Το μέτριο λένε είναι ωραίο ή έστω αποδεκτό, μόνο για τον καφέ μας. Οι σχέσεις και ειδικά τα συναισθήματα, δεν πρέπει να έχουν άλλο επίπεδο από το μάξιμουμ. Τουλάχιστον έτσι το νοιώθω και το αντιλαμβάνομαι εγώ κι έτσι λειτουργώ. Ναι, όλα πολύ ρε μάγκα… αν θες κι αν μπορείς. Εάν δεν είναι πολύ, δε θέλω καθόλου, διότι δεν έχει νόημα. Όλα πολύ για να μπορώ να πω ότι άξιζε ακόμη κι αν χάσω. Όλα πολύ για να μην κάνω δεύτερες σκέψεις όταν κάτι στραβώνει, αλλά να παλεύω με όλη μου τη δύναμη. Όλα στο τέρμα για να αξίζει κάθε θυσία, κάθε ανοχή κι αντοχή, κάθε δάκρυ, άσχετα αν έτρεξε ή όχι…
Όλα στο max, επειδή το τομάρι μου έχει τραβήξει πολλά και δεν το πουλάω στις εκπτώσεις πλέον. Δε με νοιάζει καθόλου αν θα έπρεπε να μπει η λογική τώρα που δεν είμαστε παιδιά. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτώ τίποτα έτσι, όταν μιλάμε για ψυχή κι ένα κορμί που ως επέκτασή της, αποζητά φτερά. Άλλωστε όλα ή τίποτα δεν είναι μόνο απαίτηση… είναι πρώτα ό,τι προσφέρω. Όχι, δεν είναι επιλογή, αλλά μονόδρομος. Έτσι γεννήθηκα! Αυτό που σίγουρα άλλαξε, είναι οι όροι του παιχνιδιού και οι ρήτρες των συμβολαίων ζωής μου. Εάν δεν είναι πολύ λοιπόν, προτιμώ το καθόλου. Είναι γεμάτη συμβιβασμούς η ζωή, αλλά είναι τόσο σύντομη που τέτοιον συμβιβασμό δε θα τον σκεφτώ.
Ίσως κάποιος πει ότι και το όποιο τίμημα σε αυτήν την περίπτωση θα είναι αναλογικά πολύ. Μα όταν λέμε όλα πολύ, είναι σαφές πως στο πακέτο πάει και το όχι ευχάριστο κομμάτι. Γιατί να σε τρομάζει όμως αν είναι να νιώσεις τα υπέροχα με το παραμικρό κύτταρο; Τι λίγο και πολύ… ο πόνος είναι πόνος, αλλά η χαρά έχει σημασία σε τι ποσότητα θα τη βιώνεις. Κάνε με να αισθανθώ πώς είναι το πολύ για να έχω μέτρο σύγκρισης, για να είσαι μοναδική περίπτωση. Εγώ από πλευράς μου μπορώ να εγγυηθώ το πολύ και το πιο πολύ που δεν πήρες ποτέ, που δεν τόλμησες να ελπίζεις! Πίστεψέ με… μόνο έτσι έχει ουσία αυτό που λέγεται ζωή!
Θώμη Μπαλτσαβιά