Μενού Κλείσιμο

Κατηγορία: -Κική Γιοβανοπούλου-

Γράφω γιατί αυτή είναι η δική μου ψυχοθεραπεία. Για μένα γράφω. Για να σκοτώνω τους προσωπικούς μου δαίμονες. Ίσως όμως, κάπου μέσα στις γραμμές μου, βρεις και τους δικούς σου…

Δεν είμαι πια αυτή που ήμουν…

Αλλάζουν οι άνθρωποι, τους αλλάζουν οι καταστάσεις, τα βιώματα, η ίδια η ζωή. Δεν ξέρω αν λέγεται ωριμότητα, προτιμώ να το λέω “θωράκιση εαυτού”, γιατί……

Σ’ ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, μα πιο πολύ σ’ ευχαριστώ που έφυγες…

Κι αφού αγάπησα κάθε σκοτάδι της ψυχής σου, αφού λάτρεψα κάθε ναυάγιο της καρδιάς σου, αφού αγκάλιασα τρυφερά κάθε πληγή σου… κι αφού χάιδεψα κάθε……

Σε κάποιο μήνυμα ακόμα μ’ αγαπάς….

Εκεί που μου έγραφες “μου έλειψες, θέλω να σε δω!”, εκεί που μου έγραφες “ξέχασα τα γυαλιά μου στο σπίτι σου, στο τραπεζάκι του σαλονιού”,……

Αφού δεν το μπόρεσες να σταθείς σωστά στη σχέση, στάσου τουλάχιστον σωστά στον χωρισμό!

Το τέλος ήταν θέμα χρόνου. Εκεί μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια ψέματα, προδοσίες, πισώπλατα μαχαιρώματα – όλα δικά σου!-. Και χώρισαν οι δρόμοι κι οι……

Ο χρόνος θα δείξει ποιος απ’ τους δυο σας ήταν ο χαμένος τελικά…

Θα καταλάβει κάποια στιγμή… θα καταλάβει, όταν δει από απόσταση πόσο είχε αγαπηθεί από σένα, θα καταλάβει όταν ο καιρός περνάει και θα έρχονται στο……


Μην φοβάσαι για μένα, τώρα είμαι στα πιο σωστά χέρια, τα δικά μου…

Μαθαίνω πως ρωτάς για μένα, δείχνεις ν’ ανησυχείς για το πώς είμαι, για το αν τα καταφέρνω… Μαθαίνω πως ρωτάς για μένα, δείχνεις πως νοιάζεσαι……

Λίγο να δω ξανά τα μάτια σου…

Να ερχόταν λέει μια στιγμή, μια μικρή, ασήμαντη στιγμή, που να σε έβλεπα ξανά μπροστά μου… Να ερχόταν λέει μια στιγμή, μια μικρή, τυχαία στιγμή,……

Μα να θυμάσαι πως εγώ στάθηκα άοπλη μπροστά σου…

Και στάθηκες μπροστά μου αρματωμένος με πληγές, ανασφάλειες, πόνους και προδοσίες που σου χάρισε το παρελθόν. Στάθηκες μπροστά μου και μου έτεινες το χέρι. “Ας……

Πού πήγαν οι άντρες “παλαιάς κοπής”; Εμείς τους “σκοτώσαμε”!

“Χάθηκαν οι άντρες…”, “Άντρες παλαιάς κοπής…” και λοιπές δηλώσεις που ακολουθούν αναστεναγμούς αναπόλησης, γύρω από “γυναικεία” τραπέζια, τις στιγμές που μιλάμε για σχέσεις, για έρωτες……

Γιατί η καθαρή συνείδηση είναι το πιο μαλακό μαξιλάρι…

Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό που λένε κάποιοι “θεία δίκη” και κάποιοι άλλοι “κάρμα”. Δεν ξέρω αν όλα είναι “δανεικά” σ’ αυτή τη ζωή κι……

Μην μου ξυπνάς αυτά που πάλεψα να κοιμίσω…

Κι έρχεσαι ξανά. Τόσο καιρό μετά. Τόσο πόνο μετά, τόσα δάκρυα μετά. Έρχεσαι ξανά και ζητάς πίσω όσα τόσο εύκολα πέταξες, όσα ποτέ δεν αναγνώρισες,……


“Δεν έχεις ανάγκη εσύ, είσαι δυνατή!”, λένε…

“Δεν έχεις ανάγκη εσύ, είσαι δυνατή!”, “Δεν σε φοβάμαι εσένα, θα τα καταφέρεις!”, “Δεν ανησυχώ για σένα, αντέχεις!”… Πόσες φορές άκουσες τέτοια λόγια, όσο σκούπιζες……

Όλα εκείνα που ποτέ δεν θα σου πω…

Σ’ αγαπάω. Μου λείπεις. Σε σκέφτομαι. Αναπολώ τις στιγμές μας. Πονάω χωρίς την αγκαλιά σου. Μόνο κοντά σου ανάσαινα ελεύθερα… Μονόλογοι που κάνω κάτι κρύα,……

Άνιση η μάχη της καρδιάς και του μυαλού, με μόνη ηττημένη εμένα…

Κρύο κι αυτό το βράδυ… Κουλουριασμένη στην άκρη του καναπέ, κουκουλωμένη μέχρι το λαιμό. Πόσα σκεπάσματα να χρειάζονται ακόμη να ζεστάνω την ψυχή μου; Σιωπή……

Εκείνο το “ιδανικό” που έψαχνες, το βρήκες;

Λίστες με “πρέπει” και “απαραίτητα”. Μυαλά υπολογιστές, να προσθέτουν τα συμφέροντα, ν’ αφαιρούν τα βλαπτικά και να διαιρούν με στιγμές, ψάχνοντας αποτελέσματα. Και στη μέση……

Γιατί οι άσσοι που νόμιζες πως είχες κρύψει καλά στο μανίκι σου, βρίσκονται πια στην τσέπη μου…

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όχι, δεν σου φαινόταν απ’ την αρχή. Η αλήθεια είναι πως είχες μια μαγική ικανότητα να κρύβεις πολλά πίσω από……

Λάθος ψυχή σκότωσες ψυχή μου…

Σ’ αυτόν τον κόσμο που εξαίρεση φαντάζει πια το αληθινό, σ’ αυτό τον κόσμο που έχει μάθει στα εύκολα, στα γρήγορα, στα βολικά, πόσο συχνά……


Ψάχνοντας να βρεις αγάπη, σ’ έναν κόσμο γεμάτο δειλά ν’ αγαπήσουν ανθρωπάκια…

Ψάχνεις να βρεις την αγάπη λες… εκείνη την άδολη, την ανιδιοτελή, εκείνη την αληθινή, την ατόφια, τη διάφανη. Ψάχνεις να βρεις εκείνο το συναίσθημα που……

Γιατί η δική μου κόκκινη γραμμή, λέγεται αξιοπρέπεια…

Διαφορετικά τα όρια του καθενός, διαφορετικές οι αντοχές κι η ελαστικότητα της ανοχής. Διαφορετικά τα “μπορώ”, τα “θέλω” και τα “ανέχομαι”. Κι ίσως δεν γίνεται……

Απόψε θα ‘θελα να μιλήσω σε σένα που λάτρεψα κι ανάθεμα κι αν ξέρω το γιατί…

Απόψε θα ‘θελα να μιλήσω σε σένα, σε σένα που κρύβεσαι έτσι κι αλλιώς σε κάθε λέξη, σε κάθε σκέψη. Σε σένα που λάτρεψα πιο……

Αρέσει σε %d bloggers: