[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] “Άντε να δω πότε θα βρεθούμε από κοντά κορίτσι, έχω τόσα να σου πω!”. “Κι εγώ το ίδιο. Μας έφαγε ο έρωτας!”. Γελάσαμε κι οι δυο πνιχτά. Έκλεισα το τηλέφωνο και κοίταξα το κενό. Πόσο να με πληγώσεις περισσότερο; Και να ‘θελες, δεν μπορείς. Γι‘ αυτόContinue Reading
[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Μοναξιά… η λέξη που με συνοδεύει απ’ τη μέρα που άνοιξα τα μάτια μου σ’ αυτό τον κόσμο. “Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε γιαβρί μου!” έλεγε η γιαγιά μου. Πόσο δίκιο είχε! Απ’ το κλάμα του νεογέννητου μέχρι το ρόγχο του θανάτου, μια στάση δρόμος. ΠαλεύωContinue Reading
[Γράφει η Στέλλα Σωτήρκου] Τρέχεις ορμητικά με το αυτοκίνητο. Δεν χαμογελάς πια. “Άφησέ με εδώ παρακάτω” σου ψιθυρίζω. “Όπως θες….” απαντάς κι είναι χειρότερο από μαχαιριά στην καρδιά το ύφος σου. Κλείνω την πόρτα και φεύγω. Δεν γυρίζεις καν να κοιτάξεις ή ν’ αποχαιρετήσεις. Πάει κι αυτό. Σκύβω το κεφάλιContinue Reading
Όπως το παιδί τρέχει στην αγκαλιά της μάνας, όπως ο ήλιος ανατέλλει και αγκαλιάζει τη πλάση, όπως μετρά η καρδιά τους χτύπους, έτσι σου παραδόθηκα. Χωρίς όρους, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια που έβαλε ο νους. Τραγικό που έπρεπε να παλέψω με όλους τους φόβους και τις ανασφάλειες που ξεπηδούσαν σανContinue Reading
“Τα παιδιά σου δίνουν δύναμη!”, μου το ‘χε ψιθυρίσει κάποιος πριν χρόνια. Δεν το πίστεψα τότε και καθόμουν και τον κοιτούσα άφωνη. Είναι η πιο μεγάλη αλήθεια ίσως. Κι είμαι ευτυχισμένη που έχω το προνόμιο αυτό, γιατί το νιώθω μες στο πετσί μου. Τα παιδιά μου, μου δίνουν δύναμη ν΄Continue Reading
Είναι που όποιος μ’ ακούει θα με περάσει για γραφική, όπως επιχειρηματολογώ για σένα και τη σχέση μας, φωτογραφίζοντάς την μέσα μου. Έτσι έπαψα να μιλώ και σ’ αγκαλιάζω σφιχτά, μην τυχόν και χάσω την αίσθηση αυτή, αφού μια στιγμή, ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να σ’ αποχωριστώ μόλις κοπεί τοContinue Reading
Πόσα σημάδια αλήθεια, πόσα σήματα που φώναζαν “Προσοχή! Κίνδυνος!” δεν πέρασα μαζί σου… Βήμα – βήμα, μέρα τη μέρα, βασανιστικά, μετρώντας πληγές. Ερχόταν μερικές στιγμές που αναθαρρούσα κι επέστρεφε το χαμόγελο στα χείλη. Ελάχιστες ήταν. Μουρμούριζα πάλι στον εαυτό μου “Θα περάσει κι αυτό, ιδέα σου είναι, όλα θα πάνεContinue Reading
Τραβάω τις κουρτίνες να τελειώσει κι αυτή η μέρα. Ήδη το σκοτάδι κατεβαίνει ύπουλα μέσα μου… Το ένστικτό μου ουρλιάζει και πάλι “Μην δέχεσαι τίποτε! Όλα είναι ένα ψέμα!”. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζουν οι δικές μου φιλοσοφίες… “Έτσι κι αλλιώς η πραγματικότητα που ζούμε είναι ένα ψέμα. Μήπως τιContinue Reading
Σ’ αφήνω να μιλάς και μιλάς ακατάπαυστα και θέλω να σου πω μόνο αυτό… “Φίλε μου, ξέρεις πόσο πολύτιμη είναι η σιωπή; Κάποιες φορές τα βλέμματα μιλάνε από μόνα τους. Δε χρειάζονται εξηγήσεις ούτε φανφάρες”. Εννοείται ότι θα εκφράσεις αυτό που θες, φρόντισε μόνο να ‘ναι απ’ την ψυχή σουContinue Reading
Σε τρύπια βάρκα μπήκα μάλλον από γεννησιμιού μου, λες κι είμαι ταμένη να βγάζω τα νερά κάθε τρεις και λίγο για να μην πνιγώ. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η γκαντεμιά! Μόλις πάει να ρολάρει κάτι και να σκεφτώ “κάτι καλό θα γίνει αυτή τη φορά”, σαν να ακούγεται ο ήχοςContinue Reading
Αν με δεις τυχαία, θ’ αναρωτηθείς… “Μα τι χαρούμενος άνθρωπος είναι τούτος; Προβλήματα δεν έχει;”. Πώς να ξέρει ο καθείς τον πόνο που με κέρασες κι επιμένεις να το κάνεις κάθε μέρα; Δείχνω ψύχραιμη, πως δεν μου καίγεται καρφί κι όμως μέσα μου χίλιες βελόνες με κεντάνε… Νιώθω τόσο αδύναμη,Continue Reading
Ενήλικη πια, είμαι υπεύθυνη για τις επιλογές μου. Σου επέτρεψα λοιπόν να μπεις στον κόσμο μου και να τον κυριεύσεις. Στην αρχή ήταν μεθυστικά. Μα όσο περνούσε ο καιρός, οι πράξεις οδηγούσαν μία προς μία στο αναπόφευκτο τέλος. Ο έρωτας με τύφλωνε και χόρευα εκστασιασμένη, αλλά μόνη. Εσύ προτιμούσες να κρύβεσαιContinue Reading
“Όνειρο θερινής νυκτός”, που έλεγε και η γιαγιά μου, “όσα όνειρα και να κάνεις παιδί μου, είναι σαν τα σύννεφα που χάνονται. Θα πατάς το πόδι κάτω και θα λες ότι αυτό θέλω και θα το πετύχω!” και μ’ έκλεινε στην αγκαλιά της και γελάγαμε κι οι δυο. Άργησα ναContinue Reading
Αφήνουν οι πατούσες μου ίχνη στην άμμο. Το ελαφρύ κύμα τις εξαφανίζει. Καλοκαίρι με ηρεμία… Αλήθεια, πώς τα κατάφερα; Μόνο η ψυχή μου το ξέρει. Μεγάλη η βουτιά μέσα μου, την ώρα που με κατάπινε η άβυσσος. Πανικός, φόβος. Να το ονομάσουμε αγώνα επιβίωσης ή μήπως μονόδρομο; Έδωσα μια καιContinue Reading
Από παιδί έβλεπα τον γελωτοποιό στο τσίρκο και κυλούσαν τα δάκρυά μου. Ένιωθα ότι ήταν τόσο θλιμμένος, τόσο δυστυχισμένος, που άγγιζε ευαίσθητη χορδή μέσα μου. Τριγύρω όλοι σειόταν απ’ τα γέλια. Παρατηρούσα με δέος τον τρόπο που έδινε τη ψυχή του για να τους διασκεδάσει όλους, με τους μορφασμούς καιContinue Reading
“Κλείσε κι έρχομαι!” είπες και μ’ άφησες με το στόμα ανοιχτό να μουρμουρίζω… “Μήπως ονειρεύομαι; Είναι δυνατόν; Είναι αλήθεια;”. Κι άρχισα να στρίβω ένα τσιγάρο για να νιώσω ότι δεν κοιμάμαι όρθια. Χαμογέλασα με την τύχη μου, γιατί περί αυτού πρόκειται. Πού να βρεις μες στο σωρό, ειλικρινές ενδιαφέρον τέτοιο,Continue Reading
Άκυρη η σύγκριση. Ο καθένας μας είναι μια ξεχωριστή, μοναδική προσωπικότητα. Είμαι ασύγκριτη, είσαι ασύγκριτος! Γιατί λοιπόν ξεκινάμε μαζί, χαιρόμαστε κι εσύ κρυφοκοιτάς πίσω απ’ τη πλάτη το παρελθόν; Τρέχα σ’ αυτό, μήπως και συμβεί η επανένωση. Ή μήπως καταλαβαίνεις ότι είναι ανέφικτο και ζεις τη μαγεία της εξιδανίκευσης; ΚουράστηκαContinue Reading
Πολύ καιρό κρυβόσουν πίσω απ’ τη μάσκα της αδιαφορίας. Είχες σχεδόν πείσει τους πάντες. “Δεν μου καίγεται καρφί”, “ας κάνει ό,τι θέλει”, “να είναι καλά, αλλά μακριά από μένα”… Μόνο κάποιες στιγμές που εξασφάλιζες μόνη άφηνες τα δάκρυα να κυλήσουν για το πόσο σου λείπει, πόσο τον χρειάζεσαι, πόσο… ΔενContinue Reading
Χρόνια ολόκληρα περιπλανιόμουν στα σοκάκια με λιγοστό φως. Κάποιες φορές ερχόταν ένα χέρι βοήθειας να μου δείξει πώς να βγω στον κεντρικό δρόμο και να βλέπω πού πατώ. Συχνά όμως, οδηγούσε σε αδιέξοδο και χανόμουν ακόμη περισσότερο. Μέχρι που ήρθες εσύ κι αναθάρρησα. Βαδίζαμε μαζί χέρι- χέρι, στηρίζαμε ο έναςContinue Reading
“Με μάγεψες!”, “Εγώ δεν αντιδρώ έτσι!”, “Μα τι μου ‘χεις κάνει τέλος πάντων;”, “Μου λείπεις ήδη!”… μερικές απ’ τις φράσεις σου, που μ’ έκαναν να γελώ σαν μικρό παιδί. Δεν σε πολυπίστευα κιόλας, αλλά το θέατρο είναι τέχνη, οπότε… μη σου τύχει! Και να τα λόγια τα μεγάλα κι οιContinue Reading