Κλείσε το μάτι στην ζωή! Αντίο και γειά σας σε ό,τι σε βαραίνει!

Μπούχτισες, κουράστηκες, βαρέθηκες να είσαι πάντα εκεί για όλους και για το κάθε τι που για να λειτουργήσει χρειάζεται την δική σου ενέργεια. Το καταλαβαίνω!
Υποχρεώσεις, εργασία, οικογένεια, παιδιά, κοινωνική ζωή, γονείς και τα λοιπά και τα λοιπά… κι όλοι αυτοί οι ρόλοι που σε κυνηγούν καθημερινά να ανταποκριθείς επάξια.
Κι όλοι φωνάζουν ένα όνομα… το δικό σου! Και λες, όχι δεν θέλω άλλο! Δεν θα πάρω!
Άκου λοιπόν πως έχει η κατάσταση…
Μιας και το όνομά σου δεν σου φταίει, σίγουρα δεν πρέπει να σου φταίνε κι οι άλλοι!
Ο κάθε άλλος είναι αυτός που είναι και να δεχτείς ότι δεν θα αλλάξει! Όμως εσύ, μπορείς!
Λέγεται οριοθέτηση. Και μην σε πιάνει πανικός! Το να βάζεις όρια σε όλες τις σχέσεις σου, δημιουργεί τις συνθήκες που θα σε κάνουν πιο ασφαλή!
Σε ένα οριοθετημένο περιβάλλον, όλα είναι ξεκάθαρα και χρειάζεται η συναίνεση του καθενός για να προχωρήσει και να υπάρχει μια σωστή επικοινωνία.

Γιατί όμως φοβόμαστε να βάζουμε όρια;
Α. Ίσως γιατί από μικρή ηλικία, δεν γνωρίζαμε κι εμείς την οριοθέτηση από τους γονείς μας.
Β. Από φόβο μήπως έτσι απομακρυνθούν οι άλλοι γύρω μας ή μήπως τους πληγώσουμε ή τυχόν συγκρουστούμε.
Γ. Λόγω λανθασμένων προτύπων για τις σχέσεις γενικά.
Δ. Πιθανόν εξαιτίας μιας έμφυτης τάσης κυριαρχίας μας πάνω στους άλλους και δυσκολία αποδοχής των ορίων και του άλλου.

Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι:
Α. Να δηλώσουμε ήρεμα και ξεκάθαρα τις προθέσεις και τα θέλω μας.
Β. Να ακούμε προσεκτικά (ενεργητική ακρόαση) και την άλλη πλευρά και τα ζητούμενά της.
Γ. Διάλογος και σεβασμός για μια ήρεμη συζήτηση και διάθεση για εύρεση μιας χρυσής τομής και λύσης.