Ένα συνηθισμένο πρωινό όπως όλα τα άλλα … -Γιάννη, ντύσου, πρέπει να φύγουμε! Κλάματα ακούγονται, το απότομο πρωινό ξύπνημα μάλλον. Προσπαθώ να κάνω πως δεν ακούω, ντύνομαι γρήγορα. Σε πέντε λεπτά πρέπει να φύγουμε, αλλιώς η κίνηση στους δρόμους θα είναι απερίγραπτη και μόνο ένα σούπερ διαστημικό όχημα θα με Διαβάστε περισσότερα…
Χρόνια τώρα κτίζω το κάστρο μου πέτρα πέτρα, σπιθαμή προς σπιθαμή. Κάθε τούβλο ατελείωτος χρόνος και προσπάθεια. Πόνος, κόπος, υπομονή… Τα χέρια μου ρόζιασαν και η ψυχή μου κατά καιρούς αιμορραγεί. Κατά ένα μεγάλος μέρος είναι έτοιμο, η συντήρηση όμως συνεχής. Μπαίνουν, βγαίνουν, σπάνε, λερώνουν… Τα χρόνια πέρασαν και εγώ Διαβάστε περισσότερα…
Ατενίζω εκείνο το χάρτινο καραβάκι που μου είχες φτιάξει με τα χέρια σου. Ένα απλό άσπρο καραβάκι, από χαρτί φωτοτυπικού. Ελπίδα είχες γράψει στην πλώρη! Ελπίδα έψαχνε η ψυχή σου για να σαλπάρει. Ελπίδα για εκείνα τα ταξίδια που θα κάναμε μαζί. Ελπίδα για όλα εκείνα τα συναισθήματα που νιώθαμε Διαβάστε περισσότερα…
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι πια ιλιγγιώδεις, οι υποχρεώσεις πολλές και μερικές φορές δυσβάσταχτες. Ο ελεύθερος χρόνος λιγοστός. Ένας συνεχής αγώνας εξασφάλισης για τα προς το ζην, της διεκπεραίωσης των ευθυνών που μας έχουν ανατεθεί και μια προσπάθεια εκπλήρωσης των επιθυμιών και των στόχων μας. Ασφυκτικά απορροφημένοι στο φαύλο κύκλο Διαβάστε περισσότερα…
Από μικρή είχα μάθει μόνο να προσφέρω. Tο χρόνο μου, τον κόπο, τη δουλειά, τη συμπαράσταση, τη φιλία, τη συμπόνια και την αγάπη μου. Να προσφέρω λυγώντας, με μοναδικό σκοπό εκείνα τα ψίχουλα της επιβεβαίωσης. Ένα νεύμα, μια αγκαλιά, μια λέξη, μια πράξη, ένα ευχαριστώ! Ζούσα το δικό μου παραμύθι, Διαβάστε περισσότερα…
Η καταστροφή του περιβάλλοντος, είναι το μείζον θέμα της εποχής. Οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η τρύπα του όζοντος, η μόλυνση του νερού και η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι από τα κυριότερα προβλήματα στα όποια επιστήμονες και πολιτικοί σε παγκόσμιο επίπεδο, επιβάλλεται να βρούνε λύσεις άμεσα. Τα ακραία καιρικά Διαβάστε περισσότερα…
Ορισμένοι άνθρωποι, ορισμένες καταστάσεις τσουρουφλάνε και μόνο με τη φευγαλέα σκέψη. Δεν τολμάς καν να σταθείς παραπάνω από όσο αναλογεί, λογάται άκρως επικίνδυνο. Αρχικά είναι σαν να ανάβεις τη φωτιά για να θυμηθείς, να κάτσεις στη ζέστα της να αναπολήσεις και να χουχουλιάσεις. Η ακαριαία, ραγδαία εξάπλωση όμως, κατακαίει τα Διαβάστε περισσότερα…
Άνθρωποι κενοί και άδειοι… ψάχνουν πάντα κάποιον να τους συμπληρώσει το κενό. Κατάφερα με κόπο να γίνω ολόκληρο και να μην επιζητώ το άλλο μου μισό! Δεν είμαι σαν τους άλλους, είμαι κάτι διαφορετικό! Δεν χρειάζομαι να με συμπληρώσεις! Θέλω να με αποδεχτείς γι’ αυτό που είμαι! Να μην θέλεις Διαβάστε περισσότερα…
Αγαπημένα μου παιδιά, Θέλω να σας ζητήσω ταπεινά συγνώμη! Για όλες εκείνες τις φορές που παρασύρθηκα από τις δυσβάσταχτες υποχρεώσεις και τα ατελείωτα “πρέπει” της καθημερινότητας και της ζωής. Για όλες εκείνες τις φορές που άφησα την ρουτίνα να εισβάλει στις ζωές μας, και να την κάνει προβλέψιμη, μονότονη και Διαβάστε περισσότερα…
Πόσα σοκάκια σκοτεινά και πόσοι άνθρωποι χαμένοι στα μονοπάτια τους! Κάτω από τον αχνό φωτισμό των στύλων, κρύβουν τα θλιμμένα τους πρόσωπα, ψάχνοντας το νόημα για τη δική τους διαδρομή. Τα βήματα βαριά και μακρόσυρτα, η ανάσα ψυχρή από το κρύο της απουσίας του φωτός και το χιλιοφθαρμένο παλτό σφιχτά Διαβάστε περισσότερα…
Μελαγχολικός Νοέμβρης… το καλοκαίρι κράτησε πεισματικά τα ηνία της διαδοχής. Άργησε να έρθει φέτος ο χειμώνας. Πρακτικά, γιατί εσωτερικά πάει καιρός που έχει φωλιάσει για τα καλά μες τη ψυχή σου. Είχες σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τα όρια, τις γραμμές, τις σκέψεις, τις προσδοκίες και τους στόχους σου και εισχώρησες Διαβάστε περισσότερα…
Ίσως να στα έχω πει… ίσως και πάλι όχι…. Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να ειπωθούν, αλλά και πολλές ενδόμυχες σκέψεις που δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις. Υπάρχει ο έρωτας που δεν μπορεί να εξελιχτεί σε αγάπη και η αγάπη που δεν μπορεί να γίνει πράξη. Υπάρχουν τα δεσμά των φυλακών Διαβάστε περισσότερα…