Παθιάζομαι με ό,τι μου φτιάχνει το μυαλό. Πέφτω με τα μούτρα και δεν με νοιάζει αν τα σπάσω. Η φλόγα μου είναι τόσο δυνατή, που μπορεί να με κάψει ολοσχερώς και να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου. Σε λατρεύω και σε έχω τόσο ψηλά, που κανένας δεν μπορεί να φτάσει για να σε ρίξει. Ακόμα και αν εσύ ο ίδιος κάνεις βουτιά στο κενό, θα γίνω αλεξίπτωτο για να σε σώσω, αρκεί να μου κρατάς αυτή την τρέλα ζωντανή, να βλέπω τον έρωτά σου να γίνεται χείμαρρος, που στο πέρασμά του σαρώνει τα πάντα. Όλη μου την ζωή αλλάζω, όλο μου το είναι δίνω σε έναν έρωτα που βγαίνει μπροστά σαν ασπίδα σε κάθε εμπόδιο.
Αν με πληγώσεις μία, θα σε συγχωρέσω, γιατί έτσι είναι ο έρωτας, ύπουλος… Εκεί που του δίνεσαι ολοκληρωτικά, σε χτυπάει πισώπλατα. Είναι κομμάτι της γλυκόπικρης ύπαρξής του. Αν με ξενερώσεις όμως, εκεί τελείωσες, εκεί έπεσες από τον θρόνο σου και εγώ δεν θα σε σώσω αυτή την φορά, γιατί εσύ με τσάκισες, τρύπησες το αλεξίπτωτό σου. Θα σε αφήσω να γκρεμιστείς, θα δεις πώς καταρρέουν τα συναισθήματα σαν χάρτινοι πύργοι. Όταν το ξενέρωμα νικήσει τον έρωτά μου, μην πας να ξαναρίξεις βέλη, πάει, πέταξε το πουλάκι, δεν το πιάνεις.
Mary R