Κοίτα που τα σωστά σου γίναν θηλειά και με έπνιξαν… Κοίτα που δεν μου έμεινε κουράγιο να δω τι μου φυλάει το μέλλον μαζί σου, γιατί ένα χέρι από το παρελθόν μου πήρε την πίστη… Και αυτά που για σένα είναι λάθος, για μένα ήταν σωστά…Δεν σε ξέχασα σε μιαContinue Reading
Ζω μόνη μέσα στον κόσμο, χρόνια καταδικασμένη σε ένα κενό που μεγαλώνει. Ενηλικιώθηκε η ψυχή μου ξαφνικά, μετά το συμπέρασμα ότι… αγόραζα αγάπη! Εθελοτυφλούσα για να αγοράσω χρόνο και το χρέος της πραγματικότητάς μου μεγάλωνε. Δεν με αγαπούσα, με πότιζα ψέμα και προσδοκίες που στοίχιζαν κόπο, πόνο και ερημιά. Δεν ήξεραContinue Reading
Δεν άντεξα απόψε… λύγισα τόσο που οι λυγμοί δεν είχαν σταματήσει λεπτό. Έξω γιορτή και μέσα κηδεία. Εσύ αλλού και εγώ μόνη. Περίεργο συναίσθημα, μόνη και μέσα μου. Ήταν τόσο έντονο, που φοβόμουν να το δεχτώ. Πήρα το βιβλίο μου και άρχισα να διαβάζω, δεν ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστόContinue Reading
Στην αρχή πόνεσα τόσο, που η όψη μου είχε γίνει ένα με το σκοτάδι. Το βλέμμα μου κενό και το σώμα μου δεν υπάκουε στις εντολές. Στη πορεία η θλίψη έγινε θυμός και όλα άλλαξαν. Ο θυμός έγινε η αρχή, για να δω ότι αυτή η πλευρά του εαυτού μουContinue Reading
Κάπου το 1999 στο νησί, έφηβη τότε, περπατούσα το σοκάκι να φτάσω άμεσα στο σπίτι, γιατί η γιαγιά μου θα είχε βγάλει σπυριά για το πού είμαι! Ατίθαση όπως πάντα, αποφάσισα να κόψω δρόμο και να μπω από κει που η Καλυψώ κάνει τα μαγικά της και όλοι την φώναζανContinue Reading
Ξέρεις… είναι σχεδόν 2 μήνες που οι σκέψεις πήραν το δρόμο τους για να μπορέσω να συνεχίσω. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν το ότι ήρθες και εσύ στη ζωή μου… Δεν ξέρω αν η τύχη μου ήταν να μπορέσω να περάσω αυτό το Γολγοθά, αλλά δεν με νοιάζει πια. Πόσο τυχερήContinue Reading
Με σκότωσα, γιατί τον αγαπούσα! Όταν η λογική εξαφανίστηκε και στη θέση της μπήκε η παράνοια, εκεί η δεύτερη μου φύση είχε γίνει η απόλυτη θολούρα και ο εξευτελισμός. Ένας κόσμος κενός! Δεν ήξερα τι σημαίνει γελάω… Αυτή η καθημερινότητα είχε γίνει εθισμός! Να τσακωθώ, να χάσω τον έλεγχο μεContinue Reading
Ελεύθεροι δολοφόνοι ανάμεσά μας, με καθαρά χέρια και όπλο τη νεκρωμένη ψυχή τους! Ποιο δικαστήριο μπορεί να δικάσει αυτούς που άφησαν ζωντανούς νεκρούς ανθρώπους που αγάπησαν και δολοφονήθηκαν ψυχικά με αποτέλεσμα μια ζωή καταδικασμένη στο σκοτάδι; Ο δολοφόνος που με σκότωσε, με άφησε ζωντανό να παλεύω με το ψέμα, μεContinue Reading
Θέλω να σας πω μια ιστορία, από εκείνες που τιμωρούν τους άδικους ανθρώπους, από εκείνες που έχουν πολλή ανασφάλεια και τραύματα… Σας το έχω ξαναπεί, δεν φταίει κάποιος αν τον έμαθαν πως η αγάπη είναι κάτι περίεργο και ότι πληγώνει. Φυσικά και όλοι έχετε κλάψει και πονέσει για σχέσεις πουContinue Reading
[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.)] Η πληγή που άνοιξες, ακόμα να κλείσει και ο καιρός που περνάει την κάνει πιο βαθιά… Ξέρεις, μαζί σου είχα μάθει πάντα να βάζω ένα μεγάλο τσιρότο πάνω της και να συνεχίζω, μα τώρα την άφησα έτσι να τη βλέπω και να την βλέπεις καιContinue Reading
[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)] Οι μισοί από εμάς δεν μεγαλώσαμε με πολλές αγκαλιές, ίσως να μην μεγαλώσαμε καν σωστά, να ήρθαμε σε αυτή τη ζωή από λάθος ή οι συνθήκες στη πορεία να μας άφησαν να είμαστε συναισθηματικά μισοί. Λένε ότι οι αγκαλιές είναι το φάρμακο στη θλίψη, στηνContinue Reading
Κυριακή… Ξημέρωμα Κυριακής… Την μισώ αυτή την μέρα! Δεν δουλεύω και μου θυμίζει πιο έντονα τις αποτυχίες μου! Ψήνω καφέ και ανάβω τσιγάρο. Από την τρέλα μου χτυπάω το κεφάλι μου στο ντουλάπι. Βρίζω ό,τι έχει μείνει όρθιο! Την τύχη μου μέσα! Και από το παράθυρο με λοξή ματιά βλέπωContinue Reading
Μια βραδιά αγάπης… Πέρασαν χρόνια, μετά από πολλές φουρτούνες και πόνο, μέχρι τη στιγμή που το σύμπαν έδωσε λίγη θετικότητα. Φίλοι και γνωστοί είχαν πάντα την ίδια θέση, “Φύγε! Δεν πάει πουθενά, δεν θα βγει κάτι!”. Αδυναμία; Ανασφάλεια; Πότε δεν ήξερα. Μέσα μου όλα ήταν αλλιώς. Καβάλα στο ροζ συννεφάκιContinue Reading
Ζήλεψα την ευτυχία από όλες τις ταινίες που στην εφηβεία μου παρακολουθούσα αναγκαστικά δίπλα στους γονείς μου. Έμεινα με εκείνη την εικόνα ότι στο τέλος κερδίζει ο έρωτας και η αγάπη. Στη δική μου οθόνη, δυστυχώς το φινάλε δεν ήταν ωραίο και η πρωταγωνίστρια πέθανε πρώτη κάπου στα μισά, απόContinue Reading
Η εκδίκηση μόνο κακό κάνει. Είναι για τους αδύναμους, αυτούς που η ψυχή τους είναι άδεια και δεν γεμίζει με τίποτα. Στο δήθεν και στο πουθενά, ζωές κλεισμένες σε βιτρίνα και από πίσω σαπίλα. Αν ζεις για την εικόνα σου στον έξω κόσμο μόνο, λυπάμαι, είσαι τραγικός. Να πέφτεις, ναContinue Reading
3.15 το μεσημέρι, αφόρητη ζέστη, τα τζιτζίκια σου παίρνουν το κεφάλι και πρέπει να βγεις έξω να πας σε συνέντευξη, γιατί η ανεργία σου έχει ξεπεράσει το όριο. Ένας κόμπος στο λαιμό και πάρα πολλοί άλλοι κόμποι στα αχτένιστα για καιρό μαλλιά. Το βλέμμα δεν τολμούσε να σηκωθεί μπροστά στο καθρέφτηContinue Reading
Κανείς δεν θα μπορέσει ξανά να με πληγώσει με ψέματα και συμπεριφορές! Μόνο εγώ άφησα όλους εσάς να πάρετε τον εαυτό μου και να τον κόψετε χιλιάδες κομμάτια και να ταΐσετε στις άρρωστες ψυχές σας! Κανένας έρωτας δεν έχει το δικαίωμα να σε κάνει κομμάτια, γιατί έρχεται για να ζήσεις!Continue Reading
Και με μια κίνηση συμπάθειας, ακούμπησε τις άκρες των μαλλιών μου με τα δάχτυλά της. Δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει, δεν ήξερα καν το όνομα αυτής της γυναίκας, το μόνο που θυμόμουν ήταν το κενό, αυτό που η άπνοιά μου με έριξε μέσα… Μήνες τα μάτια δεν άφηναν τονContinue Reading
Κάπου άφησα την καρδιά μου και την ψάχνω σαν τρελή μέρες, μήνες τώρα. Μάτια που θόλωσαν από τα δάκρυα και μια ντροπή να σε λούζει που ξεφτιλίστηκες να ζητάς σημασία… Πόσο δειλή ήμουν; Φοβήθηκα την μοναξιά. Ποιος; Εγώ; Άκου κάτι καρδιά. Καλά ήταν, ήρθε η ώρα να δείξεις αντοχή. ΜεγάλωσεςContinue Reading
Στοίχημα με τον εαυτό μας όλοι έχουμε βάλει. Οι λόγοι αρκετοί… μια πεποίθηση ότι θα τα καταφέρουμε, μια αποτυχία που δε περιμέναμε και ένα κουράγιο να συνεχίσουμε. Φίλος και εχθρός ο ίδιος μας ο εαυτός. Κριτής και θεατής στο ίδιο μας το έργο. Σκεφτήκαμε πολλές φορές πως η ζωή είναιContinue Reading