Πέτρα, τίμιο υλικό στην αντοχή του, δεν σε προδίδει. Αγάπη, δυνατό μέταλλο, για να φτιάξεις το σπίτι σου. Ατσάλι είναι η αγάπη, που γυαλίζει στον ήλιο, κάνει την ζωή σου να λάμπει πάνω στο φως του. Λίγο τόπο θες για να στήσεις σπιτικό, όσο τόπο πιάνουν δυο άνθρωποι αγκαλιασμένοι, αυτό είναι και το πιο ακριβό οικόπεδο! Θέμελα από αγκαλιά, πόρτες δυνατές από αγάπη, τοίχοι από την πέτρα της υπομονής και της αντοχής, μένουν μόνο τα παράθυρα να φτιαχτούν σωστά. Παράθυρα μεγάλα, για να βλέπουν τα παιδιά σου έξω την ζωή, όπως ακριβώς είναι και όχι από μίζερα ανοίγματα. Παράθυρα μεγάλα, βαμμένα γαλάζια γιατί αρέσει στο όνειρο το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, ανάμεσα τους παίζει πάντα. Γαλάζια για να θυμάσαι ότι ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα πρέπει να βρίσκεσαι για τα όνειρά σου, να τα ζητάς από τα σύννεφα και από το κύμα. Γαλάζια παράθυρα, ανοιχτά στις χαρές να βλέπει η ζωή σου. Γαλάζια παράθυρα κλειστά μπροστά στα κύματα, που θα τα μουσκεύει η αλμύρα από το κάθε δάκρυ.
Ένα πέτρινο σπίτι να σε σκεπάσει για να ζήσεις, χωρίς οι τοίχοι του να σου κρύβουν τον δικό σου ουρανό. Πέτρινο σπίτι μπροστά στο κύμα είναι η αγάπη, θέμελο που αντέχει να στέκεται! Δεν ματώνουν τα χέρια σου, όταν κουβαλάς τις πέτρες για να το χτίσεις. Δεν ματώνουν, αγκαλιάζουν!
Υ.Γ. Γιατί υπάρχουν και αγάπες, που έχουν γερά θέμελα, για αυτές γραμμένο…
Ειρήνη Μουμούρη