Μενού Κλείσιμο

Κατηγορία: – Μαντώ Κάραλη –

Ήσουν το όνειρο που κατέληξε εφιάλτης…

Ένας χρόνος κοντεύει… Πολλά έγιναν εντωμεταξύ. Θυμάμαι σαν χθες, όταν με τόση ευκολία σηκώθηκες και έφυγες, πως νόμιζα ότι ο χρόνος είχε σταματήσει ξαφνικά. Ότι……

Γιατί το θέμα δεν είναι να μη ζεις για να προστατεύσεις τη ζωή σου…

Ήταν από κείνα τα απογεύματα του καλοκαιριού που η ζέστη κάθεται πάνω στο οδόστρωμα και το κάνει να καίει. Γύρισα το βλέμμα μου και σε……

Εκεί που με άφησες να περιμένω, έχω αφήσει ένα κομμάτι μου μόνο, τον παλιό μου εαυτό…

Χειμερινή ώρα… Κλείνω τα μάτια μου στο φως για λίγο και όταν τα ανοίγω πάλι είναι σκοτάδι. Πέρασε η ώρα ή πέρασαν τα χρόνια; Ο……

Το «τώρα» σε μια στιγμή μπορεί να γίνει «είναι αργά»…

Κάνεις τις επιλογές σου. Κάνω τις δικές μου. Στο τέλος ο καθένας μας με αυτές θα αναμετρηθεί. Στο δρόμο που διάλεξε να πάρει. Αφού δεν ήθελες……


Εκείνη έφυγε κι εκείνος έμεινε πίσω, μα δεν ξέχασε ποτέ του…

«Και τώρα τι προτιμάς;» ρώτησε ο Έρωτας, όταν την είδε μόνη της πεσμένη να αιμορραγεί από το βέλος του… «Λυπάμαι πολύ» συνέχισε «αλήθεια έκανα ό,τι……

Κι έτσι ο πρώτος άδολος και αγνός έρωτας, παραμένει ιδανικός και για πάντα μοναδικός…

Πολλά έχουν γραφτεί για την πρώτη αγάπη. Πόσο ανεξίτηλη μένει η γραφή της στην καρδιά μας, στην τρυφερή καρδιά της νιότης μας και πάντα μας……

Όλα γύρω φωνάζουν “φύγε” κι εγώ εκεί, κοκκαλωμένη στο “μήπως” μένω και περιμένω…

Δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου. Πού είναι η δύναμή μου, η αποφασιστικότητά μου, η αξιοπρέπειά μου; Πώς τσακίστηκαν έτσι και χάθηκαν; Πόσο χαμένη νιώθω……

Το καλοκαίρι είναι ένα παιδί, που το ξεχάσαμε στην άμμο να παίζει κι ο χρόνος νύχτωσε μακριά του…

Ένα παιδί είναι το καλοκαίρι. Ένα παιδί ηλιοκαμμένο και αποκαμωμένο, που κάθεται στην άμμο και τρώει αχόρταγα μια φέτα καρπούζι. Βιάζεται να το τελειώσει, γιατί……

Ούτε σε χόρτασα ποτέ, ούτε σε κέρδισα…

Απόψε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην σε περιμένω πάλι. Του είπα ότι πρέπει πια να το καταλάβει πως δε θα σε ξαναδεί. Ό,τι νόμιζα……


Το ότι έμαθες να αντέχεις τον πόνο δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τον επιδιώκεις!

Περίεργο πράγμα το μυαλό. Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω πώς λειτουργεί και πάντα με εκπλήσσει. Συνειδητά, ξέρει και καταλαβαίνει πολλά πράγματα. Τα αναγνωρίζει, αλλά δυσκολεύεται……

Έρωτες με πράσινη βούλα

Κάποτε περπατούσαμε χέρι χέρι και κοιτουσαμε αγκαλιά τον ίδιο ουρανό ψάχνοντας για πεφταστέρια. Μα ήρθαν σύννεφα και τα έκρυψαν και δεν τα ‘δαμε ποτέ να……

Μέχρι να βρω την αγάπη που μου αξίζει…

Ένα καλοκαίρι κι αυτό ήταν. Κοιτάζω τις φωτογραφίες που έβγαζα και θυμάμαι… Θυμάμαι την κάθε αίσθηση, στην κάθε στιγμή. Εκείνο το βήμα μου που δεν……

Κι εκεί που λες πως όλα τέλειωσαν, γίνεται το θαύμα κι όλα ξεκινάνε πάλι!

Και να ’μαι ξανά από την αρχή! Σε ένα ταξίδι που βρέθηκα να κάνω σε καινούρια αγκαλιά! Σε ένα νέο κεφάλαιο, σε ένα άγραφο βιβλίο………

Νόμιζα πως η αγάπη μου, θα νικήσει τους δαίμονές σου…

Εγώ το κάθε σου ξέσπασμα το βάφτιζα «κακιά στιγμή» και εσύ μου χρέωνες ό,τι ποτέ δεν είχα κάνει. Πόσο άδικα μου φέρθηκες! Τα έβαλα με τους……


Αρέσει σε %d bloggers: