Αραχνοΰφαντα τα λόγια, που σου επέτρεπαν να ταξιδεύεις στον ονειρικό κόσμο της προσδοκίας και της μεταμέλειας. Να συγχωρείς, να ελπίζεις και να ξαναπροσπαθείς. Μεταξένιες εκείνες οι λέξεις, που σου περιέπλεξαν τη φαντασία με την πραγματικότητα. Ζωή χαμένη σε στιγμές περασμένες, χωρίς επιστροφή. Συνήθιζες να τα σπρώχνεις όλα κάτω από το Διαβάστε περισσότερα…
Χιλιάδες γυναίκες περνάνε την πόρτα μιας μαιευτικής κλινικής, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους. Αλήθεια, πόσες γυναίκες μπαίνουν σε μια τέτοια κλινική και για πόσους διαφορετικούς λόγους; Υπάρχουν γυναίκες, που περιμένουν με αγωνία να κρατήσουν το μωρό τους στα χέρια τους κι άλλες που φεύγουν με αδειανή την Διαβάστε περισσότερα…
Αγαπημένε μου εαυτέ καλημέρα… ήθελα απλά να σου πω, πόσο σε αγαπώ και πόσο μου έχεις λείψει. Θέλω να σου ζητήσω ταπεινά συγνώμη, για όλες τις φορές που σε άφησα μόνη. Τις στιγμές εκείνες, που με χρειαζόσουν πιο πολύ. Για όλες εκείνες τις φορές που σε παραμέλησα, που δεν συνειδητοποίησα Διαβάστε περισσότερα…
Ποτέ δεν μου άρεσε ο κυνισμός, η μάζα, οι πολλοί… Υποκρισία, προσωπεία, συμφέρον, οχλαγωγία, επικρίσεις, διακρίσεις… Πάντα είχα ένα δικό μου κομμάτι ουρανό, που πήγαινα όταν ήθελα να ξεφύγω, να με βρω… Μια ασυμβίβαστη ονειροπόλα, που έλπιζε στον κόσμο που είχα φανταστεί! Ίσως μια ουτοπία, ένα όνειρο απατηλό, αλλά είναι Διαβάστε περισσότερα…
Ξύπνησα κακόκεφη σήμερα. Ίσως είναι η κούραση των τελευταίων ημερών, χρόνων πες καλύτερα, ίσως είναι και αυτές οι επίμονες σκέψεις που έρχονται απρόσκλητα κάθε βράδυ και δεν αφήνουν το μυαλό και το σώμα να ξεκουραστούν. Τουλάχιστον ο ήλιος είναι στην θέση του, χαρίζοντας το φως του και την ζεστασιά του Διαβάστε περισσότερα…
Πίσω από το σκληρό παρουσιαστικό, κρύβεται μια ευαίσθητη ψυχή! Πίσω από την επιβλητική αυτή μορφή, είναι μια βαθιά πληγή που αιμορραγεί! Υπάρχει ένα μικρό αγόρι, που θέλει να ξεκουραστεί, να παίξει, να χαρεί, να ταξιδέψει, να αφεθεί! Υπάρχει μια ψυχή που χρειάζεται απεριόριστη αγκαλιά, να τη σεβαστούν, να την νοιαστούν! Διαβάστε περισσότερα…
Θέλω να φύγω… Ν’ ανοίξω τα πολυπόθητα φτερά και να πετάξω μακριά! Να αρμενίσω την θάλασσα, την γη, τους απόκρημνους βράχους και την χαραυγή. Να νιώσω τον αέρα να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να αναπνεύσω ελευθερία και καθαρότητα μαζί. Να ξεπλύνω τον βούρκο από μέσα μου, να μπει καθάριο Διαβάστε περισσότερα…
Χρόνια τώρα, περαστική ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους. Θαμμένα θέλω, αναρίθμητα πρέπει και καταπιεσμένες επιθυμίες. Μια καθημερινή φυλακή, προσκυνώντας τους δήθεν φίλους και συγγενείς. Συμβιβασμένη σε μια ζωή που δεν σου ανήκει, που δεν υπάρχεις πουθενά ουσιαστικά εσύ. Θέλει δύναμη να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά έχει συμβεί και να αφεθείς να Διαβάστε περισσότερα…
Εκείνο το χάρτινο καραβάκι που έχεις στο κομοδίνο σου, σου θυμίζει τα ταξίδια που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες. Τα λιμάνια εκείνα που αποζητούσες, αλλά επέλεξες να μην αποβιβαστείς. Φοβήθηκες το άγνωστο, το τι θα συναντήσεις. Τους επιβάτες που σε επισκέφτηκαν. Κάτι σου πήραν, κάτι σου άφησαν. Τη σωσίβια Διαβάστε περισσότερα…
Πόσες φορές δεν έχουμε μπει σε αδιέξοδες, σε καταδικασμένες απ’ την αρχή σχέσεις; Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει επιλογές, ενώ γνωρίζαμε εκ των προτέρων πόσο λάθος ήταν; Πόσες φορές δεν επιλέξαμε αυτό, που ξέραμε απ’ την πρώτη στιγμή πως θα έχει άσχημη κατάληξη; Τον βλέπεις τον τοίχο. Στέκεται εκεί, ολόρθος Διαβάστε περισσότερα…
Φάρος. Στέκεται αγέρωχος και επιβλητικός, διαχέοντας το φως του σε στεριά και θάλασσα. Το σκορπίζει απλόχερα, χαράσσοντας τη διαδρομή στα διερχόμενα καΐκια. Άλλοτε τα περισώζει από το έλεος της καταιγίδας, του τυφώνα και των αγέρηδων και άλλοτε τους δείχνει απλά το λιμάνι για να αράξουν, να καταφύγουν και να ξαποστάσουν… Διαβάστε περισσότερα…
Ναι ναι, το να ακούς «καλό χειμώνα» αρχές Σεπτέμβρη είναι κάπως… αλλά το φθινοπωράκι το καημένο, το έχουμε παραμελημένο! Γι’ αυτό σου δίνω 5 λόγους, για να χαρείς που αποχαιρετάς το καλοκαίρι. Μπορείς επιτέλους να φας! Το Φθινόπωρο δεν χρειάζεται να λιμοκτονείς, φάε κάτι παραπάνω, μην αγχώνεσαι το μαγιό πλέον Διαβάστε περισσότερα…