Μέρα με τη μέρα η καρδιά μου ανθίζει, αναγεννιέται και μυρίζει σαν το εκατοντάφυλλο τριαντάφυλλο. Σαν το τριαντάφυλλο εκείνο, που παρομοιάζεται ως ο βασιλιάς των λουλουδιών. Λέγεται γι’ αυτό το συγκεκριμένο λουλούδι, πως ένα άρωμα αν δεν έχει τριαντάφυλλο, είναι σαν τον έρωτα χωρίς φιλιά. Έτσι κι εγώ νιώθω η βασίλισσά σου, που περιμένω με ανυπομονησία, με αδημονία τα φιλιά σου. Μέρα με τη μέρα η καρδιά μου σε αναζητά και της λείπεις όλο και πιο πολύ. Όταν την πλησιάζεις καίει σαν φλόγα, σαν κερί αναμμένο που περιμένει με μεγάλη καρτερικότητα να φανείς. Όμως όσο αργείς να φανείς, το κρύο στην καρδιά, δεν αργεί να εμφανιστεί και να παγώσει κάθε σημείο της, κάθε πτυχή της.
Μέρα με τη μέρα ψάχνω απεγνωσμένα τα φιλιά σου και μετράω τα δευτερόλεπτα μέχρι να ξαναβρεθώ στην αγκαλιά σου. Μα κάθε μέρα όμως φοβάμαι όλο και πιο πολύ μην χαθεί αυτή η μαγεία και χαθείς κάποια στιγμή… Είναι ο φόβος, είναι η ανασφάλεια, είναι ο εγωισμός, που δεν με αφήνει να χαρώ τη κάθε στιγμή, το κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου. Θα κατατροπωθεί το εγώ, μονάχα όταν επιτρέψουμε στην αγάπη μας να ανθίσει. Προσπαθώ μάταια να κατευνάσω τον ενθουσιασμό μου, μα ξέρω βαθιά μέσα μου, ότι θέλω να αφεθώ σε αυτή την αγάπη. Θυμάμαι τα λόγια σου «Θέλω στην αγκαλιά σου να χωθώ και να κοιμηθώ» κι εγώ να σε κοιτώ με νάζι και να σου λέω τρυφερά νωρίς το πρωί «ξημέρωσε αγάπη!».
Joanna Sou