“Μα αλήθεια σου λέω, γιατί δεν με πιστεύεις;”… Μη λες τόσο την αλήθεια φίλε μου, μόνο το φωτοστέφανο σου λείπει! Έτσι, για να με βγάλεις με μια μεγαλοπρέπεια που μόνο εσύ διαθέτεις, ότι είμαι και τρελή από πάνω. “Ό,τι πεις! Έχεις δίκιο!”. Να σας εκμυστηρευτώ κάτι, αυτή είναι η ατάκαContinue Reading
“Μη φύγεις σε παρακαλώ! Θα κάνω τα πάντα!”, θυμάμαι τον εαυτό μου να σου φωνάζει ικετευτικά. Όταν ανατρέχω στο τότε, χαμογελάω πικρά. Πόσο χαμηλά έπεσα! Πόσο τυφλή ήμουν για να μην αναγνωρίζω την αξία μου; Μια μαριονέτα στα χέρια σου κι αυτό έφτανε. Ένα παιχνίδι μυαλού που με καθήλωνε. Περασμένα,Continue Reading
Ξέρεις, δεν είναι εύκολο να υποκρίνεσαι. Χρειάζεται μεγάλη τέχνη να το καταφέρεις, τέχνη που εγώ κουράζομαι να την εξασκώ. Το βαρέθηκα αυτό το ανέκδοτο φίλε μου κι ερχόμαστε στο δια ταύτα, πώς το εξηγείς ότι συνεχίζεις να με επηρεάζεις, παρ’ όλο που προχωρώ στη ζωή με τις καλύτερες προοπτικές; ΑςContinue Reading
Πόσες ιστορίες να πρωτοθυμηθώ, πόσες “ευγενικές” συζητήσεις, όπου κυριαρχούσε ο φθόνος καλυμμένος πίσω από χαμόγελα φτιαχτά; Να ‘ξερες μόνο… Κουράστηκε το μυαλό μου ν’ αναζητά λύσεις, μια διέξοδο να νιώσω αγαλλίαση. Λαχάνιασε η ψυχή απ’ το να εξηγώ και να μη βρίσκω ανταπόκριση, παρά μόνο ειρωνεία και εγωιστικές απαντήσεις. ΏσπουContinue Reading
Εύχομαι το 2023 να είναι μια χρονιά γεμάτη αλήθεια! Γεμάτη αληθινές αγκαλιές, αληθινά γέλια, αληθινά “σ’ αγαπώ”! Μια χρονιά διάφανη και καθαρή που θα μας μείνει αξέχαστη! 🎁 Κική Γιοβανοπούλου Ευχές για μια νέα χρονιά γεμάτη με όλα τα χρώματα και τα αρώματα που αγαπάμε! 🎁 Σοφία Β. Εύχομαι σε όλους έναContinue Reading
Είσαι εσύ η σπίθα μου, η φλόγα μου που με καίει κάθε μέρα και ιδίως κάθε νύχτα. Εύχομαι γλυκιά μου αγάπη, να συνεχίσουμε κι αυτό το χρόνο να δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις και να γράφουμε στο τετράδιο της ζωής, αξέχαστες σελίδες. Κι αν όλα γύρω φαντάζουν σκοτεινά, εμείς να συνεχίζουμε σανContinue Reading
Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος! 2023… σαν ψέματα μου φαίνεται. Ίσως επειδή απουσιάζεις πάλι. Πέρασε ακόμα ένας χρόνος πάνω απ’ την πλάτη μας χωρίς να συναντηθούμε κι εσύ αρμενίζεις αλλού. Για να είμαι ειλικρινής, λυτρώθηκα. Κοιτάζω τις εβδομάδες, τους μήνες να περνούν βιαστικά και νιώθω ν’ αναπνέω ελεύθερα. Ίσως ήταν ηContinue Reading
Ας ξεκινήσω με αλήθειες μόνο! Είμαι πολύ φίλος με τον… Σκρούτζ. Δεν μ’ αρέσουν οι γιορτές βρε αδελφέ! Δεν καρδιοχτυπώ για τα Χριστούγεννα ή μάλλον για να το θέσω σωστά, τη Γέννηση του Χριστού μπορώ να την τιμήσω και την ευλαβούμαι με τον δικό μου τρόπο, με σεβασμό και κατάνυξη.Continue Reading
Κλείνω τα μάτια στα λαμπάκια που με κατακλύζουν. Περνώ με σκυφτό κεφάλι από τα μαγαζιά που έχουν στολίσει κάθε σπιθαμή και τα ηχεία τους εκτοξεύουν μόνο χριστουγεννιάτικη μουσική. “Άραγε είμαι μόνη σ’ όλο αυτό;”, μονολογώ. Αν κρίνω όμως απ’ το βλέμμα κάποιων γύρω μου, μάλλον μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα. ΊσωςContinue Reading
Λέω στον εαυτό μου “μεγάλο πόνο κουβαλάς κορίτσι μου… Έμπλεξες με ακόμα έναν δειλό. Τι ήθελες και κρύφτηκες έτσι, πάλι πίσω στα σκοτάδια; Άσε λίγο φως να μπει στη ψυχούλα σου…”. Δεν βοηθά ο μονόλογος όμως. Η καρδιά ριγεί κάθε φορά που σ’ αντικρίζει. Όταν ήρθες εκείνο το μοιραίο βράδυContinue Reading
Σ’ αγαπάω, σε πονάω, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο! Σε πιστεύω καλέ μου άνθρωπε, αλλά υπάρχει κι άλλος χώρος στη ζωή. Όχι μόνο για έρωτες και κλειστά παραθύρια. Και το νου σου, μη νοιάζεσαι τόσο πολύ, γιατί στο τέλος θα θεωρήσω τον εαυτό μου ονειροπαρμένο και φαντασιόπληκτο. Η ζωή μουContinue Reading
Είπα κι εγώ να κάνω την επανάστασή μου πρώην “αγάπη” μου. Και φούντωσα και κόρωσα κι όπως αναμενόταν, έγινε χαμός! Έτρεξες, δάκρυσες, ικέτεψες για να ξαναγυρίσω… Το ποτάμι όμως δεν γυρίζει πίσω κι εγώ δεν είμαι σολωμός να πάω ενάντια στο ρεύμα. Παρατήρησα επί τη ευκαιρία, όλο το μεγαλείο τουContinue Reading
Με συνεπαίρνει η γκρίζα γοητεία της συννεφιάς. Αναρωτιέμαι πάλι, πόσο “γκρίζο” κρυβόταν μέσα σου. Λες κι ήλθε κι έσμιξε με το δικό μου… Αποτέλεσμα; Δυο τσακισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους. Το “δύσκολο παρελθόν” σου, μας στοίχειωνε. Το χειρότερο ξέρεις ποιο ήταν; Ότι κάθε στιγμή, κάθε νύχτα,Continue Reading
Αυτή η μικρή λέξη, το “εγώ”, πόσα “σ’ αγαπώ” σκοτώνει; Έκατσε ο καθείς στο θρόνο του και δεν κουνιόταν ρούπι. Κάποιες στιγμές μόνο που βρισκόμασταν ενδιάμεσα κι όλα ήταν μέλι – γάλα και μετά πάλι ο εγωισμός μπροστά, κυρίαρχος! Τι καταλάβαμε; Τώρα πια, γλύφουμε κι οι δυο τις πληγές μαςContinue Reading
Να ‘ταν μόνο ο φόβος άραγε, που έκανες ένα βήμα μακριά μου κάθε μέρα; Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε άλλο… Η αγκαλιά σου έλεγε “ναι” και το βλέμμα σου σκοτείνιαζε κάθε που προσπαθούσα να σε πλησιάσω. Ήρθες λαμπερός, χαρούμενος, με την βεβαιότητα ότι μαζί θα τα καταφέρουμε. Αλλά στην πορείαContinue Reading
Τρέλανέ μας κι εσύ λίγο! Τελικά είσαι ο “ένας” ή ο “κανένας”; Βοήθα με λίγο και μένα την καψερή! Τι να σκεφτώ άλλο πια; Έχω σπάσει το κεφάλι μου να με πηγαινοφέρνεις σαν τρενάκι του λούνα παρκ. Πώς να βγάλω άκρη με σένα; Μία έτσι, μία γιουβέτσι. Τώρα που ταContinue Reading
Τάχα μου γιατί την ονοματίζουμε “αποτυχία”; Αυτές οι λέξεις – στερεότυπα είναι που μας στέρεψαν τη ζωή από μέσα μας. “Τουλάχιστον προσπάθησα…”, θα μου πεις απολογητικά. Συγχαρητήρια! Γιατί άρπαξες την ευκαιρία και ό,τι κι αν έγινε, στο τέλος είναι επιτυχία. Βάλτο καλά στο νου σου εαυτέ μου! Τα κατάφερες! ΚάλλιοContinue Reading
Ξυπνάω με τον ήχο απ’ τα ξύλα. Ο πατέρας κάθε πρωί τα έκοβε και τα έχωνε στη φωτιά, στην ξυλόσομπα με μείον πέντε βαθμούς έξω. Ήταν το έναυσμα για να ξυπνήσω. Μουδιασμένη μες στα σκεπάσματα, αναρωτιέμαι πώς θα αντικρύσω πάλι την παγωνιά και θα βαδίσουμε προς το σχολείο, που απείχεContinue Reading
[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Δεν μπορούσα να σε κοιτάξω στα μάτια στην αρχή, θυμάσαι; Γιατί ήταν σκοτεινό το βλέμμα σου και μες στην καταχνιά. Αλλά έλαμπες έστω για στιγμές, όταν σου ‘δειχνα την αγάπη μου, για στιγμές μόνο… Ύστερα πάλι σκοτάδι και σιωπή, που σου τρελαίνει το νου, παρόλο πουContinue Reading
[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Πίνουμε το καφεδάκι μας και τη μια γελάμε και την άλλη μοιραζόμαστε τις πιο βαθιές σκέψεις μας. Σε κοιτάζω και σε βλέπω καθαρά. Δεν ξεχνώ. Τότε που όλα τα θεριά έπεσαν καταπάνω μου και πιο πολύ οι τύψεις οι δικές μου, εσύ στάθηκες εκεί, άπλωσες τοContinue Reading