Απλώνω το χέρι χωρίς φόβο. Μαζεύω ψιχάλες βροχής στη χούφτα μου. Θέλω να νιώσω… Πόσο θέλω να νιώσω εκείνο το άγγιγμα της βροχής! Να γίνει νερό, να ταξιδέψει στο διψασμένο μου κορμί. Σφαδάζει σαν τρομαγμένο ζώο μέσα μου, η φωνή εκείνης της έρημης πλανεύτρας και το ταξίδι της φωνής τηςContinue Reading
Πλησιάζω. Όλο και πλησιάζω. Ένα βήμα τη φορά. Το βλέμμα μου βυθίζεται μέσα στο δικό σου. Βαριανασαίνω. «Είσαι το κέντρο του κόσμου. Mόνο εσύ…» νιώθω να σου φωνάζει με όλη την δύναμη η καρδιά μου. Όμως εγώ σφραγίζω τα χείλη, ξεροκαταπίνω, σιωπώ και έπειτα το βλέμμα μου με μία ανεπαίσθητη,Continue Reading
Μέσα στην ιστορία αυτή, κρύβεται η στιγμή που έζησα όλη μου τη ζωή. Οι αληθινοί έρωτες ίσως να είναι εκείνοι που δεν βρήκαν ποτέ το δικό τους δρόμο προς την ευκαιρία. Ίσως να είναι εκείνοι που μαρτυρούν ότι υπάρχουν μόνο όταν τα βλέμματα συναντιούνται. Δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν ναContinue Reading
Μου είχε πει ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Μεγάλωσα με το να μην πιστεύω ποτέ στα μεγάλα λόγια. Για εμένα η ιστορία της ζωής μου μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι, γιατί ο συναισθηματικός κόσμος μου ήταν απαλλοτριωμένος από στερεότυπα και κλισέ. Έτσι πίστευα. Ότι ήμουν δυνατή. Ότι μπορούσα ναContinue Reading
Πόσα συναισθήματα μπορεί να κρύβει μία ταπεινή λέξη; Δώσε εσύ την απάντηση στον εαυτό σου, γιατί το «συγγνώμη» ήταν πάντοτε μία λέξη αξίας. Μία λέξη που κουβαλάει μαζί της φόβο, αδυναμία, μοναχικότητα, μετάνοια, δύναμη, αποδοχή, προσμονή, ελπίδα προς την αλλαγή. Μία λέξη με αμέτρητα συναισθήματα και έννοιες. Ποια από αυτέςContinue Reading
Πίστευα πάντοτε ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα μπορούσαν να είναι ιδανικές. Μία βαθιά ρομαντική ψυχή που τα βήματα της αιωρούνταν πάνω από την άπιαστη ευτυχία. Ο χρόνος και η ωριμότητα μέσα από εμπειρικές σχέσεις, μου δίδαξαν περίτρανα ότι τα ιδανικά δεν θα μπορούσαν να κρύβονται σε μαγικές συνταγές. ΗContinue Reading
Είμαι από εκείνα τα κορίτσια που τα αντέχουν όλα. Έχω τον τρόπο μου πάντα να τα καταφέρνω και τις περισσότερες φορές χωρίς κανένα χέρι βοηθείας. Είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι μόνη και ότι πολύ πιθανόν και εσύ να είσαι μία από αυτές. Αλλά εμείς τα Supergirls δεν θα μπορούσαμε βλέπειςContinue Reading
Τα σημάδια λένε πως προέρχονται από μικρές ή μεγάλες πληγές που σε στοιχειώνουν, έτσι δεν είναι; Πώς μοιάζουν αλήθεια αυτά τα σημάδια; Αν μου έλεγαν σήμερα να μπορέσω με κάποιο τρόπο να στα αποτυπώσω, για να μπορέσω να σου δώσω ακόμα ένα σωστό μήνυμα, θα ψάχνω μέσα μου για ναContinue Reading
Το τσιγάρο αποτελεί το δικό μου τρόπο διαφυγής. Τις περισσότερες φορές ίσως στα μάτια μου να αποτελεί τη μόνη λύση είτε για να ξεφύγω από κάποιο προβληματισμό μου, είτε γιατί πρέπει να γίνω αποδεκτή από το κοινωνικό μου σύνολο. Κοινώς, τις παρέες μου. Σίγουρα όλα ξεκινάνε με μια δοκιμή. ΗContinue Reading
Γνωστό το άρωμα της. Τόσο γνωστό που αρχίζει να περνάει από τα ρουθούνια σου απαρατήρητο πια, σαν να μη σου ξυπνάει καμία αίσθηση. Αρκετά γνώριμη μυρωδιά πλέον. Υπάρχουν και μέρες που σου προκαλεί εμετό. Άλλες πάλι σου είναι ok στο να την ξανανταμώσεις. Σχεδόν αδιάφορη πια. Ανάβεις τσιγάρο και αναπολείςContinue Reading
Δε φοβήθηκε ποτέ να τσαλακωθεί. Η εικόνα της πάντα ερχόταν τελευταία στη λίστα των προτεραιοτήτων της. Δεν την ενδιαφέρει αν θα πετύχει το μανικιούρ, ούτε θα σκάσει αν θα της πέσει η μπούκλα. Δεν την ενδιαφέρει καν να είναι όμορφη, σέξι ή γοητευτική. Η εναλλακτική ματιά της άλλωστε, ποτέ δεContinue Reading
Τα πράγματα κάπως σοβάρεψαν. Έψαξα και έμαθα. Πρώτα για μένα και έπειτα για εμάς. Όλα τα δείγματα έδειχναν ότι εμείς, εδώ και καιρό είχαμε χάσει την επικοινωνία. Κάτι μας απομάκρυνε και το χειρότερο είναι ότι και οι δύο συμβιβαζόμασταν σε αυτή την μεταξύ μας απόσταση. Το αφήναμε και μας άφηνε.Continue Reading
Αλήθεια πόσα χρόνια έχουν περάσει; Θυμάσαι ή είναι τόσα, ώστε έχουν κάνει τη διαδρομή των αναμνήσεων, ξεχασμένο δρόμο στο υποσυνείδητο σου; Είναι περίεργο το πώς η μνήμη χαράζει ανεξίτηλα κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της ζωής σου, σε αντίθεση με άλλες, που απλά και τόσο εύκολα τις διαγράφει. Είναι περίεργο το πώςContinue Reading
Όσο και αν διακρίνω τον εγωκεντρισμό του παιδιού μου στην πορεία της ζωής του, μου είναι δύσκολο να καταλάβω ότι ο εγωκεντρισμός ενός παιδιού ουσιαστικά ξεκινάει από τον πρώτο μήνα ύπαρξης του και ίσως αν το αναλύσουμε περισσότερο να διαπιστώσουμε ότι το ίδιο το παιδί από όταν βρίσκεται ακόμα στηνContinue Reading
ΕΣΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΝΑ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ… «Μαμά… είμαι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Μη σε βαραίνει η σκέψη ότι μπορεί να μη καταλαβαίνω, να μην έχω σκέψεις, όνειρα ή κάποιο ταλέντο σανContinue Reading
Ποιος θα μας το έλεγε ότι η Ελλάδα μας, η χώρα του φωτός και της δημιουργίας, θα γινόταν πόλος έλξης καταστροφικών συνεπειών τα τελευταία χρόνια! Μοιάζει με σκιερό εφιάλτη, ο τρόπος που τα προβλήματα μαστιγώνουν τη χώρα μας. Από τον πύρινο εφιάλτη, στις φονικές πλημμύρες και μέσα από χιλιάδες απανωτάContinue Reading
Μάγκα μου ξεπροβάλει μπροστά σου και στα δικά σου μάτια απομονώνεται η δική της αγγελική όψη, αφήνοντας τον περίγυρο να κινείται σε αργούς ρυθμούς, που θυμίζουν slow motion κάποιας ταινίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο προσωρινός σου έρωτας, που δεν είναι άλλος από τον πολύτιμο ενθουσιασμό σου, έχει έρθει μπροστάContinue Reading
Εκεί που οι ματιές συναντιούνται. Εκεί να έρθεις να με βρεις. Έλα να μιλήσουμε για απωθημένα. Από εκείνα, που δύσκολα ξεπερνιούνται. Στροβιλίζουν μερόνυχτα στο μυαλό σου και είναι μία διαφορετική μορφή καψούρας. Έλα να σιγοψιθυρίσουμε το πόσο αμαρτωλά, γλυκά και βασανιστικά, ξεκλέβουν από μέσα σου το σκίρτημα της προσμονής. ΌσοςContinue Reading
Στο είχα πει «Κάποτε θα ξαναβρεθούμε…» κι εσύ κράτησες τα τελευταία λόγια μου σαν παρηγοριά στη μοναξιά που θα ακολουθούσε μέχρι την επόμενη συνάντηση μας. Τον λένε Γιώργο και η ζωή μας είχε κανονίσει ένα τελευταίο προγραμματισμένο ραντεβού, δέκα χρόνια μετά τη γνωριμία μας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια οιContinue Reading
Οι όρκοι αγάπης είναι βαρύ φορτίο, που θέτουν όρια υψηλών προδιαγραφών. Οι σιωπές είναι ακόμα βαρύτερο, που καταπιάνονται μέσα από υγρά βλέμματα την ώρα που το τέλος έρχεται αναπάντεχα. Δύσκολο να απομονώσω τις στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί. Γιατί με στιγμές μοιάζουν όλες οι αναμνήσεις μας μέσα σε αυτή την αιωνιότητα.Continue Reading