Δε με θες λες. Μου τραγουδάς ότι με ξεπέρασες. Μου στέλνεις μηνύματα για να μου πεις ότι περνάς καλά. Περνάς καλά εκεί που είσαι; Κι όμως υποκρίνεσαι. Υποκρίνεσαι! Στο βάθος ξέρω πόσο πονάς. Πόσο πολύ θα ήθελες να έχεις λίγο χρόνο ακόμα μαζί μου. Πόσο πολύ θα ήθελες να ακούσεις την ανάσα μου στο αυτί σου. Πόσο πολύ θα ήθελες να νιώσεις τα χείλη μου επάνω στα δικά σου. Γιατί λες λοιπόν ότι με ξεπέρασες; Τι είμαι για να με ξεπεράσεις; Αρρώστια;
Μια φορά να με έπιανες να μου μιλούσες για όλα όσα νιώθεις ακόμη για μένα. Μια φορά να σε έβλεπα να κάνεις πράξη ότι θα πεις. Αλίμονο τις νύχτες που μου στέρησαν οι φθηνές δικαιολογίες σου. Αλήθεια αυτές μας κράτησαν μακριά. Οι φθηνές δικαιολογίες μας χώρισαν. Ξέρεις κάτι; Για μένα υπήρξες δειλός. Ναι, δειλός! Δεν σπατάλησες ούτε μια στιγμή από τον χρόνο σου να με κερδίσεις. Γι’ αυτό δεν με ξεπέρασες ποτέ. Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι έχασες…
Χρυσάνθη Σ.