Πόσες φορές ραγίζει ένα γυαλί;

Ένα νεόκοπο, άθικτο γυαλί αστράφτει στο φως, το αντανακλά και λάμπει σαν το πιο πολύτιμο διαμάντι. Όλα τα καινούργια κάπως έτσι είναι – από τους ανθρώπους, στις σχέσεις, στις δουλειές, στα πράγματα – όλα, όταν είναι στις αρχές, φαντάζουν τέλεια. Μα τέλειο δεν υπάρχει. Γιατί όσο βλέπεις κάτι, όσο το παρατηρείς καλύτερα, όσο το ζεις στις καθημερινές στιγμές ρουτίνας, τόσο κατανοείς τις ατέλειές του. Αυτά τα μικρά ψεγάδια που πολλές φορές μπορούν να φτάσουν να σε εκνευρίζουν. Μα τα δέχεσαι, γιατί εκτιμάς περισσότερο τη συνολική εικόνα. Ώσπου συσσωρεύονται διάφορα, από πολλούς εξωτερικούς κυρίως παράγοντες. Αλλά ξεσπάς σε αυτό που είναι πιο κοντά σου, το οποίο σου είναι πιο οικείο και μπορείς να βγάλεις την οργή σου. Γίνεται η έκρηξή σου και τα σκάγια παίρνουν αυτό.

Αν είσαι τυχερός, δεν σπάει αμέσως το γυαλί. Είναι ανθεκτικό στα τραντάγματα. Πρώτα δημιουργείται μια ρωγμή. Εμφανίζεται σαν μια χαρακιά στην άλλοτε αψεγάδιαστη επιφάνειά του. Το κρατάς όμως, γιατί έχεις δεθεί συναισθηματικά. Αρνείσαι να το αφήσεις. Μερικές φορές το προσέχεις ακόμα περισσότερο. Γιατί βλέπεις τα τραύματά του, τον πόνο, τις χαραμάδες που δεν επουλώνουν. Το φροντίζεις γιατί νιώθεις κάτι κι ας μην είναι πλέον ακέραιο. Δεν έχει σημασία αυτό. Γιατί στην τελική κανείς δεν είναι πραγματικά εντελής. Όλοι κουβαλάμε κάτι από όσα έχουμε περάσει. Κι αυτά μας βαραίνουν. Μας κάνουν πιο καχύποπτους, πιο τραυματισμένους από τη ζωή, συχνά πιο κυνικούς, δύσπιστους, ευερέθιστους και δύσκολους γενικότερα. Όπως ένα ραγισμένο γυαλί.

Στην Ιαπωνία, υπάρχει μια τέχνη γνωστή ως «Χρυσή Επικόλληση» (Kintsugi) η οποία δίνει αξία στα σπασμένα βάζα και δοχεία, ενώνοντας τα κομμάτια τους με χρυσό. Η ουσία είναι η αποδοχή και μεταμόρφωση ενός τραύματος και η ανάδειξή του ως μέρος της ιστορίας του αντικειμένου. Ο τρόπος αυτός αποκατάστασης ομορφαίνει τις ρωγμές, αντί να προσπαθεί να τις καμουφλάρει. Ό,τι και να έγινε, αυτό το αντικείμενο δεν θα είναι πια το ίδιο. Αλλά όσο γρηγορότερα το αποδεχτείς και μάθεις να ζεις με αυτό, τόσο περισσότερο θα το εκτιμήσεις και μαζί την ανθεκτικότητά του να υπάρχει ακόμα. Το ίδιο ισχύει και με τους λαβωμένους ανθρώπους. Και τα ραγισμένα γυαλιά.