Εκείνο το χάρτινο καραβάκι που έχεις στο κομοδίνο σου, σου θυμίζει τα ταξίδια που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες. Τα λιμάνια εκείνα που αποζητούσες, αλλά επέλεξες να μην αποβιβαστείς. Φοβήθηκες το άγνωστο, το τι θα συναντήσεις. Τους επιβάτες που σε επισκέφτηκαν. Κάτι σου πήραν, κάτι σου άφησαν. Τη σωσίβια Διαβάστε περισσότερα…
Πόσες φορές δεν έχουμε μπει σε αδιέξοδες, σε καταδικασμένες απ’ την αρχή σχέσεις; Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει επιλογές, ενώ γνωρίζαμε εκ των προτέρων πόσο λάθος ήταν; Πόσες φορές δεν επιλέξαμε αυτό, που ξέραμε απ’ την πρώτη στιγμή πως θα έχει άσχημη κατάληξη; Τον βλέπεις τον τοίχο. Στέκεται εκεί, ολόρθος Διαβάστε περισσότερα…
«Άφησε τον από την αγκαλιά, για να μην ζητάει συνέχεια και κρέμεται από πάνω σου» «Μην του κάνεις τα χατίρια, για να μην γίνει κακομαθημένο» «Τιμώρησε τον, για να μάθει πως πρέπει να συμπεριφέρεται έξω» Εκφράσεις που δηλώνουν μια δράση που πρέπει να κάνουμε σήμερα, με σκοπό να έχουμε ένα Διαβάστε περισσότερα…
Σαν χτες μου φαίνεται, που ήσουν μικρός και σε κρατούσα στο ποδήλατο κι εσύ μου έλεγες «Δεν μπορώ! Θα πέσω!». Σαν χτες μου φαίνεται, που σε άκουγα να μου λες «Φοβάμαι! Δεν μπορώ να κολυμπήσω!» κι εγώ ήμουν δίπλα σου να σε ενθαρρύνω, να σου δίνω κουράγιο, να σε μαθαίνω Διαβάστε περισσότερα…
Φάρος. Στέκεται αγέρωχος και επιβλητικός, διαχέοντας το φως του σε στεριά και θάλασσα. Το σκορπίζει απλόχερα, χαράσσοντας τη διαδρομή στα διερχόμενα καΐκια. Άλλοτε τα περισώζει από το έλεος της καταιγίδας, του τυφώνα και των αγέρηδων και άλλοτε τους δείχνει απλά το λιμάνι για να αράξουν, να καταφύγουν και να ξαποστάσουν… Διαβάστε περισσότερα…
Ναι ναι, το να ακούς «καλό χειμώνα» αρχές Σεπτέμβρη είναι κάπως… αλλά το φθινοπωράκι το καημένο, το έχουμε παραμελημένο! Γι’ αυτό σου δίνω 5 λόγους, για να χαρείς που αποχαιρετάς το καλοκαίρι. Μπορείς επιτέλους να φας! Το Φθινόπωρο δεν χρειάζεται να λιμοκτονείς, φάε κάτι παραπάνω, μην αγχώνεσαι το μαγιό πλέον Διαβάστε περισσότερα…
Μπορεί κάθε μέρα να νιώθεις πως όλα παραμένουν τόσο στάσιμα που σε πνίγουν κι όταν αλλάζουν, να είναι πάντα προς το χειρότερο. Μπορεί οι στιγμές που νιώθεις να πιέζεσαι, να αυξάνονται επικίνδυνα. Μπορεί να αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σ’ ένα σκοτεινό τούνελ, την άκρη του οποίου, αυτή στην οποία βρίσκεται το Διαβάστε περισσότερα…
Σε παρατηρώ… Κοινωνικός, δραστήριος, η ψυχή της παρέας. Φιλεύσπλαχνος, βοηθάς όποιον έχει ανάγκη, μέσα σε όλα. Όλοι σε αποζητούν και διεκδικούν μια θέση δίπλα σου. Θέλεις να σώσεις τον κόσμο! Ορθώνεις το ανάστημά σου και φωνάζεις με πυγμή! Με τα λόγια σου, με τις πράξεις σου, με όλο σου το Διαβάστε περισσότερα…
Υπάρχει αλήθεια κάτι, που μπορεί να σε κάνει πιο έξαλλο απ’ την αδικία; Υπάρχει κάτι πιο εξοργιστικό απ’ το να σε βλέπεις ανθρώπους να αδικούν; Υπάρχει κάτι πιο χυδαίο απ’ το να αδικούνται κάποιοι, με μόνο σκοπό το κέρδος ή την ικανοποίηση ενός αρρωστημένου «εγώ», κάποιων άλλων; Νομίζω πως οι Διαβάστε περισσότερα…
Άραγε πόσα καλοκαίρια και πόσους χειμώνες άφησες να ξεγλιστρήσουν μέσα από τα χέρια σου, για τα θέλω των άλλων; Πασχίζεις συνεχώς και αγωνιάς, παλεύεις το θεριό της καθημερινότητας με νύχια και με δόντια, προσδοκώντας να βγάλεις εις πέρας άλλη μια μέρα στην πλάτη σου, φτάνοντας κάποια στιγμή στο τέρμα της Διαβάστε περισσότερα…
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, απ’ αυτούς τους ταπεινούς, τους σχεδόν αθόρυβους, που πετυχαίνουν τους στόχους τους σιωπηλά και χωρίς ίχνος έπαρσης. Που κάθε τι που επιτυγχάνουν, δεν γίνεται πρωτοσέλιδο, ούτε πολύχρωμο στάτους στο Facebook. «Τα βαθύτερα ποτάμια ρέουν σιωπηλά» λέει μια ιαπωνική παροιμία, συνοψίζοντας σε λίγες λέξεις, το πόσο ταπεινά κινούνται Διαβάστε περισσότερα…
Αγαπημένε μου, δεν ξέρω αν μπέρδεψες τα παραμύθια ή αν επέλεξες να με επισκεφθείς. Προσπαθώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου, την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας. Την επιδίωξες εσύ ή σε προκάλεσα εγώ με κάποιο νεύμα μου; Θυμάμαι ότι στο άκουσμά της ανακοίνωσης της επίσκεψής σου, παρέλυσα. Η στιγμή της Διαβάστε περισσότερα…