Προχωρώ. Με όσα έζησα. Για όσα θα ζήσω. Προχωρώ…
Σώθηκαν οι λέξεις, τα λόγια, σωθήκαν ακόμη και οι σιωπές. Ένα απόλυτo παγωμένο κενό. Κενές εικόνες, κενές σκέψεις, κενές αναμνήσεις, κενή ζωή. Για ποια επανεκκίνηση μπορώ να ελπίζω; Ένας πόνος βαθύς στα σωθικά, ένα πλάκωμα στο στήθος, ένας κόμπος στο στομάχι τροχοπέδη και συγχρόνως κινητήριος δύναμη. Κοφτές, ανολοκλήρωτες ανάσες προσπαθούνContinue Reading