Ένα συνηθισμένο πρωινό όπως όλα τα άλλα … -Γιάννη, ντύσου, πρέπει να φύγουμε! Κλάματα ακούγονται, το απότομο πρωινό ξύπνημα μάλλον. Προσπαθώ να κάνω πως δεν ακούω, ντύνομαι γρήγορα. Σε πέντε λεπτά πρέπει να φύγουμε, αλλιώς η κίνηση στους δρόμους θα είναι απερίγραπτη και μόνο ένα σούπερ διαστημικό όχημα θα με Διαβάστε περισσότερα…
Και όμως… υπάρχουν οι γυναίκες εκείνες που πετούν στην κυριολεξία σε έβδομους ουρανούς. Φοράνε το πιο ωραίο τους χαμόγελο, ξεχνάνε αυτά που τους κρατάνε στη γη και ετοιμάζονται να πετάξουν ψηλά, αφήνοντας όλα αυτά που τους δεσμεύουν στο έδαφος. Και εκεί, κρύβονται πίσω από τα σύννεφα, ατενίζοντας τον κόσμο και Διαβάστε περισσότερα…
“Να κοιτάς το σπιτάκι σου και τη δουλίτσα σου…” αηδιαστικά υποκοριστικά που ψαλίδιζαν σιγά σιγά τα φτερά μου. Αυτά τα φτερά που μου είχαν ορκιστεί πως δεν είχα. Τι κι αν τα έβλεπα κάθε που κοιταζόμουν στον καθρέφτη; “Δεν υπάρχει τίποτα!” μου ούρλιαζαν, μέχρι που μ’ έπεισαν… Μ’ έπεισαν πως Διαβάστε περισσότερα…
Χρόνια τώρα κτίζω το κάστρο μου πέτρα πέτρα, σπιθαμή προς σπιθαμή. Κάθε τούβλο ατελείωτος χρόνος και προσπάθεια. Πόνος, κόπος, υπομονή… Τα χέρια μου ρόζιασαν και η ψυχή μου κατά καιρούς αιμορραγεί. Κατά ένα μεγάλος μέρος είναι έτοιμο, η συντήρηση όμως συνεχής. Μπαίνουν, βγαίνουν, σπάνε, λερώνουν… Τα χρόνια πέρασαν και εγώ Διαβάστε περισσότερα…
Σκοτάδι. Σκοτάδι και μια θάλασσα φουρτουνιασμένη. Τα κύματά της να χτυπούν με λύσσα στους βράχους κι η βροχή να πέφτει με ορμή και ν’ ανοίγει πληγές με κάθε σταγόνα της. Ερημιά. Ερημιά κι εσύ μονάχος μεσοπέλαγα. Καμία σανίδα σωτηρίας, κανένα σωσίβιο, κανένα σημάδι πως θα κοπάσει ο αέρας, πως θα Διαβάστε περισσότερα…
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι πια ιλιγγιώδεις, οι υποχρεώσεις πολλές και μερικές φορές δυσβάσταχτες. Ο ελεύθερος χρόνος λιγοστός. Ένας συνεχής αγώνας εξασφάλισης για τα προς το ζην, της διεκπεραίωσης των ευθυνών που μας έχουν ανατεθεί και μια προσπάθεια εκπλήρωσης των επιθυμιών και των στόχων μας. Ασφυκτικά απορροφημένοι στο φαύλο κύκλο Διαβάστε περισσότερα…
Δεν πρέπει να ξεχνάει μία γυναίκα, εκείνες τις στιγμές στις οποίες η καρδιά της ήταν κομματιασμένη. Εκείνες ήταν οι ώρες όπου μάζεψε τα κομμάτια της και έγινε πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά. Δεν πρέπει να ξεχνάει μία γυναίκα, τις ώρες εκείνες που κοίταζε το παράθυρο δίχως να περιμένει κανέναν, Διαβάστε περισσότερα…
Πολύχρωμα φώτα, χαρούμενες μουσικές, δυνατά γέλια. Σφιχτές αγκαλιές, εγκάρδια αγγίγματα και φιλιά. Πόσο πιο όμορφα δεν είναι όλα τις γιορτές; Κι όμως… μέσα σ’ όλους αυτούς τους ήχους και τα χρώματα, πόσοι άνθρωποι δεν είναι χαμογελαστοί! Πόσοι άνθρωποι, προσπαθούν να φορέσουν τη μάσκα του χαρούμενου, για να κρύψουν τη θλίψη, Διαβάστε περισσότερα…
Η καταστροφή του περιβάλλοντος, είναι το μείζον θέμα της εποχής. Οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η τρύπα του όζοντος, η μόλυνση του νερού και η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι από τα κυριότερα προβλήματα στα όποια επιστήμονες και πολιτικοί σε παγκόσμιο επίπεδο, επιβάλλεται να βρούνε λύσεις άμεσα. Τα ακραία καιρικά Διαβάστε περισσότερα…
Είναι κουκλάρα, γυναικάρα, κορμάρα (και άλλα πολλά που δεν μπορώ να αναφέρω διότι δεν είναι κομψά 😛 ) και έχει καταφέρει κάτι σημαντικό, κάτι που έχουν καταφέρει λίγοι σταρ του Hollygood! Είναι αγαπητή σε όλους τους ανθρώπους, σου δημιουργεί μία οικειότητα. Μία οικειότητα στην οποία μπορείς να τη φανταστείς με Διαβάστε περισσότερα…
Πόσα σοκάκια σκοτεινά και πόσοι άνθρωποι χαμένοι στα μονοπάτια τους! Κάτω από τον αχνό φωτισμό των στύλων, κρύβουν τα θλιμμένα τους πρόσωπα, ψάχνοντας το νόημα για τη δική τους διαδρομή. Τα βήματα βαριά και μακρόσυρτα, η ανάσα ψυχρή από το κρύο της απουσίας του φωτός και το χιλιοφθαρμένο παλτό σφιχτά Διαβάστε περισσότερα…
Μελαγχολικός Νοέμβρης… το καλοκαίρι κράτησε πεισματικά τα ηνία της διαδοχής. Άργησε να έρθει φέτος ο χειμώνας. Πρακτικά, γιατί εσωτερικά πάει καιρός που έχει φωλιάσει για τα καλά μες τη ψυχή σου. Είχες σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τα όρια, τις γραμμές, τις σκέψεις, τις προσδοκίες και τους στόχους σου και εισχώρησες Διαβάστε περισσότερα…