Αυτά τα υπέροχα φιλιά σου, δεν θα τα χορτάσω ποτέ. Πάντα θα έχω την ανάγκη να τα γεύομαι ξανά και ξανά. Να παίζω με την γλώσσα σου και να την νικάω. Να σε αφήνω να με νικάς. Να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους, να βγάζω φτερά και να πετάω. Να πετάω τόσο μακριά, που να χάνω κάθε αίσθηση με τον χρόνο και τον τόπο. Κι αυτά τα χείλη σου… να τα θέλω κολλημένα πάνω μου και το κορμί σου ενωμένο με το δικό μου. Θέλω τα χέρια σου να με χαϊδεύουν ασταμάτητα. Μόνο αυτό φωνάζω από μέσα μου όταν με φιλάς “Σε παρακαλώ. μην σταματάς!”. Να σου δίνομαι απόλυτα και ολοκληρωτικά. Κι όλο το είναι μου να γίνεται δικό σου. Κι έτσι να έρχεται η πλήρης απελευθέρωση. Χωρίς ταμπού και ενδοιασμούς.
Γιατί μαζί σου είναι όλα διαφορετικά, γιατί σου δίνομαι επειδή σε αγαπάω. Κι ας ξέρω κάθε φορά πως αυτή μπορεί να είναι και η τελευταία. Κι ας σφίγγεται η καρδιά μου τόσο πολύ που να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Κι ας ξέρω πως μόλις φύγεις, εγώ πάλι θα μαζεύω τα κομμάτια μου. Και πάλι θα πολεμάω με τους δαίμονες μου, άλλοτε κερδίζοντας κι άλλοτε χάνοντας την μάχη, άλλοτε γελώντας κι άλλοτε κλαίγοντας. Κι όσο και να λένε πως η αγάπη δεν πονάει, εγώ ξέρω πως πονάει, νιώθω τον πόνο αυτό σε κάθε κύτταρο του κορμιού μου, χωρίς λύτρωση και έλεος. Και μόνο όταν σε βλέπω, το ξεπερνώ. Μόνο όταν σε βλέπω, θεραπεύομαι. Όσο πολύ και αν πονώ, δεν σταματώ να σ’ αγαπώ και ξανά να σ’ ερωτεύομαι.
Ilona