Οι αγκαλιές είναι αθόρυβες, αλλά κάνουν θόρυβο στις καρδιές μας…

Πόσα βράδια είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, κοιτώ το ταβάνι και σε σκέφτομαι… Σκέφτομαι να μπορούσα να έρθω να σε πάρω μια αγκαλιά ανθρώπινη, αληθινή. Να ακούσω τον χτύπο της καρδιάς σου. Να ακούσω τον αναστεναγμό σου. Νιώθω και ξέρω, δεν είσαι καλά. Δεν μπορώ να ξέρω ότι δεν είσαι καλά και να μη μου δίνεις ένα σήμα να μιλήσουμε να σε δω λίγο! Πάντα ήθελα και θέλω να προσπαθήσω να σε έχω καλά. Δεν είναι το σεξουαλικό συναίσθημα, δεν είναι τώρα το πιο σημαντικό αυτό. Ματάκια μου, έχω ένα βάρος μέσα μου, νιώθω τις νύχτες κοιμάσαι με δυσκολίες, σκέψεις… σκέψεις… Κλείνεις τις πόρτες σου και τα παράθυρά σου σε μένα, που προφανώς δεν έχεις καταλάβει πώς κινούμαι. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να είσαι γερός και ήρεμος. Με την προσευχή μου, την πίστη μου και με πόσα άλλα που δεν ξέρεις. Σε αγαπώ πάρα πολύ εδώ και 3 χρόνια. Πάρα πολύ! Δεν είναι απαραίτητα το ερωτικό. Είσαι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Έχεις τόσα πολλά και όμορφα χαρακτηριστικά, που δεν τα ξέρεις, είμαι σίγουρη.

Εγώ ως άνθρωπος δεν σε πλησιάζω, ούτε σε πλησίασα με πονηρό πνεύμα. Νιώθω και είμαι σίγουρη ότι για να είμαι εδώ και να σου γράφω, είναι γιατί νιώθω πόσο σπάνιος και σπουδαίος άνθρωπος είσαι! Λυπάμαι και δεν σου το κρύβω, που αλήθεια μου κρατάς αυτή την τεράστια απόσταση. Μου έχεις πει κατά καιρούς και τα σίδερα λυγίζουν. Κι εγώ έχω λυγίσει άπειρες και ατελείωτες στιγμές. Βράδια ατελείωτα! Οι επιλογές που κάναμε μας έκαναν έτσι. Οι “μορφωμένοι” – εγώ θα τους χαρακτηρίσω παραμορφωμένα αρπακτικά… Αν μου έδινες την ευκαιρία να σου πω τι μου έχουν κάνει και μένα, θα έλεγες πραγματικά πώς ακόμα ζω. Δεν είναι ούτε υπερβολές, ούτε για να κερδίσω συμμάχους. Τα δωράκια μου τα κάνω γιατί μου βγαίνουν μέσα από την καρδιά μου. Δεν με νοιάζει που δεν μου κάνουν εμένα, δεν μου έχουν δώσει. Τα κάνω γιατί η ανθρωπιά σπάει κόκαλα. Να ξέρεις ότι πήρα πολύ λίγα στη ζωή μου, αλλά εγώ δίνω περισσότερα…

Από μένα δεν θα δεις ούτε αλητεία, ούτε βρωμιά, ούτε προδοσία, όπως κάνουν κάποιοι στις ζωές μας και στις ζωές των άλλων γενικότερα. Αν μπορούσες να καταλάβεις πόσο πολύ σε αγαπώ, θα σκεφτόσουν, αλήθεια υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, που αγαπούν τόσο πολύ και αληθινά; Δεν έχω να κερδίσω κάτι σου έχω ξαναπεί. Ξέρεις τι θα κερδίσω; Να σε βλέπω να γελάς. Να γελάς! Τι πιο όμορφο; Έχεις πει είμαι ποτάμι που παρασύρει… Ναι μάτια μου, είμαι ποτάμι! Κάθε άνθρωπος, μια αγκαλιά αποδοχής ψάχνει. Κάποιοι την διεκδικούν με λάθος τρόπο. Μην μείνεις στον τρόπο τους, δες αυτό που ψάχνουν και δώσε το χωρίς να μετράς εάν έκανες καλά ή όχι, γιατί οι αληθινές αγκαλιές δεν έχουν μέτρο σύγκρισης, μόνο δύναμη συναισθημάτων!