Σε κοιτάζω στο καθρέφτη κάθε πρωί εξονυχιστικά. Σε κοιτάζω προσεκτικά. Κάθε πρωί το ίδιο προσωπείο. Κάθε πρωί την ίδια έκφραση, τις ίδιες γκριμάτσες στο πρόσωπό σου. Ξέρεις τι βλέπω; Βλέπω τα μαλλιά σου που ξεθωριάζουν και φριζάρουν όταν αμελείς να τα φροντίσεις, αλλά όταν έχεις διάθεση τα περιποιείσαι και γίνονται λαμπερά και μεταξένια να χαϊδεύουν το λαιμό σου. Βλέπω τα μάτια σου τα κουρασμένα, τα ταλαιπωρημένα. Έχουν μια μελαγχολία που προσπαθείς άθελα σου να την κρύψεις. Έχουν κλάψει άπειρες φορές, έχουν ξενυχτήσει για λόγους που δεν χρειαζόταν. Όμως έχουν μια γοητεία που μαγεύουν χωρίς να το επιδιώκουν.
Έχεις μια μύτη που πολλοί θα ζήλευαν, αλλά εσύ χαίρεσαι και μόνο που μπορείς να οσφραίνεσαι και να αντιλαμβάνεσαι με αυτήν, ό,τι πλανάται γευστικά στον αέρα, αλλά ακόμα και κινδύνους που έρχονται στο διάβα σου. Παρατηρώ την επιδερμίδα σου, πόσο ταλαιπωρημένη είναι, πώς γεμίζουν όλο και πιο πολλές φακίδες καθημερινά στο δέρμα σου. Οι εκφράσεις του προσώπου σου μαρτυρούν τις πρόωρες ρυτίδες σου. Μα όταν είσαι χαρούμενη, φροντίζεις κι αγαπάς το δέρμα σου.
Μα η ευτυχία στα μάτια σου, κάθε πρωί στο καθρέπτη, το χαμόγελό σου, είναι το καλύτερο καλλυντικό, το καλύτερο φάρμακο για την επιδερμίδα σου, η καλύτερη φροντίδα που θα μπορούσες να έχεις. Κάθε μέρα σε κοιτάζω προσεκτικά. Το βλέπω, εσύ δεν διακρίνεις κάτι διαφορετικό, όμως εγώ το ξέρω πως κάθε μέρα αλλάζεις. Μέρα με την ημέρα αλλάζεις. Αποκτάς κάτι που λέγεται ωρίμανση. Κάθε μέρα αδιαφορείς για την ομορφιά που υπάρχει στο κόσμο, ψάχνεις την ομορφιά της ψυχής, γίνεται μια ρουτίνα για σένα, να προσπαθείς να καλύψεις μια ομορφιά επιφανειακή για να αναδείξεις την αληθινή, την εσωτερική.
Joanna Sou