Σε αγάπησα με το καιρό, σιγά σιγά, καθώς οι γνώριμοι δρόμοι μας άρχισαν να συναντώνται. Σε αγάπησα, όταν η καρδιά σου, μου συστήθηκε κι όταν περπάτησες δίπλα μου, δειλά στα δικά μου μικρά βήματα. Σε αγάπησα, όταν τα χέρια σου με ζήτησαν χωρίς ανταλλάγματα. Σε αγάπησα, γιατί σε ένιωσα να γίνεσαι το λιμάνι μου, με τις άγριες μα και αστείες συννεφιές του. Σε αγάπησα, όταν τα χείλη μας αντάμωσαν. Σε αγάπησα, όταν οι ματιές μας συναντήθηκαν. Σε αγάπησα, όταν τα χάδια μας κοιτάχτηκαν. Σε αγάπησα όταν τα χέρια σου, μου μίλησαν, όταν το βλέμμα σου με άγγιξε, όταν η ψύχη σου, μου ψιθύρισε. Σε αγάπησα, όταν άρχισες να διώχνεις τα σκοτάδια μου, μου έγλειψες τις ουλές μου και μου έσβησες τα τραύματά μου.
Σ αγάπησα, όταν ήρθες και κούρνιασες στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδί. Σ αγάπησα, με αυτό το αθώο, διαπεραστικό βλέμμα, που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Σε αγάπησα, όταν ένιωσα τα χάδια σου να με ζητάνε. Σε αγάπησα όταν είδα την αγνή καρδιά σου να με περιμένει με ανυπομονησία. Σε αγάπησα, καθώς ένιωσα την αδυναμία σου, να με κακομαθαίνεις σε κάθε τι που επιθυμώ, σαν του παππού που έχει στο εγγόνι του. Σε αγάπησα με τη τρέλα σου, σαν του ερωτευμένου έφηβου, που δεν έχει μυαλό παρά μόνο για το κορίτσι του. Σε αγάπησα για την πίστη και τυφλή υπακοή σου, σαν του μικρού κουταβιού, που έχει μάτια μόνο για το αφεντικό του. Σε αγάπησα για τη λατρεία που μου έχεις, καθώς με κοιτάς και νιώθεις περήφανος για μένα, όπως νιώθει κι ένας πατέρας για την μονάκριβη κόρη του.
Σε αγάπησα και συνεχίζω να σε αγαπώ όσο και περισσότερο σε γνωρίζω. Σε ήξερα και σε περίμενα πριν να σε ζήσω. Σε αγάπησα πριν ακούσω το «σ’ αγαπώ», αυτή τη μικρή λέξη από τα χείλη σου. Γιατί αυτή η λέξη δεν είναι σημαντική, όσο η έννοια και η σημασία που θα της δώσεις με τις πράξεις σου. Γιατί η αγάπη δεν έρχεται και δεν δηλώνεται σε κάθε στερεότυπο “σ’ αγαπώ” που θα ειπωθεί. Η αγάπη θέλει το χρόνο της. Δεν συναντιέται, δεν βρίσκει ανταπόκριση και αμοιβαία απάντηση σε κάθε “σ’ αγαπώ”, σε κάθε χρονική στιγμή. Έρχεται η απάντηση που περιμένεις, όταν πάψεις να την ζητάς απεγνωσμένα. Όταν πάψεις να την αποζητάς, όταν πάψεις να ελπίζεις ότι θα σου δώσει κάτι ιδανικό, κάτι ουτοπικό… Το “σ’ αγαπώ” το φτιάχνουμε μαζί, το “σ’ αγαπώ” θέλει πολλή δουλειά για να κρατηθεί και σίγουρα για να κρατήσει, δεν έχουμε ανάγκη να ειπωθεί…
Joanna Sou