φιλιά σφραγίζουν και υγραίνουν το μισοξεχασμένο πάθος τους. Η αγκαλιά που βεντουζάρει και δεν αφήνει Διαβάστε περισσότερα…
Αγαπημένε μου εαυτέ καλημέρα… ήθελα απλά να σου πω, πόσο σε αγαπώ και πόσο μου έχεις λείψει. Θέλω να σου ζητήσω ταπεινά συγνώμη, για όλες τις φορές που σε άφησα μόνη. Τις στιγμές εκείνες, που με χρειαζόσουν πιο πολύ. Για όλες εκείνες τις φορές που σε παραμέλησα, που δεν συνειδητοποίησα Διαβάστε περισσότερα…
Ποτέ δεν μου άρεσε ο κυνισμός, η μάζα, οι πολλοί… Υποκρισία, προσωπεία, συμφέρον, οχλαγωγία, επικρίσεις, διακρίσεις… Πάντα είχα ένα δικό μου κομμάτι ουρανό, που πήγαινα όταν ήθελα να ξεφύγω, να με βρω… Μια ασυμβίβαστη ονειροπόλα, που έλπιζε στον κόσμο που είχα φανταστεί! Ίσως μια ουτοπία, ένα όνειρο απατηλό, αλλά είναι Διαβάστε περισσότερα…
Ξύπνησα κακόκεφη σήμερα. Ίσως είναι η κούραση των τελευταίων ημερών, χρόνων πες καλύτερα, ίσως είναι και αυτές οι επίμονες σκέψεις που έρχονται απρόσκλητα κάθε βράδυ και δεν αφήνουν το μυαλό και το σώμα να ξεκουραστούν. Τουλάχιστον ο ήλιος είναι στην θέση του, χαρίζοντας το φως του και την ζεστασιά του Διαβάστε περισσότερα…
Πίσω από το σκληρό παρουσιαστικό, κρύβεται μια ευαίσθητη ψυχή! Πίσω από την επιβλητική αυτή μορφή, είναι μια βαθιά πληγή που αιμορραγεί! Υπάρχει ένα μικρό αγόρι, που θέλει να ξεκουραστεί, να παίξει, να χαρεί, να ταξιδέψει, να αφεθεί! Υπάρχει μια ψυχή που χρειάζεται απεριόριστη αγκαλιά, να τη σεβαστούν, να την νοιαστούν! Διαβάστε περισσότερα…
Θέλω να φύγω… Ν’ ανοίξω τα πολυπόθητα φτερά και να πετάξω μακριά! Να αρμενίσω την θάλασσα, την γη, τους απόκρημνους βράχους και την χαραυγή. Να νιώσω τον αέρα να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να αναπνεύσω ελευθερία και καθαρότητα μαζί. Να ξεπλύνω τον βούρκο από μέσα μου, να μπει καθάριο Διαβάστε περισσότερα…
Χρόνια τώρα, περαστική ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους. Θαμμένα θέλω, αναρίθμητα πρέπει και καταπιεσμένες επιθυμίες. Μια καθημερινή φυλακή, προσκυνώντας τους δήθεν φίλους και συγγενείς. Συμβιβασμένη σε μια ζωή που δεν σου ανήκει, που δεν υπάρχεις πουθενά ουσιαστικά εσύ. Θέλει δύναμη να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά έχει συμβεί και να αφεθείς να Διαβάστε περισσότερα…
Εκείνο το χάρτινο καραβάκι που έχεις στο κομοδίνο σου, σου θυμίζει τα ταξίδια που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες. Τα λιμάνια εκείνα που αποζητούσες, αλλά επέλεξες να μην αποβιβαστείς. Φοβήθηκες το άγνωστο, το τι θα συναντήσεις. Τους επιβάτες που σε επισκέφτηκαν. Κάτι σου πήραν, κάτι σου άφησαν. Τη σωσίβια Διαβάστε περισσότερα…
Φάρος. Στέκεται αγέρωχος και επιβλητικός, διαχέοντας το φως του σε στεριά και θάλασσα. Το σκορπίζει απλόχερα, χαράσσοντας τη διαδρομή στα διερχόμενα καΐκια. Άλλοτε τα περισώζει από το έλεος της καταιγίδας, του τυφώνα και των αγέρηδων και άλλοτε τους δείχνει απλά το λιμάνι για να αράξουν, να καταφύγουν και να ξαποστάσουν… Διαβάστε περισσότερα…
Σε παρατηρώ… Κοινωνικός, δραστήριος, η ψυχή της παρέας. Φιλεύσπλαχνος, βοηθάς όποιον έχει ανάγκη, μέσα σε όλα. Όλοι σε αποζητούν και διεκδικούν μια θέση δίπλα σου. Θέλεις να σώσεις τον κόσμο! Ορθώνεις το ανάστημά σου και φωνάζεις με πυγμή! Με τα λόγια σου, με τις πράξεις σου, με όλο σου το Διαβάστε περισσότερα…
Άραγε πόσα καλοκαίρια και πόσους χειμώνες άφησες να ξεγλιστρήσουν μέσα από τα χέρια σου, για τα θέλω των άλλων; Πασχίζεις συνεχώς και αγωνιάς, παλεύεις το θεριό της καθημερινότητας με νύχια και με δόντια, προσδοκώντας να βγάλεις εις πέρας άλλη μια μέρα στην πλάτη σου, φτάνοντας κάποια στιγμή στο τέρμα της Διαβάστε περισσότερα…