Ζωή, το πολυτιμότερο δώρο σε αυτό το κόσμο. Θα μπορούσες να πεις, έτσι λίγο, για να το φιλοσοφήσεις… Ζωή, πότε γλυκιά και πότε πικρή. Ζωή, ένα εύθραυστο δώρο που το θεωρούμε δεδομένο. Πολλές φορές το πετάμε στα σκουπίδια. Πολλές φορές, μπαίνουμε σε μονοπάτια δυστυχίας, τρελών σκέψεων, ανικανοποίητων δράσεων, αποτυχημένων ενεργειών, που θες να σε οδηγήσουν στο γκρεμό. Περιπλέκουμε στα πόδια μας, με τα πλοκάμια της απελπισίας. Θεωρούμε πως η λύση είναι στη φυγή. Προτιμάμε να το βάλουμε στα πόδια, να αφήσουμε τον εαυτό μας να τραπεί σε άτακτη φυγή. Να οπισθοχωρήσουμε και να κλειστούμε στο καβούκι μας, αν μη τι άλλο στη καλύτερη περίπτωση… Όμως θα έπρεπε να την καλωσορίζουμε κι όχι να αρνούμαστε να τη ζήσουμε.
Διότι η ζωή θέλει τόλμη! Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν σε περιμένει. Τρέχεις απλά να την προλάβεις. Αν είσαι αδύναμος θα μείνεις πίσω, θα είσαι ο χαμένος, ο αποτυχημένος. Αν είσαι θαρραλέος, θα την προλάβεις και θα αναμετρηθείς μαζί της. Θα μάθεις, θα κουραστείς, θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα πονέσεις, θα αγαπήσεις… Χωρισμούς θα ζήσεις, αγαπημένα πρόσωπα θα χάσεις, αποτυχίες θα βιώσεις, αλλά και νέους ανθρώπους θα δημιουργήσεις. Το ξέρω πως η ζωή σου έχει δείξει λίγο παραπάνω το σκληρό της πρόσωπο. Ίσως και το πιο άγριο βλέμμα και τα πιο αιχμηρά δόντια της. Αλλά η ουσία είναι να βλέπεις καμιά φορά και το ποτήρι μισογεμάτο. Για να σου αντιστραφεί η αρνητική ενέργεια και σκέψη, καλό είναι να πιστεύεις και στο happy end.
Γιατί χωρίς και λίγο αισιοδοξία, πώς θα σου γυρίσει πίσω και λίγο θετική ενέργεια; Το παν είναι η πίστη μας, ότι στο τέλος θα νικήσουμε τα τέρατα του φόβου μας, που μας καταβροχθίζουν μέρα με τη μέρα. Το κυριότερο είναι να ζεις, να τολμάς να ζεις με νόημα και σκοπό, μη περιμένοντας ιδανικές συνθήκες χωρίς εμπόδια. Γιατί η ζωή στη τελική, έχει μια φανταστική ικανότητα να συνεχίζεται και ο άνθρωπος θέλοντας και μη, έχει μια φοβερή ικανότητα να προσαρμόζεται. Γιατί αν δεν το κάνει θα μείνει στα αζήτητα. «Δεύτερη ζωή δεν έχει» όπως λέει και ο Ελύτης.
Joanna Sou