Είναι από εκείνες τις μέρες που παντού επικρατεί πανζουρλισμός, στους δρόμους, στις δουλειές, στις σχέσεις. Κυκλοφοριακό χάος, τσιτωμένοι άνθρωποι, κατσούφηδες, εξαντλημένοι, παλεύουν για τα προς το ζην. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας στο κόκκινο και η ένταση στη διαπασών, τέρμα φουλ. Τα σπίτια γεμάτα, οι ψυχές άδειες, ερείπια παντού. Είναι από εκείνες τις μέρες που ο εγκέφαλος δίνει εντολή στο σώμα να σηκωθεί από το κρεβάτι και αυτό αρνείται να υπακούσει. Το ξυπνητήρι από αναβολή σε αναβολή, η ώρα περνάει και εγώ πασχίζω ακόμα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω, αλλά πρέπει. Πρέπει να πάω στη δουλειά, πρέπει να συναναστραφώ με κόσμο, πρέπει να εργαστώ υπό πίεση αφού έχει ανοίξει για τα καλά η καλοκαιρινή σεζόν, πρέπει να φέρω λεφτά στο σπίτι για να γεμίσουμε το ψυγείο και να πληρώσουμε λογαριασμούς. Όλα αυτά τα πρέπει υπαγορεύει η λογική, αλλά το συναίσθημα που κατοικεί εντός μου, αρνείται να συμβιβαστεί. Τσινάει, με προειδοποιεί.
Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει πάρα πολλές μέρες τέτοιας διαμάχης, δεν είναι η πρώτη φορά. Και μεταξύ μας, αρχικά έκανα πως δεν άκουγα καν, εθελοτυφλούσα μήπως σωπάσει, αλλά δεν… Το σώμα μιλάει και εκφράζει όλα εκείνα που αρνούμαστε να ακούσουμε και να παραδεχτούμε. Όσο υπομένουμε, όσο δεν δίνουμε σημασία, εκείνο θα βρει τον τρόπο να εισακουστεί. Αρχικά σιγά σιγά και μετά βίαια και απότομα, ώστε να φτάσεις να μην έχεις άλλη επιλογή.
Είναι από εκείνες τις μέρες που θα ήθελα να είμαι στην Καραϊβική. Ξαπλωμένη σε μια αιώρα να χαζεύω το πέλαγος και να ρεμβάζω με ένα βιβλίο και ένα mohito αγκαλιά. Να ακούω τους ήχους της θάλασσας να βυθιστώ στην ηρεμία και τη σιγαλιά. Να χαλαρώσει επιτέλους το μέσα μου και η ψυχή χωρίς να με ενοχλήσει κανείς. Είναι όμως από εκείνες τις μέρες που η ενέργεια είναι αδύναμη και λειψή, που η υπομονή έχει πάει περίπατο και η δεξαμενή μου έχει υπερχειλίσει και ζητάει άμεσα επισκευή. Αν δεν, θα κάνει το μπαμ είτε προς τα μέσα, είτε προς τα έξω. Τόσο ξάστερα και απλά.
Δεν είναι από εκείνες τις μέρες πια, είναι μια άλλη, διαφορετική. Παίρνω το ρίσκο για μια νέα διαδρομή. Επιλέγω να μη χαραμίσω άλλο το χρόνο μου για τοξικούς ανθρώπους, ανούσιες καταστάσεις και για ό,τι με χαλάει και με ενοχλεί. Επιλέγω να ακολουθήσω το συναίσθημα και όχι πια τη λογική. Να ακούσω τι λέει το μέσα μου και όχι ο κόσμος τι θα πει! Είναι εκείνη η μέρα που αλλάζω την πορεία της ζωής. Είναι εκείνη η μέρα που επιλέγω εμένα…!!!
Stella