Είναι από εκείνες τις μέρες που παντού επικρατεί πανζουρλισμός, στους δρόμους, στις δουλειές, στις σχέσεις. Κυκλοφοριακό χάος, τσιτωμένοι άνθρωποι, κατσούφηδες, εξαντλημένοι, παλεύουν για τα προς το ζην. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας στο κόκκινο και η ένταση στη διαπασών, τέρμα φουλ. Τα σπίτια γεμάτα, οι ψυχές άδειες, ερείπια παντού. Είναι απόContinue Reading
Τον κοίταξε στα μάτια, πάσχιζε να βρει λίγη συμπόνια και κατανόηση. Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Το παγωμένο βλέμμα του, την έκανε να κρυώνει. Πώς πέρασαν έτσι γρήγορα τα χρόνια… Προσπάθησε να μπει στη θέση του για άλλη μια φορά. Να τον κατανοήσει, να τον δικαιολογήσει, άλλωστε είχε τόσα στο μυαλό τουContinue Reading
Όπου και να κοιτάξεις γύρω σου, σκυθρωπά πρόσωπα παντού, σκυμμένες μορφές με ανύπαρκτο χαμόγελο και με μια μόνιμη καταχνιά στο βλέμμα. Άνθρωποι στο δρόμο παραμιλάνε μόνοι τους, κάνουν συζήτηση φωναχτά μεταξύ τους, τσακώνονται αν χρειαστεί. Βαθιά χαμένοι στην καθημερινότητα και στο μικρόκοσμό τους, δεν έχουν καν το κουράγιο να φέρουνContinue Reading
Είναι και κάποια “αν” που μας στοιχειώνουν και δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε τις νύχτες. Είναι και εκείνα τα “αν” που θα μπορούσαμε να είχαμε συνειδητοποιήσει νωρίς, πριν χάσουμε αυτούς που αγαπάμε. Αν είχαμε τολμήσει να πούμε όλα αυτά που θέλαμε και δεν ξεστομίσαμε. Αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες, ανContinue Reading
Σε βλέπω, σε παρατηρώ και σε θαυμάζω. Ένα μικρό, ώριμο παιδί σε σώμα ενήλικα, που αναζητά συνεχώς εκείνη την αγάπη, την ασφάλεια και την αποδοχή. Αξίες που θα έπρεπε να είναι δεδομένες… όχι όμως για όλους. Φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται. Αναβλύζεις καλοσύνη, βοηθάς, προσπαθείς γιαContinue Reading
«Θέλω να ερωτευτούμε!» μου λες. Σε κοιτώ και σιωπώ. Αναρωτιέμαι τι είναι ο έρωτας… Ένα κουμπί που το πατάς και οι επιθυμίες σου πραγματοποιούνται σαν από μαγικό τζίνι; Πέτρωσε πια η καρδιά μου, άκαμπτη και σκληρή. Δεν το επέλεξα, αλλά βλέπεις κάπως έτσι με διαμόρφωσαν οι καταστάσεις της ζωής. ΔενContinue Reading
Θέλω να σου εξομολογηθώ απόψε. Να αδειάσει το μέσα μου, να ξεχυθεί ο πόνος. Σημείο καμπής εκείνα τα δάκρυα που δεν κυλάνε πλέον από τα μάτια μου, αλλά από την ψυχή μου. Μην γελιέσαι, δεν κλαίω μόνο για εσένα, αλλά και για μένα. Για σένα κλαίω γιατί αρνιέσαι να δειςContinue Reading
Βράδυ Σαββάτου, ποτά, παρέα, έξοδος, γέλια. Το μπαρ ασφυκτικά γεμάτο. Όλοι λικνιζόμαστε στη μουσική, απολαμβάνοντας το ποτό μας. Είναι κάποια τραγούδια ταυτισμένα με ανθρώπους και καταστάσεις, που όταν τα ακούς, οι θύμησες σε κατακλύζουν. Τι ήθελα και το σκέφτηκα; Παύση… δεν υπάρχει κανείς, μόνο εγώ και εσύ. Παίζει το τραγούδιContinue Reading
Είναι και εκείνοι οι άνθρωποι, οι φύλακες άγγελοι που περνούν από τις ζωές μας και αφήνουν το ανεξίτηλο σημάδι τους στις ψυχές μας. Άνθρωποι ντόμπροι και ειλικρινείς, με λόγο καθαρό και μεστό. Δεν μασάνε τα λόγια τους. Θα σου πουν την αλήθεια τους χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, γιατί πατάνεContinue Reading
Δεν νοείται σέξι πια το τέλειο κορμί, τα φουσκωμένα χείλη και το αψεγάδιαστο πρόσωπο. Γυναίκες και άντρες, φανατικοί οπαδοί της μόδας και της τέλειας φιλτραρισμένης πλασαρισμένης εικόνας. Ένα ανελέητο κυνηγητό της προβολής και των likes. Πλασματικά ουτοπικές εικόνες, που μοιάζουν όλες ασφυκτικά ίδιες μεταξύ τους. Όπου και να κοιτάξεις, ό,τιContinue Reading
Φταίω, φταις, φταίμε, φταίνε! Μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι. Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο, άλλοι παραπάνω, άλλοι παρακάτω. Το σίγουρο είναι ότι όλοι φταίμε. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι λέμε ψέματα στους εαυτούς μας και στους τριγύρω. Μικρά, μεγάλα, λευκά, μαύρα, δεν έχει σημασία το χρώμα, η ποιότητα και η ποσότητα, όλαContinue Reading
Μάνια, το ήσυχο κορίτσι του κάμπου, με εκείνο το φωτεινό και αστραφτερό χαμόγελο, που θαρρείς όταν σου χαμογελούσε, έλαμπε το σύμπαν πλάι σου. Μεγαλωμένη σε χωριό, αλλά με αέρα πόλης, οι σκέψεις της και οι πράξεις της ένα μίγμα της συγχώνευσης αυτής. Οπτικά τίποτα δεν μαρτυρούσε την καταγωγή της, μιαContinue Reading
Κοφτερή λεπίδα η ελπίδα! Άλλοτε χαράσσει τα συναισθήματα στη μέση και κατακρεουργεί τη χαρά και την ευφορία και άλλοτε μεταλλάσσεται σε κινητήρια δύναμη που σου δίνει την απαιτούμενη ώθηση για να μπορείς να συνεχίζεις και να πας μπροστά. Ελπίδα, η πίστη ότι όλα θα πάνε καλά, δίνοντάς σου τη θέλησηContinue Reading
Ένα συνεχές κυνηγητό η απόκτηση της πλασαρισμένης ευτυχίας. Θετική σκέψη, αψεγάδιαστο σώμα, επαγγελματική καταξίωση, πληθώρα κοινωνικών σχέσεων και μια τέλεια οικογενειακή ζωή. Από την εποχή των παραμυθιών έως σήμερα, ο σκοπός της ζωής νοείται ένας και μοναδικός, «να είμαστε ευτυχισμένοι». Ένα ανελέητο κυνηγητό της αναζήτησης της ευτυχίας στα υλικά αγαθά,Continue Reading
Αγαπημένε μου μπαμπά, μπορεί ακόμα να με κοιτάς σαν είμαι το μικρό σου κοριτσάκι, αλλά μεγάλωσα πια. Κατανοώ και νιώθω όμως τα συναισθήματά σου, κοιτώντας και μόνο τα παιδιά μου. Ήρθες μόνος εδώ τότε, παντρεύτηκες και έκανες δυο κόρες. Με τρεις γυναίκες στο σπίτι, χρειαζόσουν βοήθεια και έτσι σιγά σιγάContinue Reading
Θόλωσε το τζάμι από τον παλιόκαιρο. Δυσκολεύομαι να ξεκαθαρίσω τις σταγόνες της βροχής από τα δάκρυα. Τρυπώνουν λικνίζοντας στις φθαρμένες εσοχές του πολυκαιρισμένου παντζουριού. Όλο λέω να το επισκευάσω, αλλά συνεχώς βρίσκω δικαιολογίες, γιατί επί της ουσίας κάθε τέτοια εποχή θαυμάζω τη φθορά των υλικών που αφήνει το πέρασμα τουContinue Reading
Σε βλέπω και τριγυρνάς εδώ τριγύρω. Κάτι ψάχνεις να βρεις. Δύσκολα βλέπω κόσμο σε αυτά τα μέρη πια. Απομονωμένο το τοπίο, μακριά από το θόρυβο της πόλης. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι πολύβουοι δρόμοι. Πολύς κόσμος και πολλές βιτρίνες, χάσιμο χρόνου. Άσε που τα φώτα με τυφλώνουν και χάνω το δρόμοContinue Reading
Κάτω από την ξερακιανή επιδερμίδα και το καμπουριασμένο της ανάστημα, μπορούσες ακόμα να διακρίνεις εκείνη την κομψή ομορφιά που έκρυβαν επιμελώς οι κακουχίες, συνάμα με τα απομεινάρια της βίαια χαμένης παιδικότητας και αθωότητάς της. Διάδοχος εκείνων που προφανώς δεν έπρεπε να γίνουν γονείς. Είναι από εκείνες τις αδικίες της ζωήςContinue Reading
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, πάνε χρόνια που έχω να σου γράψω… Όχι πως δεν το ήθελα, αλλά βλέπεις τα πρέπει της κοινωνίας συνήθως υπερισχύουν των προσωπικά μας θέλω, οπότε όσο και να το επιθυμούσα, δεν το τόλμησα. Δεν είμαι μικρό παιδάκι πια, αν και πάντα το κουβαλάμε μαζί μας, συχνά όμωςContinue Reading
Τόσα παραμύθια από τα παιδικά μας χρόνια να έχουν διεισδύσει στο είναι μας, με εκείνον τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο, που θα κατέφθανε να μας γλυτώσει από την κακιά μητριά, τις κακές επιλογές, τη δυσβάσταχτη ζωή. Να μας σώσει με το φιλί της ζωής και να μας χαρίσει απλόχεραContinue Reading