Για παράδειγμα… η φράση που εγώ λατρεύω κι εσύ μισείς!

Δεν ξέρω αν περνά τοιουτοτρόπως στο DNA μας το παράδειγμα από γενιά σε γενιά, δεν ξέρω αν έχουμε φάει τόση πλύση εγκεφάλου επίσης από την κούνια μας από γονείς με τη σύγκριση.. Ως παιδιά, μέχρι και την ενηλικίωση, είμαστε όλοι αντιδραστικοί. Μεγαλώνοντας ωστόσο, αρχίζουμε ασυναίσθητα πολλές φορές και οι ίδιοι να κοιτάμε γύρω μας, να κάνουμε συγκρίσεις, να παίρνουμε ενθάρρυνση από το καλό παράδειγμα ή εύσημα όταν δεν μοιάζουμε με το κακό. Εμπνεόμαστε από παραδειγματικές συμπεριφορές, ριγούμε από παραδειγματικές πράξεις και παύει να ενοχλεί τόσο η φράση “για παράδειγμα”, τουλάχιστον αν έχεις ωριμάσει συναισθηματικά.

Ναι… πού το κακό να σου φέρω ένα παράδειγμα που μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις ή σε σωστότερο δρόμο; Πού το μεμπτό να προσπαθήσω να δείξω και να αποδείξω το δίκιο αν σε εμπνεύσω με άλλους ανθρώπους; Κι όμως αυτό το μισείς, γιατί απλά μέσα σου είσαι ένας έφηβος που ζει για την αντίδραση. Έξω σου ένα κακομαθημένο παιδί που πήρε λάθος το μήνυμα της αγάπης. Γενικά μάλλον ένας ενήλικας με συμπλέγματα πάσης φύσεως, που ξέρει ότι δεν υπερτερεί σε καμία σύγκριση. Φαύλος κύκλος. Όσο είσαι λάθος τόσο αναγκάζομαι να υποδεικνύω παραδείγματα κι άλλο τόσο δαιμονίζεσαι και φέρεσαι χειρότερα. Φαύλος κύκλος. Όσο βλέπω ότι αντιδράς σα μαθητούδι που με βλέπει σα δασκάλα, τόσο πεισμώνω να σε διορθώσω. Και θυσιάζεται η αγάπη, μπαίνοντας στην άκρη κι αφήνοντας εγωισμό, ξενέρωμα, συνήθεια και θυμό να πάρουν τα ηνία.