Σε βλέπω και τριγυρνάς εδώ τριγύρω. Κάτι ψάχνεις να βρεις. Δύσκολα βλέπω κόσμο σε αυτά τα μέρη πια. Απομονωμένο το τοπίο, μακριά από το θόρυβο της πόλης. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι πολύβουοι δρόμοι. Πολύς κόσμος και πολλές βιτρίνες, χάσιμο χρόνου. Άσε που τα φώτα με τυφλώνουν και χάνω το δρόμοContinue Reading
Κάτω από την ξερακιανή επιδερμίδα και το καμπουριασμένο της ανάστημα, μπορούσες ακόμα να διακρίνεις εκείνη την κομψή ομορφιά που έκρυβαν επιμελώς οι κακουχίες, συνάμα με τα απομεινάρια της βίαια χαμένης παιδικότητας και αθωότητάς της. Διάδοχος εκείνων που προφανώς δεν έπρεπε να γίνουν γονείς. Είναι από εκείνες τις αδικίες της ζωήςContinue Reading
Εύχομαι το 2023 να είναι μια χρονιά γεμάτη αλήθεια! Γεμάτη αληθινές αγκαλιές, αληθινά γέλια, αληθινά “σ’ αγαπώ”! Μια χρονιά διάφανη και καθαρή που θα μας μείνει αξέχαστη! 🎁 Κική Γιοβανοπούλου Ευχές για μια νέα χρονιά γεμάτη με όλα τα χρώματα και τα αρώματα που αγαπάμε! 🎁 Σοφία Β. Εύχομαι σε όλους έναContinue Reading
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, πάνε χρόνια που έχω να σου γράψω… Όχι πως δεν το ήθελα, αλλά βλέπεις τα πρέπει της κοινωνίας συνήθως υπερισχύουν των προσωπικά μας θέλω, οπότε όσο και να το επιθυμούσα, δεν το τόλμησα. Δεν είμαι μικρό παιδάκι πια, αν και πάντα το κουβαλάμε μαζί μας, συχνά όμωςContinue Reading
Τόσα παραμύθια από τα παιδικά μας χρόνια να έχουν διεισδύσει στο είναι μας, με εκείνον τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο, που θα κατέφθανε να μας γλυτώσει από την κακιά μητριά, τις κακές επιλογές, τη δυσβάσταχτη ζωή. Να μας σώσει με το φιλί της ζωής και να μας χαρίσει απλόχεραContinue Reading
«Θα είμαι για πάντα εκεί»… Λέξεις δυσεύρετες, με ανεκτίμητη σημασία και συναίσθημα. Μοιάζει με εκείνη τη ζέστη, αγκαλιά με την κουβερτούλα της αγάπης, την ασφάλεια και εκείνη τη τόλμη που σου επιτρέπει να βγάλεις φτερά και να πετάξεις, επειδή ξέρεις ότι σε τυχόν στραβοπάτημα θα είναι κάποιος εκεί. Σαν εκείνηContinue Reading
Σε περιμένω να έρθεις… μην αργείς… το μυαλό μου ταξιδεύει ήδη νοερά στη στιγμή της άφιξής σου, σε φαντάζομαι να στέκεσαι στο κατώφλι και να χάνεσαι μες τη μορφή μου, αναμένοντας το νεύμα εκείνο που θα πέσουν τα τείχη και θα χαθούμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Σταματώ καιContinue Reading
Είναι εκείνη η ώρα που τα συναισθήματα έχουν σιγήσει και δεν ακούγεται πια τίποτα, μόνο ο βαρύγδουπος ήχος από την πόρτα που κλείνει. Οι λέξεις είναι άηχες, κενές, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κάτι άλλο να πεις. Προσπάθησα με όλους τους τρόπους να σώσω ό,τι ήταν να σωθεί. Ζήτησα, έκλαψα,Continue Reading
Μου είπαν για σένα χτες… Σε είδαν… Πέρασαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, πάει τόσο καιρός, αλλά είμαι ακόμα πολύ πληγωμένη, αδυνατώ να το διαχειριστώ. Ίσως και να μη θέλω, γιατί ο πόνος της απουσίας σου μου θυμίζει πως ακόμα μου λείπεις, πως κάποτε ήσουν εδώ. Προσπάθησα πολλές φορέςContinue Reading
Είμαστε και εμείς, που κάποιες στιγμές της ζωής μας, επιλέξαμε να αυτοβαφτιστούμε “σωτήρες” και να σώσουμε όποιον πονεμένο και λυπημένο βρίσκαμε στο διάβα μας. Δεν είναι ατόφια επιλογή, έτσι μάθαμε, έτσι διδαχτήκαμε στο πέρας της ζωής. Αμέριστη αφοσίωση, νοιάξιμο και προσφορά στο βωμό της κατανόησης, της αποδοχής και της αναγνώρισης.Continue Reading
[Γράφει η Stella] Το φροντιστήριο των παιδιών απέχει αρκετά από το σπίτι, οπότε όση ώρα κάνουν μάθημα, περιμένω στο αμάξι. Τώρα με το άνοιγμα των σχολείων, τα εξωσχολικά και την καθημερινότητα, είναι εκείνες οι δύο μοναδικές πολύτιμες ώρες της εβδομάδας που είναι μοναχά για πάρτη μου. Που έχω την πολυτέλειαContinue Reading
-Φεύγω…-Στο καλό! Άραγε ποιος ξέρει προς τα πού πέφτει εκείνο το καλό; Ποιο μονοπάτι είναι το λάθος ή το σωστό; Ποιος δρόμος θα σε κατευθύνει στην επιθυμητή τη διαδρομή; Οφείλω να ακολουθήσω εκείνα τα “πρέπει” ή τελικά εκείνα που επιθυμώ; Απλά τα πράγματα λοιπόν. Άσε με να κάνω λάθος! ΆσεContinue Reading
04:45 το πρωί. Σηκώνομαι από το κρεβάτι, τρίτο συνεχόμενο βράδυ που με έχουν κυριέψει οι σκέψεις. Η μια συνεχόμενη πίσω από την άλλη, μην αφήνοντας περιθώρια διαπραγμάτευσης. Καταιγισμός σεναρίων, υποθέσεων, όλα εκείνα που θα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά, όλα εκείνα τα “αν” που θα μπορούσαν να έχουν πάρει άλληContinue Reading
Εμφανίστηκες εκείνη την ύστατη στιγμή που είχα χάσει κάθε ελπίδα. Τα όνειρα μου είχαν κουλουριαστεί και η θλίψη είχε κουρνιάσει για τα καλά μες τη ψυχή μου. Μου έδειξες τον ήλιο, ενώ αγνάντευα στα πιο βαθιά σκοτάδια. Μου έδωσες ξανά ανάσα για πνοή, οξυγόνο για ζωή. Μου ανέστησες την πίστη!Continue Reading
Μαζί στην αφετηρία της διαδρομής! Χαμόγελα, φιλιά, αγκαλιές, ανεμελιά και πόθος. Στη ρότα της ζωής περπατήσαμε μαζί, με ενθουσιασμό και έρωτα που σε βάθος χρόνου με αργά και σταθερά βήματα μετατράπηκε σε βαθιά αγάπη. Με σεβασμό και εκτίμηση ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, με βαθιά κατανόηση και προσπάθεια στηContinue Reading
Έφυγες… Κλειδαμπάρωσα καλά, έβαλα και τον σύρτη για σιγουριά. Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας, να βεβαιωθώ ότι απομακρύνθηκες, έφυγες μακριά. Άφησα απ’ έξω όλες τις αναμνήσεις μας, τα θέλω, τα κομματιασμένα όνειρά μας, όλα εκείνα τα συναισθήματα που έγιναν θρύψαλα εν μέσω μιας στιγμής. Μου πήρε καιρό να χαμογελάσωContinue Reading
Μελαχρινός, μελαμψός, με τσακίρικο μάτι, άσπρο δέρμα και μια αγνή παιδική ψυχή που τον έκανε περιζήτητο και ακαταμάχητο στο γυναικείο πληθυσμό του νησιού. Η ντροπαλότητα και τα λακκάκια γύρω από τα χείλη όταν χαμογελούσε, μαζί με την άγνοια της εσωτερικής και εξωτερικής του ομορφιάς, άφηνε το στίγμα του από όπουContinue Reading
Εγώ μωρό μου είμαι στην απέναντι όχθη. Είμαι εδώ και σε προσμένω. Πάει καιρός που προσδοκώ να κάνεις το βήμα να έρθεις. Όσο και αν σου φωνάζω, δεν μπορείς να ακούσεις, δεν θέλεις, δεν κοιτάς, δεν προσπαθείς καν. Σου στέλνω σημάδια, σινιάλα, αλλά εσύ αρνείσαι πεισματικά. Στενεύει η μέρα καιContinue Reading
Μαρίζα, η μελαχρινή αιτία του σκανδάλου, με τις ατίθασες μπούκλες και το ανάλαφρο, ουράνιο βάδισμα, που όριζε την παρουσία της στο χώρο αθόρυβα και επιβλητικά από όπου περνούσε. Όλη η γειτονιά την είχε στην μπούκα, πιθανότατα και τα γύρω περίχωρα. Αν μπορούσαν να την κάψουν στη πυρά, θα το είχανContinue Reading
Θέλω εκείνον που θα τον κοιτάω στα μάτια και θα σεργιανίζουμε μαζί στις θάλασσες και στα αχαρτογράφητα νερά. Να βουτάμε μαζί στα βαθιά, να ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλον στα ναυάγια των “θέλω” και των “πρέπει” μας, να πλατσουρίζουμε στον αφρό και να λιαζόμαστε στην ακροθαλασσιά. Να αγναντεύουμε το πέλαγος,Continue Reading