Πονάς… Κλαις… Πληγώθηκες… Και; Τι έκανες για να το αποφύγεις; Τίποτα! Το ένστικτό σου το έλεγε, στο φώναζε, εσύ έκλεισες τα αυτιά σου λες και πέρναγες από τις σειρήνες! Μα, αυτές ήταν. Αλλά εσύ για μία ακόμη φορά δεν αφουγκράστηκες αυτό που σου έλεγε: “Τρέξε μακριά! Άνοιξε τα μάτια της ψυχής σου και δες!”. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, που αυτό που επιδιώκουν είναι να πληγώνουν. Λες και όλη τους η ζωή βασίζεται σε αυτό και μετράνε την επιτυχία τους μέσα από την δυστυχία που προκαλούν στους άλλους. Άνθρωποι κομπλεξικοί, χειριστικοί ρουφάνε όλη την θετική ενέργεια των άλλων και την μετατρέπουν σε μία σκοτεινή, άμορφη, μαύρη σκιά.
Καλά, θα μου πεις “Τώρα τι κάνουμε;”… Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Άνοιξε τα παράθυρα, να μπει φως! Βάλε δυνατά την αγαπημένη σου μουσική! Όσο πιο δυνατή, τόσο πιο καλά. Δεν θα χρειαστεί να σκέφτεσαι όσο θα τραγουδάς. Στείλε ένα μήνυμα στους ανθρώπους που αγαπάς ή τηλεφώνησέ τους! Όσο πιο κοντά σου τους αισθάνεσαι, τόσο καλύτερα. Οι δικοί μας άνθρωποι είναι το σωσίβιό μας, όταν βουλιάζουμε. Πήγαινε μία βόλτα στην θάλασσα! Άφησέ την να σου τραγουδήσει όπως μόνο εκείνη μπορεί! Πες της όλα αυτά που σε πονάνε και σε ματώνουν. Γιατί αυτή ξέρει… Κοντά της θα σου περάσουν όλα! Η θάλασσα είναι γιατρικό για την καρδιά, την ψυχή και το νου σου. Και αφού θα τα πείτε τα μυστικά σας, κάτσε εκεί να την κοιτάς και να χάνεσαι.
Αν θες, ντύσε με όποια μελωδία θέλεις το τοπίο απέναντί σου. Αν θες, κλάψε κιόλας. Με τα δάκρυα πλένονται η ψυχή και τα μάτια. Και όταν η νύχτα είναι βαθιά, πήγαινε σε ένα ψηλό σημείο και κοίτα την πόλη από ψηλά. Πόσο όμορφη φαντάζει! Πόσο όμορφα την ντύνουν και την στολίζουν τα φώτα! Όταν αδειάσεις τελείως, θα είσαι έτοιμος. Γύρνα στο σπίτι σου, το καταφύγιό σου και αποφάσισε τι θέλεις να γράψεις στην νέα σελίδα της επόμενης μέρας… Γίνε εσύ αυτός που θα αποφασίσει, κανείς άλλος. Διεκδικώντας μόνο αυτά που σου αξίζουν και τίποτα λιγότερο. Η ζωή είναι μικρή, αλλά θέλει μεγάλες αποφάσεις!
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella