Έκανε κρύο εκείνο το βράδυ, είχα χωθεί όλη μέσα στο παλτό μου όσο περπατούσαμε στα Λαδάδικα. Όσο ερωτική πόλη και αν είναι η Θεσσαλονίκη, ο Φλεβάρης μπήκε με άγριες διαθέσεις και ο χειμώνας σας είναι βαρύς, ειδικά για εμάς τους νότιους. Τελειώσαμε αργά από το συνέδριο, ήσουν κεντρικός ομιλητής, μιλούσες τόσο όμορφα, έμπλεκες με περίτεχνο τρόπο την επιστήμη με τις εφαρμογές της στην πραγματική ζωή, που την έκανες τόσο κατανοητή στο ευρύ κοινό και όλοι μαγεύτηκαν από τον λόγο σου. Μέσα σε αυτούς τους όλους, με τα μάτια μου να μην ξεκολλάνε από σένα, σχεδόν υπνωτισμένη, ήμουν και εγώ.
Αφού μιλήσαμε λίγο μετά το συνέδριο, ήρθε και η πρόταση! Πώς μου το είπες… να πάμε κάπου μακριά από όλο αυτό το στημένο που σου την δίνει στα νεύρα, αλλά αναγκαστικά αποτελείς μέρος του. Ήθελες να θυμηθούμε τα παλιά χρόνια στην Αθήνα, εγώ στο πρώτο έτος τότε και εσύ τελείωνες μεταπτυχιακό και θα γυρνούσες πίσω. Αχ, ωραία χρόνια! Φοιτητές ανέμελοι, χωρίς έννοιες και με όνειρα να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά τελικά γίναμε ίδιοι ο κόσμος που θέλαμε να αλλάξουμε.
Περπατήσαμε αρκετά στα σοκάκια της Θεσσαλονίκης, μέχρι να βρούμε το μπαράκι που μας αρέσει για το ποτό μας. Σε κοιτούσα καθώς έπινες το ποτό σου, τα λακκάκια σου με χαμηλό φωτισμό φαίνονται ακόμα πιο γοητευτικά. Σε άφηνα να μου μιλάς για τα κομμάτια της διάλεξης που ήθελαν περισσότερη ανάλυση, αλλά δεν αναφέρθηκες, γιατί θα ξέφευγε το θέμα, καθώς επίσης ήθελε και εξειδικευμένες γνώσεις που το ευρύ κοινό δεν είχε. Σε μένα όμως μπορούσες να μιλήσεις, αφού είχαμε το ίδιο πτυχίο – χωρίς τα διδακτορικά σου βέβαια- και αυτό ακριβώς σε γοήτευσε είπες, ο συνδυασμός μυαλού, φινέτσας και ομορφιάς. Πόσο σου άρεσε να καταλαβαίνει η γυναίκα απέναντι σου χωρίς να εξηγείς!
Γράφοντάς μου αποδείξεις θεωρημάτων, τύπους, την ιστορία πίσω από όλα αυτά και διαγράμματα πάνω σε χαρτοπετσέτες που ζητήσαμε από τον σερβιτόρο, σε ερωτεύτηκα. Ω, ναι! Ένιωσα αυτό το περίεργο σκίρτημα στην καρδιά, τελικά ερωτεύεσαι μυαλά. Δεν με ένοιαζε που εκείνο το βράδυ μας περνούσαν όλοι για δύο τρελούς που γράφανε υπό το φως των κινητών πάνω σε χαρτοπετσέτες ασυναρτησίες, για μένα ήταν αυτό που δεν φαντάστηκε κανείς, ένα από τα πιο ερωτικά βράδια της ζωής μου. Μπορεί να γύρισα μόνη στο ξενοδοχείο μου, αλλά τέτοιο εγκεφαλικό έρωτα δεν μου έκανε ποτέ κάποιος πριν από σένα… Ίσως τα ξαναπούμε, ίσως και όχι όπως είπαμε στο αεροδρόμιο που σε αποχαιρέτησα την επόμενη μέρα!
Mary R