Σώθηκαν οι λέξεις, τα λόγια, σωθήκαν ακόμη και οι σιωπές. Ένα απόλυτo παγωμένο κενό. Κενές εικόνες, κενές σκέψεις, κενές αναμνήσεις, κενή ζωή. Για ποια επανεκκίνηση μπορώ να ελπίζω; Ένας πόνος βαθύς στα σωθικά, ένα πλάκωμα στο στήθος, ένας κόμπος στο στομάχι τροχοπέδη και συγχρόνως κινητήριος δύναμη. Κοφτές, ανολοκλήρωτες ανάσες προσπαθούνContinue Reading
Ψυχή έρμαιο σε ένα σώμα μαριονέτας που αρνείται πλέον να παίξει τους ρόλους του. Σαν σε καλειδοσκόπιο κοιτώ τη ζωή μου. Πολλά τα χρώματα που χορεύουν και στροβιλίζονται, εγώ πού υπάρχω; Δεν θέλω άλλο! Για να γητέψω τη μοναξιά μου, έπλεκα καθημερινά σενάρια μιας ιδεατής οικογενειακής ζωής στην οποία ήμουνContinue Reading
Πολλοί πιστεύουν πως οι δεύτερες, τρίτες ευκαιρίες, μα ακόμη και οι πρώτες, είναι χαμένος χρόνος. Μπορεί να έχουν δίκιο, η ιστορία άλλωστε αυτό αποδεικνύει. Τι γίνεται όμως όταν πίσω από τις ευκαιρίες που δίνουμε, κρύβονται οι δικές μας επιθυμίες, οι δίκες μας προσδοκίες, η δική μας αδυναμία; Όσο πιο δυνατόςContinue Reading
Τα Χριστούγεννα είναι η πιο απαίσια εποχή του χρόνου για μένα… Μισώ τις γιορτές! Στολίζω το σπίτι νωρίς κάθε χρόνο, για να πατάξω αυτή την αίσθηση, αλλά θέλω να μαζέψω και να εξαφανίσω τα πάντα μόλις πλησιάσουν οι μέρες. Νόμιζα ότι έχω κι εγώ τη μελαγχολία των γιορτών, όπως αρκετόςContinue Reading
Θύμα και θύτης του ίδιου μου του εαυτού. Εγώ η ίδια με ανεβάζω στους ουρανούς, εγώ η ίδια με ρίχνω στην άβυσσο. Ερωτεύτηκα και αγάπησα μια εικόνα που έπλασα για σένα. Χρόνια ολόκληρα ένας καθημερινός αγώνας να συντηρώ αυτή την εικόνα. Τα μηνύματα ατέλειωτα, ατέρμονα, αλλά εγώ εκεί, να θέλωContinue Reading